Με τρία παιδιά έκανε το όνειρό της πραγματικότητα!
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 4783 ΦΟΡΕΣ
Η Μαριέττα Οικονόμου, από τις Καλυθιές που εισήχθη στη Σχολή Νηπιαγωγών
Προχώρησε τη ζωή της, την οικογένειά της, τη δουλειά της, αλλά το αγκάθι υπήρχε.
Νηπιαγωγός ήθελε να γίνει, κι όταν κάτι θέλει η Μαριέττα Οικονόμου, το θαύμα γίνεται. Γίνεται με σκληρή πειθαρχία, με διάβασμα τις νύχτες, και τότε τα όνειρα παίρνουνε εκδίκηση.
Η Μαριέττα Οικονόμου του Στεφάνου, ετών 35 με 3 τρία παιδιά, εισήχθη στη Σχολή Επιστημών Προσχολικής Αγωγής Ρόδου, κάτι που ήθελε χρόνια και δεν τη σταμάτησε τίποτα για να το πετύχει.
Σήμερα χαρούμενη, αλλά κυρίως ικανοποιημένη, αποδεικνύει πως μόνο αυτά που δε θέλαμε αρκετά δεν πετύχαμε. Φέρνει μαζί της σ΄ αυτή την κουβέντα τη μικρή της Αναστασία που την ακολούθησε την τελευταία στιγμή, και καρέ-καρέ μιλά για την απόφαση, την προσπάθεια και τη δικαίωση των κόπων της.
Πετύχατε το στόχο σας, πως είναι αυτή η αίσθηση;
Πέρασα στο Τμήμα Νηπιαγωγών, στην πρώτη επιλογή μου και αισθάνομαι ικανοποίηση γιατί προσπάθησα και πέτυχα. Αυτό που έμαθα είναι πως όταν θέλουμε κάτι, καλό είναι να το προσπαθούμε. Είναι καλύτερα να προσπαθήσεις και ν΄ αποτύχεις παρά να σε βασανίζουν τα «αν» μια ζωή.
Ήταν μεγάλη η προσπάθεια;
Ήταν μέρες που αισθανόμουν τόσο κουρασμένη, κι έλεγα «θα τα παρατήσω» όμως έχω δύο παιδικές φίλες, τη Μαριέττα και την Καίτη που μου λέγανε «όχι, έφτασες μέχρι εδώ, θα πας να δώσεις…»… Υπήρξαν κι αυτοί που μου είπαν «τώρα τι ψάχνεις, δουλειά έχεις… παιδιά έχεις…»…
Τι ηλικία έχουν τα παιδιά σας;
Ο γιός μου ο Στέφανος είναι 11 χρονών, ο Άγγελος είναι 8 και η Αναστασία είναι 5 χρονών.
Ο σύζυγός σας είναι Βέλγος, πως έγινε και συναντηθήκατε;
Ήρθε στη Ρόδο για διακοπές, του άρεσε, ξαναήρθε, κι εκεί κάπου συναντηθήκαμε, ήθελε να ζήσει στην Ελλάδα.
Ως μαθήτρια δεν εισαχθήκατε σε σχολή της αρεσκείας σας;
Τελειώνοντας το Λύκειο είχα ως πρώτη μου επιλογή το Νηπιαγωγών, το οποίο τότε έχασα για 100 μόρια. Πέρασα σ΄ ένα ΤΕΙ στην Άρτα στο οποίο δεν πήγα να κάνω εγγραφή. Αργότερα βέβαια το μετάνιωσα. Πήγα να σπουδάσω ξενοδοχειακά στο δημόσιο ΙΕΚ στη Ρόδο, την περίοδο εκείνη γνώρισα και το σύζυγό μου, κι έμαθα και γαλλικά, κι έτσι απασχολήθηκα στον ξενοδοχειακό τομέα.
Είστε από τις Καλυθιές.
Από τις Καλυθιές, με πατέρα από τα Τρίκαλα και μένω στο Φαληράκι.
Εργάζεστε, έχετε δουλειά, δεν ήταν αυτό το ζήτημά σας.
Μπήκα στη Δημοτική Αστυνομία το 2008, κι ένα πρωί του Σεπτέμβρη του 2013, κι ενώ ήμουνα σε άδεια μητρότητας για την Αναστασία μου, η Δημοτική Αστυνομία καταργήθηκε! Ξεκίνησε η περιπέτεια κι ένας δύσκολος χειμώνας και τον Ιούλιο του 2015 τοποθετήθηκα στην Υπηρεσία Ασύλου. Πάντα όμως είχα αυτό το αγκάθι, ήθελα να σπουδάσω και να το κάνω για μένα, ήθελα να έχω προσόντα. Άλλωστε οι άνθρωποι πρέπει να εξελισσόμαστε, η γνώση δε σταματάει.
Κι αποφασίσατε να δώσετε Πανελλαδικές.
