Η χώρα στο καναβάτσο

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Θάνος Ζέλκας

Σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό Spiegel, που κατά καιρούς έχει κατακεραυνώσει την χώρα μας και όλους εμάς, σήμερα στην Ελλάδα έχει δημιουργηθεί μια νέα τάξη η οποία ονομάζεται “φτωχοί εργαζόμενοι” (working poor). Η τάξη αυτή αποτελείται από νέους ανθρώπους με σπουδές και δεξιότητες που μετά βίας εξασφαλίζει τα προς το ζειν, παρότι εργάζεται σκληρά.

Ο δημοσιογράφος που συνέταξε το εν λόγω άρθρο επισημαίνει σε άλλο σημείο: “Το 1/3 των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα κερδίζει τόσο λίγα που μόλις τους φτάνει για να ζήσει. Είναι πάνω από μισό εκατομμύριο. Για τη δουλειά του παίρνουν κάτω από 376 ευρώ το μήνα ή 60% λιγότερο από το μεσαίο μισθό… Ο κίνδυνος ακόμη και με σταθερή εργασία να συγκαταλεχθεί κανείς στους φτωχούς στην Ελλάδα είναι τόσο μεγάλος, όσο πουθενά αλλού στην ΕΕ”.

Με άλλα λόγια αυτή η γενιά έχει καταδικαστεί να πληρώσει τα “σπασμένα” των προηγούμενων με πάρα πολύ ακριβό τίμημα. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι όσοι ανήκουν σε αυτή την τάξη, που είναι και μια μεγάλη πλειοψηφία, έχει ένα πολύ χαμηλό βιοτικό επίπεδο και δεν μπορεί να πραγματοποιήσει ούτε στο ελάχιστο όσα οι παλαιότερες γενιές θεωρούσαν αυτονόητα.

Με δεδομένο ότι ο πληθυσμός της χώρας γερνάει συνεχώς, οι γεννήσεις κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες είναι πλέον απαγορευτικές και ότι η κοινωνία στενάζει κάτω από τους δυσβάσταχτους φόρους και τα “κόκκινα” δάνεια είναι προφανές ότι η πατρίδα μας βρίσκεται σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης, ίσως και συνθήκες πολέμου.

Το χειρότερο είναι πως βυθιζόμαστε συνεχώς σε μια ύφεση που δεν δείχνει να έχει τελειωμό και η μοναδική διέξοδος για τη νέα γενιά φαντάζει η φυγή προς τις χώρες που μπορούν να της προσφέρουν τα απαραίτητα για να έχουν μια αξιοπρεπή διαβίωση. Κι αυτό θα έχει άμεσο αντίκτυπο στα επόμενα χρόνια όχι μόνο στην κοινωνία αλλά και στην οικονομία.

Το κράτος με μαθηματική ακρίβεια οδεύει και επίσημα σε πτώχευση, καθώς οι ανάγκες να καλυφθούν οι συντάξεις και τα κοινωνικά επιδόματα αυξάνονται συνεχώς και καθώς αδυνατούμε να παράξουμε ακόμα και τα βασικά είδη διαβίωσης. Προφανώς όλη αυτή η κατάσταση αργά ή γρήγορα θα οδηγήσει και σε εθνικές περιπέτειες, αφού μια πτωχευμένη χώρα γίνεται εύκολος στόχος για όσους εποφθαλμιούν να την κατακτήσουν.

Ήδη η κυριότητα των εδαφών μας περνάει σιγά σιγά στα χέρια ξένων που αγοράζουν τη γη μας έναντι πινακίου φακής και πολύ σύντομα θα έχουν εξαγοράσει όλους τους πλουτοπαραγωγικούς μας φορείς, με το πρόσχημα ότι θα γίνουν οι παθητικές δημόσιες επιχειρήσεις βιώσιμες.

Η χώρα έχει μπει σε πολύ μεγάλες περιπέτειες και το ανησυχητικό είναι ότι έχει ανοίξει ο δρόμος προς τις ακραίες παραφιλολογίες και αντιλήψεις, οι οποίες ανθούν πάντα σε τέτοια περιβάλλοντα. Ένας λαός που βλέπει τη ζωή του καθημερινά να γίνεται όλο και χειρότερη, τα παιδιά του παρότι έχουν σπουδές και δυνατότητες να μην μπορούν να επιβιώσουν και να ψάχνουν το δρόμο της μετανάστευσης και τους ηγέτες του να μην έχουν ένα πλάνο για την ανάκαμψη, είναι πολύ επιρρεπής σε πύρινους λόγους περί ανωτερότητας της φυλής.

Δεν χρειάζεται να έχει κάποιος μαντικές ικανότητες ή ιδιαίτερη πολιτική αντίληψη για να κατανοήσει σε πόσο δύσκολη θέση βρίσκεται η πατρίδα μας. Αν δεν ληφθούν άμεσα αποφάσεις και μέτρα για τη διαφύλαξη του εναπομείναντος κοινωνικού ιστού και των συνόρων μας, πολύ σύντομα θα ξαναζήσουμε στιγμές εθνικής τραγωδίας. Νομίζω πως δεν χρειαζόμαστε άλλους τέσσερις αιώνες υποδούλωσης για να καταλάβουμε τι σημαίνουν τούτα τα χώματα...