Η Γαλλογερμανική συνεργασία και η Ευρωπαϊκή Ένωση...

Rodiaki NewsRoom

Του Σωτήρη Ντάλη
Επικ. Καθηγητή του Τμήματος Μεσογειακών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Πριν λίγους μήνες (Απρίλιος- Μάιος 2017) η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη παρακολούθησε με ενδιαφέρον τις γαλλικές προεδρικές εκλογές που έδωσαν τη νίκη του Εμμανουέλ Μακρόν απέναντι στον εθνικολαϊκισμό.

Η εκλογή Μακρόν έδωσε μια νέα διάσταση στη συζήτηση για το μέλλον της Ευρώπης και δημιούργησε νέες προϋποθέσεις για τον γαλλογερμανικό άξονα που είναι πάντα απαραίτητος για την προώθηση της ευρωπαϊκής ενοποιητικής διαδικασίας.

Ήταν λοιπόν αναμενόμενο να ασχοληθεί η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη με την άλλη πλευρά του γαλλογερμανικού άξονα και με τις γερμανικές εκλογές καθώς η Γερμανία αποτελεί τον βασικό πρωταγωνιστή της ενοποιητικής διαδικασίας.

Σήμερα με τη Γερμανία να είναι ο βασικός πρωταγωνιστής της Ευρωζώνης, είναι προφανής η ανάγκη για ένα πιο λειτουργικό σύστημα για την Ευρωζώνη, η οποία ούτως ή άλλως αποτελεί μέρος του προβλήματος γιατί είναι μια ατελής οικονομική και νομισματική ένωση χωρών –μελών με διαφορετικά χαρακτηριστικά.

Η εμβάθυνση - ολοκλήρωση της Ευρωζώνης που θα συνοδεύεται από τη δημιουργία θέσης υπουργού οικονομικών της Ευρωζώνης, τη μετεξέλιξη του μόνιμου μηχανισμού ΕSM, σε Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο, ανεξάρτητο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (ο Σόιμπλε τη θεωρεί ευάλωτη σε πολιτικές πιέσεις) ίσως και Κοινοβουλίου θα είναι ο βασικός άξονας των θεσμικών συζητήσεων που θα ανοίξουν μετά τις γερμανικές εκλογές.

Τις παραπάνω συζητήσεις πιθανότατα θα συμπληρώνει το σχέδιο ανάπτυξης της ευρωπαϊκής κοινής άμυνας προκειμένου η ΕΕ να είναι σε θέση να εξασφαλίζει τη στρατηγική της αυτονομία και να μπορεί να διαχειριστεί τις διεθνείς κρίσεις μόνη της.

Η νέα συζήτηση για το μέλλον της ΕΕ και της Ευρωζώνης θα είναι το στοίχημα για περισσότερη και καλύτερη Ευρώπη. Σε αυτή τη συζήτηση η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να προσέλθει γνωρίζοντας πως η ένταξη της χώρας μας στην ΕΟΚ/ΕΕ και στην Ευρωζώνη λειτούργησε ως δίχτυ ασφαλείας και αλληλεγγύης. Ειδικότερα τα τελευταία χρόνια το ευρωπαϊκό θεσμικό κεκτημένο ήταν εκείνο που δεν επέτρεψε στην οικονομική κρίση να εξελιχθεί σε γενική κατάρρευση.

Η συζήτηση για το μέλλον της ΕΕ πρέπει να οδηγήσει σε μια νέα αλληλεγγύη συμφερόντων σε ευρωπαϊκό επίπεδο που θα συμπληρώνει και δεν θα ακυρώνει το εθνικό συμφέρον.

Η μεγάλη πρόκληση που αντιμετωπίζει σήμερα η ΕΕ των «27» είναι το αν θα μπορέσει να προσαρμοστεί στις νέες προκλήσεις του 21ου αιώνα και να συνδιαμορφώσει τελικά τη νέα ατζέντα της διεθνούς πολιτικής και των διατλαντικών σχέσεων.

Όπως φάνηκε και από τη μέχρι σήμερα πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης, η Ευρώπη επιβεβαιώνει την αξία της μόνο όταν επιδεικνύει την ικανότητά της να απαντά στις προκλήσεις της Ιστορίας.

*Από τις εκδόσεις Παπαζήση κυκλοφόρησε πρόσφατα το βιβλίο του Σωτήρη Ντάλη, Η «Δύσκολη» Ευρώπη.