Η διαφθορά που… κάνει την διαφορά!

Rodiaki NewsRoom

Του Φίλιππου Ζάχαρη
(zachfil64@gmail.com)

Είναι τόσες πολλές οι περιπτώσεις κακοδιαχείρισης και διαφθοράς στην Ελλάδα που ο όποιος απολογισμός δεν φτάνει για να καταμετρήσει το συνολικό ποσοστό. Είναι τόσοι πολλοί αυτοί που όχι απλά λαδώνονται αλλά λαμβάνουν χρήμα εν ίδει μηνιαίου μισθού, που νομίζεις πως δίπλα στο επίσημο κράτος ορθώνεται και ένα γιγάντιο παρακράτος, με πολλές εξόδους διαφυγής όταν κάποια στιγμή τα πράγματα δυσκολέψουν.

Στην πραγματικότητα όμως τα πράγματα δεν δυσκολεύουν ποτέ, απλά ανά μία δεκαετία ανευρίσκεται και ένας ή μία που προφυλακίζεται, για να αποδοθεί στα μάτια του κόσμου δικαιοσύνη. Βέβαια αυτό δεν συμβαίνει ποτέ γιατί όλοι γνωρίζουν ότι είναι βουτηγμένοι στην διαφθορά. Απλά «γίνεται παιχνίδι» για να δικαιολογηθεί προς τα έξω πως σε αυτήν χώρα «κάτι κινείται», ασχέτως αν τα στατιστικά στοιχεία συνεχίζουν να δείχνουν το αντίθετο.

Η Ελλάδα εξακολουθεί να κατατάσσεται ανάμεσα στις πιο διεφθαρμένες χώρες και δεν είναι ανάγκη κάθε φορά να ανασύρουμε τα στατιστικά στοιχεία, παρά να επισκεφθούμε τις δημόσιες υπηρεσίες για να διαπιστώσουμε ιδίοις όμμασι πως δουλεύει το όλο σύστημα. Μερικές φορές μάλιστα η πρόκληση είναι τόσο μεγάλη, που μάλλον νομίζεις ότι ονειρεύεσαι.

Η διαφθορά δεν είναι μόνο στον δημόσιο αλλά και σε κάθε είδους συναλλαγές στον ιδιωτικό τομέα. Υπάρχουν επαγγέλματα που χωρίς «λάδωμα» δεν μπορούν να επιβιώσουν, επαγγέλματα που είναι συνώνυμα του λαδώματος. Είναι παγιωμένες οι σχέσεις εξάρτησης ολόκληρων επαγγελματικών κατηγοριών μεταξύ τους, με την εξαγορά να αποτελεί πάντα πρώτη προτεραιότητα.

Πολλοί τα θεωρούν υπερβολές αυτά, άλλοι κάνουν πως δεν ακούν και άλλοι διασταυρώνουν τα ξίφη τους για τα ποσοστά διαφθοράς. Όπως τελευταία ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, κος Πατούλης που παρουσιάζει στοιχεία για 30% των γιατρών που παίρνουν φακελάκι, ενώ ο αναπληρωτής Υπουργός Υγείας ανεβάζει αυτό το ποσοστό στο 80%! Και πολλές άλλες τέτοιες αψιμαχίες για την διαφθορά που έχει κατακλύσει την ελληνική κοινωνία.

Να είναι, λέτε, μόνο αυτά; Όχι βέβαια. Ειδικά τώρα που η χώρα βρίσκεται σε βαθιά κρίση, το μαύρο χρήμα δίνει και παίρνει. Ειδικά τώρα που η φορολογία είναι στα ύψη, όλοι λίγο πολύ επιδιώκουν την φοροδιαφυγή για ευνόητους λόγους. Οι δε διεφθαρμένοι σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα έχουν ξεπεράσει προ πολλού τα όρια. Καμία κυβέρνηση δεν στράφηκε ουσιαστικά κατά της διαφθοράς. Κανένα σύστημα εξουσίας δεν έκοψε ποτέ τον ομφάλιο λώρο τους λαδώματος με την τακτοποίηση των θεμάτων και εκκρεμοτήτων του καθενός/μιας.

Και δεν έγινε ποτέ αυτό διότι η ίδια η επιβίωση των κομμάτων εξαρτάται κατά πολύ από την εκάστοτε καταπολέμηση της διαφθοράς. Διότι δεν είναι και λίγοι οι ψηφοφόροι που σχετίζονται με αυτήν. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι τα κόμματα είναι θύματα – το αντίθετο. Ποιος καλλιέργησε την νοοτροπία της «κλαδικής», τους χιλιάδες γαλαζοπράσινους «φυτευτούς» στις δημόσιες υπηρεσίες και τα πόστα κλειδιά τις προηγούμενες δεκαετίες; Ποιοι δεν συνεχίζουν να διορίζουν τα δικά τους παιδιά γιατί πολύ απλά το σύστημα δεν μπορεί να δουλέψει αλλιώς;

Είναι κοινό το μυστικό. Αυτό που δεν συμβαίνει ποτέ είναι να πάρουν την πρωτοβουλία και να βάλουν το μαχαίρι στο κόκκαλο. Ο λόγος είναι απλός: Είναι τόσοι πολλοί οι διεφθαρμένοι που θα έπρεπε να πάει φυλακή η μισή Ελλάδα! Δεν είναι λοιπόν θέμα θέλησης παρά αριθμού. Η Ελλάδα δεν θα πάψει ποτέ να βρίσκεται σε αυτή την θέση διεθνώς γιατί αφενός δεν υπάρχει ο κατάλληλος μηχανισμός για την καταπολέμηση της διαφθοράς και αφετέρου δεν υπάρχει καμία εμπιστοσύνη πως αυτοί που σπεύδουν να την καταπολεμήσουν, δεν είναι και οι ίδιοι διεφθαρμένοι.

Δέστε μόνο όταν στήνονται στις ουρές πως φωνάζουν και ωρύονται όλοι τους. Όταν όμως κάνουν μετά το απαραίτητο deal με κάποιον «γνωστό», ενοχλούνται από τις φωνές των άλλων. Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο. Στο τέλος, αυτό που μένει, είναι η πικρή γεύση από τα συνεχή λαδώματα και τις κρυφές αμοιβές. Δεν μένει τίποτε άλλο παρά η απογοήτευση για μια χώρα που δεν κάνει χωρίς την διαφθορά και ας αφήσουν την μετριοπάθεια οι εκάστοτε κυβερνώντες.