«Δεν ξεχνώ το καλό που μου κάνανε, αλλά ούτε και το κακό…»!

Pοδούλα Λουλουδάκη

H Tίτσα Πιπίνου, στο Ερωτηματολόγιο του Προυστ

ΕΡ. Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;

ΑΠ. Όλο και πιο απλά πράγματα με τα χρόνια, όπως για παράδειγμα μία πολυθρόνα σε μια βεράντα απέναντι από τη θάλασσα, με ένα βιβλίο.

ΕΡ. Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;

ΑΠ. Να πιω τον πρώτο καφέ της ημέρας και η περιέργεια αν θα συμβεί κάτι διαφορετικό αυτή την καινούργια μέρα.

ΕΡ. Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;

ΑΠ. Χθες το βράδυ, παρακολουθώντας μια παλιά ταινία με τη Γεωργία Βασιλειάδου. Ήταν καταπληκτικοί αυτοί οι παλιοί κωμικοί, το κατάλαβα μεγάλη.

ΕΡ. Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;

ΑΠ. Ανεκτικότητα. Δεν ξεχνώ το καλό που μου κάνανε, αλλά ούτε και το κακό, σε αυτό ίσως να φταίει ο Σκορπιός που έχω ωροσκόπο!

ΕΡ. Το βασικό ελάττωμά σας;

ΑΠ. Ευπιστία, αναβλητικότητα, αμέλεια, απογοητεύομαι εύκολα κ.α.

ΕΡ. Σε ποιά λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;

ΑΠ. Στα περισσότερα, αφού καμία φορά σκέπτομαι πως αν ήμουν δικαστής τους περισσότερους θα τους αθώωνα!

ΕΡ. Η τελευταία φορά που κλάψατε;

ΑΠ. Δεν κλαίω εύκολα.

ΕΡ. Με ποιά ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;

ΑΠ. Δεν ταυτίζομαι με καμία. Θαυμάζω πολλές, αλλά ποτέ δεν ταυτίστηκα με κάποια.

ΕΡ. Ποιοί είναι οι ήρωές σας σήμερα;

ΑΠ. Ήρωες μου είναι οι άνθρωποι που με κάνουν να νιώθω περήφανη που είμαι Ελληνίδα. Για παράδειγμα, αυτό το λαμπερό κορίτσι, η Κατερίνα Στεφανίδου και ο τόσο σεμνός τρόπος με τον οποίο την είδα να απολαμβάνει μία ακόμα νίκη της. Ή πριν καιρό, διάβαζα για κάποιον Έλληνα ερευνητή στην Ελβετία, που ούτε καν είχα ακούσει το όνομα του, πόσο σημαντική δουλειά σε παγκόσμιο επίπεδο κάνει, εκεί. Όλοι αυτοί που ανεβάζουν το μέσο όρο του λαού μας!

ΕΡ. Ποιά αρετή προτιμάτε σ΄ έναν άντρα;

ΑΠ. Την ακεραιότητα, την εξυπνάδα, τη γενναιοδωρία.

ΕΡ. … Και σε μια γυναίκα;

ΑΠ. Τα ίδια και να προσθέσω την ειλικρίνεια και να μην έχει τάση κουτσομπολιού γιατί στις γυναίκες είναι πιο συνηθισμένο αυτό.

ΕΡ. Το αγαπημένο σας χρώμα;

ΑΠ. Το γαλάζιο της θάλασσας και μπλε, καφέ, λαδί, σε ρούχα.

ΕΡ. Τι νοσταλγείτε περισσότερο;

ΑΠ. Την αφέλεια των παιδικών μας χρόνων, που έδιωχνε τον φόβο, γιατί είχαμε πειστεί ότι όλα συμβαίνουν στους άλλους και όχι σε εμάς, που μας έκανε ατρόμητους.

ΕΡ. Ποιό είναι το πιο εξωφρενικό πράγμα που έχετε κάνει;

ΑΠ. Γενικά αυτά που ίσως σε εμένα να φάνηκαν, όταν τα έκανα, εξωφρενικά για τους άλλους δεν είναι, οπότε δεν αξίζει να τα αναφέρω. Δεν είμαι τόσο τολμηρή ώστε να κάνω εξωφρενικά πράγματα.

ΕΡ. Τι είναι για σας δυστυχία;

ΑΠ. Οι ασθένειες που σε καθηλώνουν ή σε κάνουν να χάσεις το μυαλό σου. Όταν παύεις να είσαι αυτό που ήσουν.

ΕΡ. Ποιά θεωρείτε την πιο υπερεκτιμημένη αρετή;

ΑΠ. Την ειλικρίνεια γιατί στο όνομα αυτής μπορεί να πληγώνουμε. Δεν αντέχουμε όλοι οι άνθρωποι τη σκληρή αλήθεια.

