Οι 79 διευθυντές και διευθύντριες των σχολικών μονάδων της Δωδεκανήσου

Rodiaki NewsRoom

Αναλαμβάνουν, επίσημα πλέον, οι 79 Διευθυντές/ριες σχολικών μονάδων (34 γυναίκες και 45 άνδρες).

Το σύνολο των υποψήφιων διευθυντών/ριων ήταν 100 (46 γυναίκες και 54 άνδρες) και οι κενές θέσεις 82.

Εύχομαι στον καθένα και στην καθεμιά ξεχωριστά, ιδιαίτερα στους/στις 7 συναδέλφους/ισσες που αναλαμβάνουν διευθυντικά καθήκοντα για πρώτη φορά, υγεία, κουράγιο, δύναμη και πίστη στον εαυτό τους και τους συνεργάτες τους για μια δημιουργική θητεία.

Με την ευκαιρία αυτή, θα ήθελα να μην περιοριστώ μονάχα στις ευχές, αν και απαραίτητες ως σημείο εκκίνησης, αλλά να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις με σκοπό τη δημιουργία ενός προβληματισμού και την ανάπτυξη ενός δημόσιου διαλόγου για το σημαντικό ρόλο των διευθυντών/ριών σχολικών μονάδων, ιδιαίτερα στην εποχή μας.

Σε ένα παγκόσμιο επίπεδο, η αποτελεσματική εκπαιδευτική διοίκηση-ηγεσία θεωρείται ολοένα και περισσότερο ως ένα ζωτικό στοιχείο των επιτυχημένων σχολικών μονάδων. Διεθνείς έρευνες σχετικά με την ουσιαστική αποτελεσματικότητα και βελτίωση των σχολείων έχουν δείξει ότι κάθε σχολική μονάδα,ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες, μπορεί να βελτιωθεί και να διατηρήσει τις βελτιώσεις της.

Έτσι αναδύονται τα πρώτα μας ερωτήματα:
➢ Ποιες ηγετικές συμπεριφορές έχουνε περισσότερη πιθανότητα να προάγουν ευεργετικά αποτελέσματα για το σχολείο και τους μαθητές;

➢ Ποιο θα πρέπει να είναι το προφίλ του/της νέου/ας διευθυντή/ριας στο σημερινό σχολείο;

➢ Η ελληνική παραδοσιακή αντίληψη, μέσα από διαδικασίες μοριοδότησης ή και συνέντευξης, μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις ενός σύγχρονου διευθυντικού στελέχους;

Ξεκαθαρίζω, ότι καλώς οι διευθυντές/ριες σχολικών μονάδων (κατά την γνώμη μου) είναι μέσα από το σώμα μας, με σημαντική εκπαιδευτική-διδακτική υπηρεσία. Αυτό όμως είναι αρκετό για να στηριχθεί ο πολύπλευρος ρόλος των διευθυντικών στελεχών; Στις μέρες μας υπάρχει αυξανόμενη διαπίστωση ότι η διευθυντική θέση είναι μια ειδική «απασχόληση» η οποία απαιτεί συγκεκριμένη προετοιμασία και ανάπτυξη.

Οι λόγοι συνδέονται με τις αυξανόμενες πιέσεις πάνω στους σχολικούς διευθυντές, με την αυξανόμενη πολυπλοκότητα του σχολικού περιβάλλοντος και με τη διεθνή αναγνώριση ότι η αποτελεσματική προετοιμασία και ανάπτυξη μπορούν να κάνουν μια θετική διαφορά στις ζωές των μαθητών, στις ζωές των οικογενειών τους και στις ζωές των εκπαιδευτικών.

