Τα εννιάμερα της Θεοτόκου στην Παναγιά την Υψενή

Rodiaki NewsRoom

Ο Γέροντάς μας Αμφιλόχιος Τσούκος, ο Άγιος Μητροπολίτης Νέας Ζηλανδίας και πάσης Ωκεανίας στη Ρόδο

Γράφει ο πρωτοπρεσβύτερος Κυριάκος Αναστ. Μανέττας
Κληρικός-Εκπαιδευτικός, εφημέριος ιερού ναϋδρίου Αγίας Ειρήνης-Τριών Ιεραρχών Παν/μίου Αιγαίου

Ο Αύγουστος μήνας είναι κατεξοχήν της Παναγιάς. Αξιωθήκαμε με τη χάρη του τριαδικού Θεού να εορτάσουμε τη θείαν της Κοίμηση.

Παρά τις ασταμάτητες εμπρηστικές πυρκαγιές σε Κορωπί, Ηλεία, Ζάκυνθο, Μαλακάσα, Κύθηρα, της φοβεράς του σεισμού απειλής, στην Μυτιλήνη, στη Κω και χιλιάδες λυπηρά ατυχήματα, ο λαός μας πλημμύρισε την κάθε γωνιά της Ελλάδος, όπου τιμάται η Παναγία. Στο προηγούμενο άρθρο μου της περασμένης Κυριακής, στην αγαπητή Ροδιακή, αναφέρθηκα εκτενώς, για τις πανηγύρεις και τις λαμπρές εκδηλώσεις στο πρόσωπο της γλυκειάς μας Παναγιάς.

Επιπροσθέτως θέλω να επισημάνω εδώ στα τοπικά μας δρώμενα, ότι το μεγαλείο στο προσκύνημα της Παναγιάς της Καθολικής στην Κρεμαστή, οφείλεται στην λεβεντιά, στην αρχοντιά στο ιερό σθένος και στην ακούραστη δραστηριότητα, να κτισθεί εκ θεμελίων, ο μεγαλοπρεπής ναός της Παναγίας από τον Μακαριστό Μητροπολίτη Ρόδου, ανεπανάληπτο σε ακτινοβολία παγκόσμιας αναγνώριστης κ. Σπυρίδωνα τον Συνοδινό.

Με τη μεγάλη συμπαράσταση του αξιαγάπητου Πρωτοσυγκέλλου Αλεξάνδρου Θεοδωρακοπούλου, μιας σπάνιας βιβλικής και αγιοπνευματικής μορφής, του μακαριστού ιερέως Σπυρίδωνος Παπαοικονόμου του γνωστού (Παπα-Σπύρου), και δεκάδων επιτρόπων, συνδρομητών, δωρητών, ευεργετών Ροδίων, Κρεμαστινών, ντόπιων και όπου Γης ομογενών. Δίκαια με δική του επιθυμία αναπαύονται η προτομή και τα ιερά του λείψανα, αντικρύζοντας την Παναγιά, που αγαπούσε και ανέδειξε σε τόσο μεγάλο προσκύνημα. Αιωνία τους η μνήμη και η ευχή τους και της Παναγιάς της Καθολικής μαζί μας.

Επίσης είναι γνωστό, ότι πρώτος επιτάφιος στην Παναγία έγινε από εμένα με αφορμή την μακαριστή Μαία Θέμι (Θεμελίνα) Πατέλλη, από την Ανάληψη, που πρωτοϋπηρέτησα επί μακαριστού παπα-Νικόλα Ποντικίνα από το Ασκληπιείο και κτήτορα του μεγάλου και επιβλητικού ναού της Αναλήψεως του Κυρίου. Οταν πρωτοάνοιξε το ναΰδριον της Αγίας Ειρήνης και των Τριών Ιεραρχών στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου Ρόδου, η μακαριστή Θέμις Πατέλλη με μια ομάδα κυριών την Παρασκευή Αναστάση, την Ελένη Περαντινού και πολλές με ακολούθησαν να ψάλλουν και να υπηρετούν το νέο μου ξεκίνημα. Βοήθειά τους και αιωνία η μνήμη των αποβιωσάντων.

Εκείνη λοιπόν μου έφερε σε βιβλιαράκια τα εγκώμια της Παναγίας, αγοράσαμε επιτάφιό της και πρωτοξεκινήσαμε τον Αύγουστο του 1990 επιτάφιο της Παναγίας και τα εγκώμιά της. Αγνωστο και χωρίς παράδοση πως η Πάτμος το Αγιο Ορος, τα Ιεροσόλυμα και άλλες περιοχές συνηθίζουν.

