Φράγμα: Όσο μεγαλώνουμε μαθαίνουμε από τους δήθεν ειδικούς

Rodiaki NewsRoom

Χολή για τα 6 σεντς το κυβικό πόσιμου νερού από το φράγμα Γαδουρά

Του Δημήτρη Τσοπανάκη
Περιφερειακού συμβούλου

Πως είναι δυνατόν να ενοχληθούν συμπολίτες μας για την ολοκλήρωση των εργασιών και την δυνατότητα λειτουργίας του φράγματος Γαδουρά, του μεγαλύτερου αναπτυξιακού έργου της τελευταίας τριακονταετίας στο νησί μας;

Πόσο κόμπλεξ διαθέτουν, ώστε να τολμούν να το μεταφέρουν και στους συμπολίτες μας; Γιατί τόση χολή; Φίλοι μου, η λειτουργία του φράγματος είναι έργο πνοής για το νησί. Και μπορεί, τώρα να δίνει νερό ΜΟΝΟ στην πόλη, αλλά δεν παύει να αποτελεί ΣΩΤΗΡΙΑ για το νησί. Το πώς θα ξεδιψάσουν τα χωριά, είναι άλλο θέμα, για το οποίο η μόνη που δεν φταίει είναι η Περιφέρεια.

Η έλλειψη νερού στο νησί της Ρόδου, είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα των ημερών μας. Ένα πρόβλημα που είχε εντοπισθεί πολλά χρόνια πριν, αλλά το συνειδητοποιήσαμε σήμερα. Πριν από τριάντα χρόνια οι ειδικοί πρόβλεψαν την έλλειψη νερού για τα επόμενα χρόνια. Κι αποφάσισαν την κατασκευή φράγματος.

Ξεκίνησε, λοιπόν, η κατασκευή του το 2000 και το 2013 η εργοληπτική εταιρεία κήρυξε πτώχευση και εγκατέλειψε τις εργασίες. Τότε η κυβέρνηση μεταβίβασε την ευθύνη για την συνέχιση των εργασιών στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, η οποία προφανώς δεν είχε την δυνατότητα να απεγκλωβίσει τις διαδικασίες και να απελευθερωθεί η συνέχιση.

Τελικά τα κατάφερε η νέα περιφερειακή αρχή του Γιώργου Χατζημάρκου, ο οποίος με συντονισμένες ενέργειες παρουσίασε το σχέδιο υλοποίησης του έργου με χρονοδιάγραμμα ικανό να γλιτώσει την χώρα από πρόστιμο κι επιστροφή εκατομμυρίων στην Ευρώπη, η οποία χρηματοδοτούσε το έργο. Και τα κατάφερε.

Το έργο τελείωσε μέσα σε 14 μήνες και από τον Αύγουστο του 2016 η πόλη της Ρόδου ήπιε νερό από το φράγμα. Και το έπινε μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου, εντελώς δωρεάν, αφού οι μήνες αυτοί καταγράφηκαν ως συμβατικής υποχρέωσης του εργολάβου. Από δε τον Μάιο του 2016 η Περιφέρεια προχώρησε σε διεθνή διαγωνισμό για την εταιρεία που θα αναλάμβανε την συντήρηση και λειτουργία του φράγματος και των διυλιστηρίων, την εξέλιξη του οποίου την γνωρίζετε πια πολύ καλά. Μία δικιά μας εταιρεία προχώρησε, εξασκώντας το νόμιμο δικαίωμα της, σε ενστάσεις, φθάνοντας μέχρι το ΣτΕ.

Έχασε όλες τις δίκες, αλλά η εξέλιξη των διαδικασιών καθυστέρησε επί πεντάμηνο. Τώρα που τελείωσαν όλες οι διαδικασίες που απαιτούνται και ξεκίνησαν οι εργασίες πλυσίματος των αγωγών μεταφοράς του νερού στις δεξαμενές της πόλης, έτσι ώστε σε μερικές ημέρες να έχουμε νερό στα σπίτια μας, έρχονται κάποιοι να βρουν ατέλειες και να υποβιβάσουν την επιτυχία.

Έλεος, φίλοι μου. Μη δείχνετε ότι δεν θέλατε να λειτουργήσει το φράγμα. Τι εννοείτε όταν λέτε πως η ανάθεση σε εταιρεία της λειτουργίας και συντήρησης το φράγματος και διυλιστηρίων αποτελεί εμπορευματοποίηση του νερού; Ποιος μπορούσε να κάνει αυτή την δουλειά; Μιλάμε για νερό πόσιμο, για την υγεία μας. Που θα την εμπιστευόσασταν; Πέστε μου, όμως, όταν αναθέτετε σε ειδικό την συντήρηση του ασανσέρ της πολυκατοικίας σας, εμπορευματοποιείτε την άνοδο και την κάθοδο στους ορόφους; Έτσι απλά για να καταλαβαινόμαστε.

Η σύμβαση με την ΔΕΥΑΡ μιλά ξεκάθαρα για πληρωμή της εταιρείας του ποσού που αντιστοιχεί στην συντήρηση και λειτουργία του φράγματος.

Η σύμβαση αναφέρει ότι τα χρήματα που θα δίνει η ΔΕΥΑΡ είναι για: Την μισθοδοσία του προσωπικού, την διαχείριση της δεξαμενής, του διυλιστηρίου, των αγωγών, την διύλιση του νερού, όλα τα χημικά και τα αναλώσιμα, όλα τα ανταλλακτικά των μηχανημάτων και της συντήρησης, τις συνήθεις βλάβες και τέλος την μεταφορά του νερού στις δεξαμενές.

Δηλαδή η σύμβαση με την εταιρεία ΑΚΤΩΡ είναι σύμβαση συντήρησης. Η Περιφέρεια αρνήθηκε να κάνει εμπόρευμα το νερό, παρά την αντίθετη άποψη της ΔΕΥΑΡ που ζητούσε τον καθορισμό τιμής ανά κυβικό μέτρο, που σημαίνει τιμολόγηση ανά κυβικό, που αυτό σημαίνει εμπορευματοποίηση του νερού.

Η Περιφέρεια με αυτό τον τρόπο διασφάλισε το δημόσιο αγαθό και όπως επανειλημμένα έχει ειπωθεί η σύμβαση χρεώνει με 6 σεντς το κυβικό την ΔΕΥΑΡ, η οποία δεν δέχθηκε να μειώσει την τιμή πώλησης του νερού στους πολίτες, δέχθηκε, όμως, να ΜΗΝ προχωρήσει στην πενταετία σε αυξήσεις.

Είμαστε ένας απίθανος λαός. Αντί να πανηγυρίζουμε για μία επιτυχία, μεμψιμοιρούμε και ψάχνουμε να βρούμε τρωτά σημεία και να τα καταγγείλουμε.

Και καλά να βρούμε τέτοια. Αν όμως δεν βρίσκουμε, το να κατασκευάζουμε τρωτά σημεία είναι επιλήψιμα και δημιουργούν ερωτηματικά για αυτόν που τα κατασκευάζει.

Άσε που μόλις λάμψει η αλήθεια, ο κατασκευαστής ψευδών ειδήσεων χάνει την υπόληψη κι αυτών των φίλων του και περιθωριοποιείται...

Τελικά δεν λέμε να σοβαρευτούμε ούτε λίγο, ούτε λίγο περισσότερο….