Πώς λοιπόν οι νέοι διευθυντές/ριες θα προσαρμοστούν στις απαιτήσεις των νέων ρόλων τους; Πώς θα επικεντρωθούν στην οικοδόμηση της επίγνωσης και της κατανόησης των προσδοκιών εκείνων των ατόμων ή των ομάδων (μαθητών, γονέων, εκπαιδευτικών, τοπικών φορέων, σχολικών επιτροπών, γραφείων διοίκησης) που μπορεί να επηρεάσουν την αποτελεσματικότητα τους με κάποιο σημαντικό τρόπο;

Είναι πολύ σημαντικό και αξίζει να σημειωθεί πως το πιο κρίσιμο «προσόν» των νέων διευθυντών/ριών είναι η ΘΕΛΗΣΗ τους να ασκήσουν διευθυντικά-ηγετικά καθήκοντα. Το παραπάνω χαρακτηριστικό αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο, όλα τα υπόλοιπα είναι θέμα στρατηγικού εκπαιδευτικού σχεδιασμού και ηθικής υποχρέωσης της πολιτείας να αναπτύξει και να προετοιμάσει αυτούς τους ανθρώπους για το δύσκολο και απαιτητικό έργο τους.

Ξοδεύουμε χρήμα, χρόνο και κόπο για τις διαδικασίες επιλογής των διευθυντών στελεχών, αλλά ως εκεί! Τι γίνεται όταν τα στελέχη αυτά τοποθετηθούν; θεωρώ δεδομένο πως όλες και όλοι τους φιλοδοξούν να πετύχουν στη νέα τους θέση ως διευθυντικά ή ηγετικά στελέχη.

Αντίθετα, χωρίς τη δική τους ευθύνη, δε θεωρώ δεδομένο πως όλοι τους έχουν στο οπλοστάσιό τους για παράδειγμα: αποτελεσματικές ικανότητες στην επικοινωνία, αποτελεσματικές ικανότητες και δεξιότητες στη λήψη και εφαρμογή αποφάσεων, γνώσεις και ικανότητες να διαχειριστούν αποτελεσματικά τις προσπάθειες μεταρρυθμίσεων και αναβάθμισης των σχολικών μονάδων, να διαχειριστούν ή να προκαλέσουν τις συγκρούσεις, να διαχειριστούν το ανθρώπινο δυναμικό, να δημιουργήσουν και να αναπτύξουν συνεργασίες, δίκτυα, να καταστήσουν τη σχολική μονάδα ένα μανθάνοντα οργανισμό, να αναπτύξουν επαγγελματικές κοινότητες μάθησης, να επενδύσουν στη συλλογικότητα και στη συλλογική δέσμευση.

Όλα τα παραπάνω θα πρέπει να αποτελέσουν το αναλυτικό πρόγραμμα μια επίσημης προετοιμασίας και ανάπτυξης από μέρους της πολιτείας, όπως γίνεται σε πολλές χώρες (στη Βόρεια Αμερική, στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, στην Αυστραλία , τη Νέα Ζηλανδία, το Χονγκ Κονγκ στη Σιγκαπούρη). Δεν μπορεί η ανάπτυξη και η προετοιμασία να είναι αντικείμενο των λίγων, αυτών για παράδειγμα που έχουν την οικονομική δυνατότητα να παρακολουθήσουν ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα ειδίκευσης ανάλογου περιεχομένου, ή στα περιστασιακά σεμινάρια διάφορων φορέων μέσα από διαδικασίες κλήρωσης, γιατί απλά αυτά τα θέματα δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται με όρους «τζόγου».

Δεσμεύομαι δημόσια, πως με τη συνεργασία των σχολικών συμβούλων της περιοχής μας, του Πανεπιστημίου Αιγαίου και την υποστήριξη της Περιφερειακής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης Νοτίου Αιγαίου, θα δημιουργήσουμε τις συνθήκες για επιμορφωτικές συναντήσεις στα παραπάνω ζητήματα.

Ανήκουμε στην επαγγελματική ομάδα που έχουμε ένα αυξανόμενο σημαντικό ρόλο στο μετασχηματισμό της κοινωνίας αναφορικά με θέματα ισότητας, συμμετοχικότητας, ενεργούς εμπλοκής, διαφορετικότητας και κοινωνικής δικαιοσύνης.

Στο ξεκίνημά σας είμαι δίπλα σας, είμαστε μαζί.

Συγχαρητήρια σε όλες και όλους σας.

Με εκτίμηση,
Δρ. Νικόλαος Ράπτης
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