Έλαβα τότε ανελέητο πόλεμο, υβριστικό, λαϊκών και κληρικών στα ΜΜΕ, σε εφημερίδες, ραδιόφωνα, ότι ξενόφερτα έθιμα, ξένα με την ορθόδοξη παράδοσή μας γίνονται στον τόπο μας. Μέχρι και νεωτεριστή και αιρετικό με αποκαλούσαν οι τότε λαϊκοί έγιναν σήμερα αρκετοί κληρικοί μια χαρά άρπαξαν την ευκαιρία και αντέγραψαν μετά χαράς μας αυτό το έθιμο, που γίνεται από το Ασκληπειό που εγώ του το έδειξα μέχρι τα υπόλοιπα προσκυνήματα και Μονές του νησιού μας. Το ίδιο ακριβώς με ότι αρχαίο άνοιξα και πρωτοστάτησα. Του άγιου Νικόλαου στο Μόντε Σμίθ, του Κων/νου του Υδραίου στο δημαρχείο Ρόδου επί Γιώργου Γιαννόπουλου, τους Αγίους Αποστόλους και Άριο Γεώργιο Χουρμαλί στην Σωκράτους Παλιά Πόλη, άγιο Φανούριο Χειμμάρας και στο φάρο στο Μανδράκι και άλλα πολλά.

Ο κάθε πρώτη Κυριακή του μήνα δωρεάν Αγιασμός στο ναό, οι τιμές με πανηγύρεις και αγρυπνίες σε Αγίους, ενόχλησαν πολλούς, τώρα από το καθεστώς που έχουμε και κανένας δεν αντιδρά, ξαναεγκαινιάζει, σαπουνίζει και σπάει άγιες τράπεζες, τοποθετεί Αγίους, Αγίες σε εκλεκτούς του συνεργάτες και πειθήνια όργανά του. Παρευρίσκονται σύσσωμοι και είναι εκείνων όλα άγια και ευλογημένα και όλων των παλιών, να διαγράφονται και να μπαίνουν φαρδιές, πλατιές οι επιγραφές και τα ονόματά τους, που τα διαφύλαξαν και τα δημιούργησαν οι πρόγονοί μας, κληρικοί και λαϊκοί σε πολέμους, πείνες και κακουχίες. Πιστεύω και αυτό εισπράττω από τον κόσμο και τον ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό ότι η αλήθει και η ντομπροσύνη είναι Θείο Χάρισμα και αρετές σπάνιες στην εποχή μας.

Ιδιαίτερα στο χώρο της εκκλησίας, ενώ, ο σαλιγκαρισμός, η υποτέλεια και να είσαι δοσίλογος είναι η κατάντια και η βρωμιά της κάθε εποχής και του κάθε κατεστημένου. Και όλα γράφονται χωρίς φόβο και πάθος ενυπόγραφα και όχι ανώνυμα και ψευδώνυμα, για τις μνήμες των αξέχαστων αυτών προγόνων μας, για τους συγγενείς τους και για τις κατηγορίες των δειλών που φοβούνται και ντρέπονται να υψώσουν ορθόδοξο και ασυμβίβαστο φρόνημα και παράστημα. Αδέλφια μου. Πολλές φορές η αλήθεια λέει ο λαός μας είναι μαλώτρα. Δεν την θέλει σήμερα η εποχή μας και το νέο σύστημα της νέας τάξης και εποχής. Θέλουν αυλοκόλακες, ψεύτες άτομα μιζαδόρους και τεχνοκράτες που θυμίζουν μεσίτες και εργολάβους έργων.

Με την ευκαιρία αυτή στρέφω την σκέψη μου, σε μια σεβάσμια Ιερά Μονή καύχημα της Λάρδου και της Ρόδου την Παναγιά της Υψενή που πανηγυρίζει στα εννιάμερα της Θεοτόκου και αναδείχθηκε το σπίτι του οσίου Μελετίου της Μονής της Υψενής, που πανηγυρίζει τον Φεβρουάριο. Έχει μεγάλη ιστορία η Μονή της Υψενής. Έπαιξε σπουδαίο ρόλο σε δύσκολα χρόνια της κατοχής. Πρωτοάνοιξε σεμοναστήρι με ένα γέροντα μοναχό τον Σπυρίδωνα και την συγκρότησε σε Μονή ο Πατήρ Σεραφείμ Παρχαρίδης της Παραμυθίας και της Παντάνασσας των μονών κτήτορας επί μακαριστού Μητροπολίτη Ρόδου, του άρχοντα Σπυρίδωνος του Συνοδινού.

