Ταξίδι στην κοιμωμένη λύκαινα, τη Χάλκη!

Rodiaki NewsRoom

Το ταξίδι για το νοτιανατολικό Αιγαίο είναι από μόνο του μια αξέχαστη εμπειρία. Μπορεί αυτό, να είναι και το νόημα, όπως λέει κι ο ποιητής.

Αλλά όταν ο προορισμός είναι ένα μικρό νησί, μια πέτρινη πινελιά σε γαλάζιο καμβά, ένα άγριας ομορφιάς πετράδι, που συμπληρώνει το πολύτιμο περιδέραιο γνωστό και σαν Δωδεκάνησα, τότε φίλες και φίλοι το νόημα του ταξιδιού μετουσιώνεται σε εμπειρία συγκλονιστική και πρωτόγνωρη.

Η Χάλκη (ή Χάρκη για τους γηγενείς) είναι ένα από τα νησιά της Άγονης Γραμμής. Βρίσκεται πλησίον της Ρόδου και στην δυτική πλευρά της (όπως βλέπουμε τη Ρόδο στον χάρτη, αριστερά).

Σύμφωνα με παλιά λαογραφικά κείμενα, πλησιάζοντας στο λιμάνι του Εμποριού (ή Νιμποριού) η Χάλκη φαίνεται σαν μια λύκαινα που κοιμάται.

Το λιμάνι της είναι ανατολικό, φυσικό και ο οικισμός είναι ανεπτυγμένος περιμετρικά κι αμφιθεατρικά σε αυτόν το φιλόξενο όρμο.

Κάτω στην «πιάτσα», έχεις πολλαπλές επιλογές για να απολαύσεις ροφήματα, γλυκά, ποτό και την τοπική κουζίνα.

Για να βιώσεις την εμπειρία της επαφής με την θάλασσα, υπάρχουν οι πολύ καλά οργανωμένες παραλίες του νησιού, εκτός φυσικά αν προτιμήσεις μια βουτιά δίπλα σου, στου Τσιαντού ή στης Πραξιθέας.

Τα Κάνια, μια πολύ όμορφη παραλία βρίσκεται στα βορειοανατολικά.

Τα Φτενάγια, με τα γαλαζοπράσινα νερά βρίσκονται στην νοτιανατολική συνέχεια του λιμανιού.

Ο Πόνταμος συμπληρώνει την ομάδα των παραλιών και βρίσκεται στα νότια του νησιού.

Συνεχίζοντας τον δρόμο, που διατρέχει το νησί πάνω στο νοητό άξονα, από την πιάτσα (ανατολικά προς δυτικά) και μέχρι το τέρμα του που βρίσκεται το Μοναστήρι του Αϊ Γιάννη, έχεις την ευκαιρία να γνωρίσεις αρκετά εντυπωσιακά τοπόσημα του νησιού, που έχουν να σου διηγηθούν συναρπαστικές ιστορίες για τους ανθρώπους της Χάλκης, τα έργα και τις ημέρες τους.

Από τα πιο ενδιαφέροντα μέρη του νησιού, είναι το Χωριό.

Ο ορεινός αυτός οικισμός, έχει τον ναό της Παναγιάς της Χωριανής, που πανηγυρίζει τον Δεκαπενταύγουστο, διάσπαρτα κτίσματα που αποτελούσαν τις κατοικίες των χωριανών και στο ανώτερο σημείο δεσπόζει το Κάστρο.

Συνεχίζοντας την διαδρομή μας, διατρέχουμε τον ορεινό όγκο συναντώντας πλήθος από ξωκλήσια και παλιές μονές. Οι συκιές κατά μήκος της διαδρομής στέκονται περήφανες για τα όμορφα φιλέματά που στέκουν πάνω τους ενώ πλησιάζοντας τον Αϊ Γιάννη (Αλάργα) βρίσκουμε τις «κήφες».

Τι είναι οι κήφες; Πέτρινες κατασκευές, κυκλικές και με χαμηλό ύψος. Αποτελούσαν το καταφύγιο και φρόντιζαν για τις ανάγκες τις στέγασης των βοσκών, των κυνηγών και των ανθρώπων που περνούσαν χρόνο σε αυτά τα οροπέδια πριν από πάρα πολλά χρόνια

Η μελέτη των Αρχαιολόγων μας λέει ότι η Χάλκη κατοικήθηκε από την Προϊστορία. Στην Αρχαιότητα ήταν αποικία των Δωριέων. Το όνομά της προέρχεται από τον Χαλκό, που βρισκόταν στα σπλάχνα της. Πολύ αργότερα, την εποχή του Βυζαντίου αποτέλεσε περιουσία των Σταυροφόρων. Με την παρένθεση των Οθωμανών να κλείνει στα τέλη του 19ου αιώνα, η Χάλκη, όπως και άλλα νησιά γίνεται Ιταλική αποικία.

Παράδοξο αλλά και στοιχείο της περηφάνιας του νησιού, είναι το γεγονός ότι ο πρώτος αξιωματικός που έπεσε νεκρός υπερασπιζόμενος την πατρίδα, στον πόλεμο με τους Ιταλούς, ήταν ο εθελοντής από την Χάλκη, Αλέξανδρος Διάκος.

Θυσιάστηκε για τους συντοπίτες του, λίγα χρόνια αργότερα από τους Γερμανούς κατακτητές, ο Διογένης Φανουράκης.

Στο τέλος της διαδρομής, φθάνουμε στο Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη. Του Αϊ Γιάννη του Αλάργα. Εκεί κάθε καλοκαίρι, στις 28 Αυγούστου γίνεται μεγάλη γιορτή, που αποτελεί ορόσημο για τους ανθρώπους του νησιού. Αντάμωμα, τραγούδι και χορός.

Τα τελευταία τριάντα χρόνια, το νησί με την πολύτιμη στήριξη κεντρικών φορέων ανάπτυξης απολαμβάνει τον θαυμασμό και την προτίμηση αρκετών επισκεπτών που έχουν ταυτίσει τις μέρες των διακοπών τους με αυτό.

Κλείνω αυτό το σημείωμα με έξι λέξεις μόνο.

«Κάπου στα Δωδεκάνησα, κάτι όμορφο υπάρχει»…

Καλή αντάμωση.

Πηγή: e-stage.gr