Έχω μια ξαδέλφη φιλόλογο η οποία πάντα μου έλεγε: «τόλμησέ το, αφού το θέλεις»… Όμως εγώ δεν ήθελα να στερήσω χρόνο από τα παιδιά μου, από τα πρώτα χρόνια τα μαθητικά τους να λείπω για να ικανοποιήσω το δικό μου όνειρο. Κι έτσι όταν τα δύο μεγάλα προχώρησαν στις τάξεις και η Αναστασία μου πήγε προνήπιο, μπόρεσα να αφιερώσω χρόνο για να διαβάσω.
Ποιες ώρες διαβάζατε;
Το βράδυ. Το πρωί δουλειά, το μεσημέρι υποχρεώσεις με το σπίτι και τα παιδιά, μετά το διάβασμά τους… Ένιωθα και τύψεις, ήθελα όλα να είναι τέλεια για να μπορώ μετά ήρεμη εγώ να καθίσω να διαβάσω. Στα σοβαρά το πήρα από τον Ιανουάριο. Μέχρι και τα Χριστούγεννα είχα αγοράσει τα βιβλία και μόνο τα έβγαζα, τα κοίταζα, τα ξεφύλλιζα και τ΄ άφηνα. Τον Ιανουάριο το πήρα στα σοβαρά και ξεκίνησα να κάνω κάποια μαθήματα στα Μαθηματικά, όπου με βοηθούσε η μαμά ενός συμμαθητή του γιού μου, η Τσαμπίκα που είναι μαθηματικός, Ιστορία διάβαζα μόνη μου, στην Έκθεση με βοηθούσε η ξαδέλφη μου η Ειρήνη η φιλόλογος και από το Μάρτιο στο μάθημα κατεύθυνσης όπου πήρα Πληροφορική ο Μανόλης και στα Οικονομικά ο Κώστας.
Δηλαδή πληρώσατε φροντιστήρια.
Όλα αυτά ήταν φιλική συμμετοχή. Από το Μάρτιο ξεκίνησα να διαβάζω συστηματικά δηλαδή δύο ώρες το βράδυ και τα Σαββατοκύριακα περισσότερο.
Και σας έφτασε;
Η αλήθεια είναι ότι είχα κάποιες βάσεις και σιγά-σιγά τα μαθήματα έγιναν πιο οικεία προς εμένα. Επίσης πήρα μία άδεια τριών μηνών ως τρίτεκνη μητέρα και τότε πια διάβαζα τα πρωινά ώστε μετά να είμαι ελεύθερη για τα παιδιά.
Ποιοί σας στήριξαν εκείνη την περίοδο;
Στήριξη είχα από το σύζυγό μου τον Εμάνουελ και από τους γονείς μου. Επομένως ήταν επιτυχία όλων μας. Και τα παιδάκια μου είναι η αλήθεια ότι το σεβάστηκαν γιατί τους έλεγα: «λίγη ησυχία, να διαβάσει η μανούλα…» και την έκαναν και μάλιστα λειτούργησα για κείνα νομίζω και ως πρότυπο γιατί οι επιδόσεις τους φέτος ήταν καλύτερες στο σχολείο. Διάβαζε η μαμά, διάβαζαν και τα παιδιά. Ακόμα κι η Αναστασία που δεν ήξερε να διαβάζει έπαιρνε το παραμύθι και το κρατούσε ανοιχτό μπροστά της και έκανε ότι διαβάζει. Νύχτες και νύχτες περάσαμε έτσι.
Και φτάσατε στις εξετάσεις!
Όλα καλά, πήγα χωρίς άγχος γιατί και τι είχα να χάσω; Το Φεβρουάριο, είχα πετύχει και στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, αλλά είπα θα δώσω και στις Πανελλαδικές. Την πρώτη μέρα πήγα κι έδωσα στον Αρχάγγελο για να είμαι πιο ήσυχη, να μη με γνωρίζει κανείς. Όλοι νόμιζαν ότι είμαι καθηγήτρια-επιτηρήτρια… και μετά με είδαν να κάθομαι στο θρανίο.
Ξέρατε ότι γράψατε καλά;
Είχα καταλάβει ότι τον είχα πιάσει το στόχο μου ωστόσο ποτέ δεν ξέρεις. Βγήκαν οι βαθμολογίες, οπότε έκανα διαγραφή από το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο και ήμουν εν αναμονή των βάσεων. Δήλωσα και πάλι Νηπιαγωγών ως πρώτη επιλογή στο πανεπιστήμιο Ρόδου και Δασκάλων Ρόδου. Πέρασα «Επιστημών Προσχολικής Αγωγής Ρόδου», αυτό που ήθελα. Ήμουν στη δουλειά όταν βγήκαν τα ονόματα. Η χαρά μου δεν περιγράφεται, αισθάνθηκα ικανοποίηση.
Τώρα, τα διαβάσματά σας πως θα συνεχιστούν;
Αν θέλεις, για όλα βρίσκεις χρόνο. Εκτός κι αν δεν θέλεις! Να προσπαθούμε, να κυνηγάμε όνειρά μας και η γνώση δε σταματάει ποτέ.
Ακολουθήστε τη Ροδιακή στο Google News