Η μεγάλη νεώτερη ακμή της Μονής γίνεται με τον ερχομό του Αγίου Γέροντα Ηγουμένου της Μονής Θάρρι, Σκιάδι, Αρταμίτη και Υψενής, που τα ανέστησε, του σημερινού Μητροπολίτη Νέας Ζηλανδίας και πάσης Ωκεανίας κ. Αμφιλοχίου Τσούκου. Η εγκατάσταση του πρώτου πυρήνα, που τις εγνώριζα από κληρικός στην Ανάληψη της πρώτης καθηγουμένης Ευγενίας Κατσαρά και της μακαριστής αγιασμένης ψυχής μητέρας της Στρατονίκης (Κατσαρά) μοναχής, της Θεολογίας, Αμφιλοχίας, Υψενής κ.α. ιερών μορφών με την ευχή της Παναγίας, και τις ευχές του Αγίου Γέροντα Αμφιλοχίου Τσούκου είναι ένα θαύμα Θεού στον τόπο μας.
Και η σημερινή από την Νίσυρο Ηγουμένη Αδελφή Μαριάμ οι μοναχές όλες δίνουν αγώνα προσευχής, αγάπης και προπαντός ιεραποστολής ανά τον κόσμο.

Τα έργα που είναι σε εξέλιξη του μεγάλου ναού του οσίου Μελετίου, του εξωραϊσμού οφείλονται σε εσάς, σε εμάς σ’ όλους μας αδέλφια μου, που με λαχειαγορές, δωρεές, εκδρομές και επισκέψεις τιμούμε την χάρη της Παναγίας της Υψενής.

Οφειλετικά όμως γράφω λίγες γραμμές για την αγιασμένη μορφή του Γέροντα Μητροπολίτη Νέας Ζηλανδίας και πάσης Ωκεανίας κ. Αμφιλοχίου Τσούκου.

Γιατί η Λάρδος τον γέννησε από την Παναγιώτα και τον Γιώργο Τσούκο, τον Διαμαντή έστι ονομάστηκε αρχικά ο Γέροντάς μας Αμφιλόχιος Τσούκος. Διαμάντι υπήρξε η παιδική και νεανική του ηλικία.

Διαμάντι στον χαρακτήρα και στην αγάπη. Αδαμάντινος παραμένει στο χώρο της Εκκλησίας μας, σαν υπόδειγμα και πρότυπο αγίου Κληρικού ο Γιάννης, ο Νικόλας, ο Βασίλης, ο Στεφανής, ο Γέροντας Αμφιλόχιος και η μονάκριβη αδελφή του η Μαρία που οι τέσσερεις βρίσκονται στον ουρανό και οι δύο στη Φη αποτελούν το καύχημα μιας οικογένειας με θεό, με προσφορά στην Κοινωνία της Λάρδου.

Ο Γέροντας Αμφιλόχιος Τσούκος μετά από δύο χρόνια και πλέον βρίσκεται τούτες τις ημέρες ανάμεσά μας. Στον τόπο της γενέτειράς του. Το Πνευματικό παιδί του Αγίου Αμφιλοχίου Μακρή της Πάτμου, ο ιεραπόστολος της Αφρικής, ο πνευματικός και καθηγητής της Πάτμου, ο γαλήνιος, ο γεμάτος αγάπη Θεού, ο αληθινός επίσκοπος.
Τιμή για τον τόπο μας ο Γέροντας.

Χαρά και ευλογία που είναι ανάμεσά μας. Μυρίζουν οι αλισφακιές, τα πουρνάρια, τα θυμάρια, μοσχοβολούν οι βασιλικοί, γιατί το πέρασμά του είναι ευλογία Θεού, αγίασμα, άρωμα, μέθεξη.

Είδα με τα μάτια μου (2013), που πήγα στην Αυστραλία και με τα εξαδέλφια μου στο Ουέλιγκτον της Νέας Ζηλανδίας. Ζήλεψα την ομορφιά της χώρας εκείνης και το έργο του Γέροντα Αμφιλοχίου Τσούκου. Δεν γνωρίζει ξένες γλώσσες και ομιλεί την γλώσσα της Αγάπης και του Ευαγγελίου. Με όλους συνεννοάται. Και στα Φίτζι και στα ιεραποστολικά του κέντρα. Χειροτονεί, ιερείς ιεροψάλτες, συνεργάτες, μοναχούς, μοναχές... Διαμάντι παραμένει ο Διαμαντής Τσούκος.

Ωκεανός αγάπης, ο πάσης Ωκεανίας Αμφιλόχιος Τσούκος. Γέροντα: “όσο να στέκουν τα βουνά να στέκει η αφεντιά σου γιατί στον κόσμο περπατούν (τα πνευματικά σου παιδιά) με την Παρηγοριά σου. Να ζεις ευλογημένε Άγιε του Θεού. Αμήν.