«Μετανιώνω για όσα ήθελα και δεν τόλμησα και για όσα επιτρέπω, ενώ διαφωνώ…»!

Pοδούλα Λουλουδάκη

Ο Γιάννης Μαρίνος, στο Ερωτηματολόγιο του Προυστ

ΕΡ. Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;
ΑΠ. Πως να μας επιτραπεί η απόλυτη ευτυχία, όταν συμβαίνουν τόσα τραγικά σε ολόκληρο τον κόσμο και δίπλα μας; Μόνο οι ελάχιστες προσωπικές και ερωτικές μας στιγμές μας απομένουν. Αλλά είναι μόνο στιγμές!

ΕΡ. Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
ΑΠ. Οι σημαντικές υποχρεώσεις και έχω πολλές. Λειτουργώ καλύτερα τις υπόλοιπες ώρες όμως, είναι γνωστό αυτό σε όσους με ξέρουν.

ΕΡ. Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
ΑΠ. Σε μια κουβέντα φιλοσοφικού περιεχομένου πρόσφατα, όταν κάποιος ισχυρίστηκε ότι «ο άνθρωπος ΔΕΝ είναι το χειρότερο ζώο του πλανήτη μας».

ΕΡ. Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;
ΑΠ. Το Σορωνιάτικο δημιουργικό πείσμα, στους στόχους που θέτω, σε συνδυασμό με την επιμονή μου. Θεωρώ πάντα, ότι αγώνας χαμένος – για οτιδήποτε – είναι μονάχα αυτός που δεν δόθηκε ποτέ.

ΕΡ. Το βασικό ελάττωμά σας;
ΑΠ. Το πείσμα μου, όταν εγωιστικά, μετατρέπεται σε εμμονή για λάθος επιλογές.

ΕΡ. Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
ΑΠ. Στην ειλικρινή ανάληψη της ευθύνης του λάθους και στα λάθη που γίνονται από αυτούς που δουλεύουν πραγματικά, για να προσφέρουν στα κοινά. Όχι στα δικά μου.

ΕΡ. Η τελευταία φορά που κλάψατε;
ΑΠ. Στη γιορτή του πατέρα, όταν διάβασα στο fb, την ανάρτηση ενός παιδιού που φιλοξενούσαμε στο Παράρτημα Παιδικής Προστασίας παλαιότερα και αφορούσε τον πατέρα του και την έλλειψή του, αλλά και την προσμονή, της επανένωσής τους, παρά τα όσα του έχει κάνει και παρά τον απαίσιο τρόπο που του φέρθηκε.

ΕΡ. Με ποιά ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
ΑΠ. Δεν ταυτίζομαι, είναι αδύνατο να συμβεί κάτι τέτοιο, θαυμάζω όμως όλες αυτές που αφιερώθηκαν, σε σκοπούς και ιδέες που δεν αφορούσαν το προσωπικό, αλλά το συλλογικό συμφέρον. Ο Γκάντι, ο Τσε και ο Άρης, ενδεικτικά.

ΕΡ. Ποιοι είναι οι ήρωές σας σήμερα;
ΑΠ. Όσοι αγωνίζονται για να κάνουν την καθημερινότητά μας καλύτερη, για να δώσουν παράταση ζωής στον πλανήτη γη. Ανώνυμοι οι περισσότεροι.

ΕΡ. Ποιά αρετή προτιμάτε σ’ έναν άντρα;
ΑΠ. Την ντομπροσύνη, το ανατρεπτικό μυαλό και την αγωνιστικότητα για τα κοινά.

ΕΡ. … Και σε μια γυναίκα;
ΑΠ. Τις ίδιες ακριβώς, μόνο που στη γυναίκα προσθέτουν και γοητεία, γιατί το μυαλό της είναι συνάμα και ερωτικό.

ΕΡ. Το αγαπημένο σας χρώμα;
ΑΠ. Της Ανατολής και της Δύσης του ήλιου, όπως φαίνονται από την παραλία Λαμπού στη Σορωνή, σε συνδυασμό με την θάλασσα του Αιγαίου. Χιλιάδες αποχρώσεις και ποτέ οι ίδιες.

ΕΡ. Τι νοσταλγείτε περισσότερο;
ΑΠ. Τους ανθρώπους, τα βιώματα, τις μουσικές και τις «μυρωδιές» που σημάδεψαν την ζωή μου και «δεν μένουν πια εδώ». Την Κομοτηνή και την φοιτητική μου ζωή. Μου λείπουν οι γιαγιάδες, οι παππούδες, ο Μίμης. Και ο Στάθης...

ΕΡ. Ποιό είναι το πιο εξωφρενικό πράγμα που έχετε κάνει;
ΑΠ. Πέντε το πρωί σε ξενύχτι, νοσταλγήσαμε με δυο συμφοιτητές την Κομοτηνή, πήραμε το αεροπλάνο και πήγαμε, κάτσαμε 24 ώρες και επιστρέψαμε το επόμενο πρωί.

ΕΡ. Τι είναι για σας δυστυχία;
ΑΠ. Όλες οι ντροπές του πολιτισμού μας. Η προσφυγιά και η ακούσια μετανάστευση, η πείνα και οι πόλεμοι, η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

ΕΡ. Ποιά θεωρείτε την πιο υπερεκτιμημένη αρετή;
ΑΠ. Την «αρετή» στη θρησκευτική της διάσταση και αυτές που επιβάλλουν τα κοινωνικά συντηρητικά στερεότυπα κάθε εποχής, παραβιάζοντας τις ατομικές και συλλογικές ελευθερίες, εν πλήρη συνειδήσει του επιδιωκόμενου σκοπού, που πάντα εξυπηρετεί τους λίγους και όχι τους πολλούς.