ΕΡ. Ποιά είναι η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει;

ΑΠ. Η συμβουλή μιας φίλης από τη γιαγιά της: «Μη τους λυπηθείς γιατί θα τους φοβηθείς».

ΕΡ. Ποιό ταλέντο θα θέλατε να είχατε;

ΑΠ. Αυτό της μουσικής. Λατρεύω τη μουσική και θαυμάζω τους μουσικούς και τους τραγουδιστές.

ΕΡ. Ποιά θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;

ΑΠ. Το ότι έχω γύρω μου ανθρώπους που αγαπώ και με αγαπούν.

ΕΡ. Για ποιό πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;

ΑΠ. Γενικά δεν μετανιώνω, αν και έκανα πολλά λάθη, γιατί μπορεί μια άλλη ενέργεια ή συμπεριφορά να είχε δημιουργήσει μέσα στον χρόνο χειρότερα αποτελέσματα, ακόμη κι αν τότε μου φαινόταν σωστή. Η σκέψη αυτή με κάνει να μη θέλω να αλλάξω ούτε τα χειρότερα λάθη μου.

ΕΡ. Ποιό είναι το πιο πολύτιμο περιουσιακό σας στοιχείο;

ΑΠ. Χωρίς δεύτερη σκέψη οι άνθρωποι που αγαπώ και με αγαπάνε. Καμία κρίση δεν μπορεί να αγγίξει αυτές τις αξίες.

ΕΡ. Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ΄ όλα;

ΑΠ. Την ηλιθιότητα! Υπάρχουν άνθρωποι έξυπνοι, αλλά ηλίθιοι, που η εξυπνάδα τους δεν τους προφυλάσσει από την αμετροέπεια, το μεγάλο εγωισμό ή να λένε αυτά που λένε πιστεύοντας ότι οι άλλοι είναι ηλίθιοι. Το βλέπουμε κάθε μέρα.

ΕΡ. ‘Όταν δεν δουλεύετε ποιά είναι η αγαπημένη σας ασχολία;

ΑΠ. Να διαβάζω, να πίνω καφέ με τις φίλες μου. Δεν αναφέρω το γράψιμο, γιατί το θεωρώ δουλειά.

ΕΡ. Ο μεγαλύτερος φόβος σας;

ΑΠ. Είμαι γεμάτη φόβους, αλλά προσπαθώ να τους ξεχνώ διαφορετικά θα κάνω τη ζωή μου χάλια.

ΕΡ. Ποιό είναι το αγαπημένο σας ταξίδι;

ΑΠ. Λατρεύω τα ταξίδια όπου μπορώ να περιφέρομαι σε μία πόλη ανάμεσα στους κατοίκους της και όταν κουράζομαι να σταματώ σε κάποιο καφέ.

ΕΡ. Σε ποιά περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;

ΑΠ. Όταν δεν θέλω να πληγώσω τον άλλο και μπορεί να μην είναι ψέματα πάντα, αλλά απόκρυψη της αλήθειας. Μόνο σε αυτή την περίπτωση γενικά δεν μου αρέσουν τα ψέματα, ούτε να τα λέω, ούτε να μου τα λένε.

ΕΡ. Ποιό είναι το μότο σας;

ΑΠ. Να κάνουμε το καλό αν μπορούμε χωρίς να περιμένουμε ανταπόδοση, αν και αυτό τις πιο πολλές φορές μας επιστρέφεται. Καμιά φορά για να πείσω τους πιο νέους, λέω: κάντε το καλό από εξυπνάδα ή έστω από πονηριά! Κάτι είναι κι αυτό.

ΕΡ. Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;

ΑΠ. Όταν θα έχω κλείσει τις εκκρεμότητες μου με τη ζωή και με τα βιβλία, αν και πάντα θα έχω νομίζω…

ΕΡ. Εάν συνέβαινε να συναντήσετε το Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;

ΑΠ. Εκείνος ότι ήταν να μου πει, μου το είπε όσο ζούσα, εγώ θα τον ευχαριστούσα που δεν με άκουγε πάντα σε όσα τον παρακαλούσα. Ήξερε καλύτερα από εμένα το σωστό.

ΕΡ. Σε ποιά πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;

ΑΠ. Της γραφής ενός βιβλίου που διαδραματίζεται στη Ρόδο, τα τελευταία χρόνια της Ιταλοκρατίας και του πολέμου και έχω βυθιστεί σε αυτή την εποχή που είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Όχι τόσο μακριά χρονικά, αλλά είναι ένας άλλος κόσμος.

Η Τίτσα Πιπίνου, είναι συγγραφέας. Έχει γράψει οκτώ μυθιστορήματα κι ένα δοκίμιο. Κείμενά της έχουν κυκλοφορήσει στα γερμανικά και τα τσέχικα. Επίσης διατηρεί ραδιοφωνική εκπομπή.