ΕΡ. Ποιά είναι η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει;
ΑΠ. «Γίνε η αλλαγή που θες για τον κόσμο».

ΕΡ. Ποιό ταλέντο θα θέλατε να είχατε;
ΑΠ. Να «δραπετεύω» από συμβιβασμούς. «Όσες κι αν χτίζουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενεύει, ο νους μας είναι αληταριό, που όλο θα δραπετεύει». Αυτό.

ΕΡ. Ποιά θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
ΑΠ. Ότι 46 χρόνια, προσπαθώ να μην κάτσω τον πισινό μου σε κανέναν αναπαυτικό καναπέ.

ΕΡ. Για ποιό πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
ΑΠ. Για όσα ήθελα και δεν τόλμησα και για όσα επιτρέπω ενώ διαφωνώ. Εκ των υστέρων όμως δεν υπάρχει μετάνοια και αγανακτώ με τον εαυτό μου, χωρίς αυτό να με δικαιολογεί.

ΕΡ. Ποιό είναι το πιο πολύτιμο περιουσιακό σας στοιχείο;
ΑΠ. Όλες οι εμπειρίες, οι γνώσεις και οι άνθρωποι που με διαμόρφωσαν. Και οι λίγοι φίλοι μου.

ΕΡ. Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ’ όλα;
ΑΠ. Τον εφησυχασμό, την αποχή και την απάθεια, από και σε, όσα συμβαίνουν γύρω μας, την βολική κριτική του αραχτού.

ΕΡ. Όταν δεν δουλεύετε ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
ΑΠ. Η ενασχόληση με την Καλλιόπη και τον Αποστόλη, τα παιδιά μου. Δεν το φανταζόμουν πριν έρθουν στη ζωή μου, έτσι είναι όμως και αποτελούν τον ορισμό της πληρότητας.

ΕΡ. Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
ΑΠ. Οι πόλεμοι των οικονομικών συμφερόντων, που στοιχίζουν εκατομμύρια αθώες ζωές, κυρίως παιδιών. Και η πλάνη που καθημερινά διαπιστώνω, αυτών που νομίζουν ότι ο πόλεμος βρίσκεται μακριά μας και δεν θα χτυπήσει την πόρτα μας.

ΕΡ. Ποιό είναι το αγαπημένο σας ταξίδι;
ΑΠ. Αυτά που οδηγούν στις μαγικές «αυλές» της Ανατολής, γιατί παιδιόθεν νιώθω, ότι δεν «ανήκουμε εις την Δύσιν». Και κάθε επίσκεψή μου στη Σορωνή, αφού όπως λέμε εμείς οι Σορωνιάτες, «σαν την Σορωνή, εν έχει».. Και τη Νίσυρο αγαπώ.

ΕΡ. Σε ποιά περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
ΑΠ. Όταν το προστατευόμενο… διακύβευμα, είναι ανώτερο ηθικά και ουσιαστικά, από το ίδιο το ψέμα.

ΕΡ. Ποιο είναι το μότο σας;
ΑΠ. Από τα 18 μου, που το διάβασα: «Θα τα πούμε στο δρόμο, με τραγούδια διασκέδασης των ενοχών μας, για ό,τι όμορφο δεν ζήσαμε και δεν τολμήσαμε. Με το παράπονο του Ρεμπώ: Γρήγορα! Άλλες ζωές υπάρχουν;»

ΕΡ. Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
ΑΠ. Δεν είναι στις άμεσες επιθυμίες μου. Αν όμως έλθει, ας έλθει εν ειρήνη, χωρίς να ταλαιπωρήσω κανέναν. Η δεύτερη απάντηση, με πολλές αναλογικές προεκτάσεις και αποδέκτες στη σημερινή εποχή, ανήκει στον Τσε: «Όπου κι αν μας εύρει ο θάνατος, καλώς να ορίσει, φτάνει, η πολεμική μας κραυγή ν’ ακουστεί σε πρόθυμο αυτί, ένα άλλο ένα χέρι ν’ απλωθεί, τ’ άρματα να σηκώσει και να ‘ρθουν άλλοι να θρηνήσουν τον χαμό μας, με πολυβόλου κροταλίσματα και νέες πολεμικές κραυγές για νίκη».

ΕΡ. Εάν συνέβαινε να συναντήσετε το Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
ΑΠ. Εάν υπάρχει Θεός (με οποιοδήποτε όνομα) θα τον ρωτούσα να μου πει, πότε θα σταματήσουν οι θρησκείες να διχάζουν και να χειραγωγούν την ανθρωπότητα, σε αγαστή συνεργασία με τα οικονομικά συμφέροντα.

ΕΡ. Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
ΑΠ. Δυο χρόνια τώρα, αντιμετωπίζω καθημερινά εσωτερικές συγκρούσεις και αναζητήσεις. Η ενασχόληση με την Πρόνοια, ανατρέπει κοσμοθεωρίες και ιδεοληψίες και αλλάζει τον τρόπο που σκέφτεσαι. Δίνεις λίγα και παίρνεις πολλά.

• Ο Γιάννης Μαρίνος, είναι δικηγόρος Ρόδου και πρόεδρος του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου: του Παραρτήματος Προστασίας Παιδιού (πρώην Ορφανοτροφείο Θηλέων), του Χαραλάμπειου Γηροκομείου, του παραρτήματος ΑμΕΑ Ανηλίκων (Άγιος Ανδρέας) και του παραρτήματος ΑμΕΑ ενηλίκων(Κολύμπια). Είναι πρώην πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Σορωνής, Μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής ΣΥΡΙΖΑ Νοτίου Δωδεκανήσου, Αντιπρόεδρος του Ευκλή Σορωνής κ.ά.