Το τελευταίο αντίο είπε η Ρόδος στον Αναστάσιο Υψηλάντη

Rodiaki NewsRoom

Συγκίνηση και θλίψη στην κηδεία του

Εκατοντάδες ήταν οι ροδίτες και οι ροδίτισσες που συνόδευσαν χθες στην τελευταία του κατοικία, τον Αναστάσιο Υψηλάντη, έναν εξαιρετικό άνθρωπο, έναν άριστο οικογενειάρχη κι έναν ροδίτη που άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά του μέσα από το έργο και την προσφορά του στην τοπική κοινωνία.

Η εξόδιος ακολουθία τελέσθηκε στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Ρόδου, από τον σεβασμιότατο Μητροπολίτη Ρόδου Κύριλλο, παρουσία εκπροσώπων αρχών και φορέων του τόπου μας.

Εκ μέρους της οικογένειας, μίλησε από καρδιάς ο εγγονός του Τάσος Υψηλάντης, γιος του Βασίλη, ο οποίος εξαιρετικά συγκινημένος, περιέγραψε τρυφερές στιγμές που έζησε με τον παππού του, τόσο ο ίδιος όσο και ολόκληρη η οικογένεια, καθώς επίσης και τη μάχη που έδωσε για δέκα ολόκληρα χρόνια παλεύοντας στα ίσα με την ασθένειά του.

Η θλίψη και η συγκίνηση ζωγραφισμένη στα πρόσωπα της συζύγου του Ελένης Υψηλάντη – Πετρίδη, των παιδιών του Βασίλη και Τάνιας Υψηλάντη – Χιώτη και στα εγγόνια του Αναστάση, Αντώνη και Μαρία – Ελένη.

Ψήφισμα για τον θάνατό του εξέδωσε και το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Δωδεκανήσου, ενώ επικήδειο εκφώνησε ο πρώην διευθυντής του ΕΒΕΔ και στενός συνεργάτης του εκλιπόντος Κυριάκος Φίνας επισημαίνοντας μεταξύ άλλων τα εξής:

«Αναστάση Υψηλάντη,
Με μεγάλη θλίψη η κοινωνία της Ρόδου πληροφορήθηκε το θάνατό σου. Η θλίψη δεν είναι τυχαία, αλλά οφείλεται σε μεγάλο βαθμό, ότι στο πρόσωπό σου αναγνώριζε τον πρόθυμο και ανιδιοτελή υπερασπιστή όχι μόνο των παραγωγικών τάξεων της Ρόδου, αλλά και όλων των νησιών του δωδεκανησιακού συμπλέγματος.

Ο Αναστάσης Υψηλάντης του Βασιλείου γεννήθηκε στην Κάλυμνο το 1937. Μετά την αποφοίτησή του από τη Δημόσια Εμπορική Σχολή Ρόδου εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, ως εφεδρος Αξιωματικός.

Επαγγελματικά στην αρχή της σταδιοδρομίας του δραστηριοποιήθηκε κοντά στον πατέρα του, με ασχολία στο εμπόριο οικοδομικών υλικών. Την επιχειρηματική δραστηριότητα συνέχισε και μετά το θάνατο του Βασίλειου υψηλάντη, όπου πλέον, μαζί με τα αδέλφια του: Στέφανο, Μιχάλη και Παντελή συστήνουν Εταιρία Πεπρισμένης Ευθύνης, με το ίδιο αντικείμενο εμπορίας, αλλά με ειδικότερο προσανατολισμό στον κλάδο των ειδών υγιεινής.

Το 1972 επεκτείνουν τις εργασίες τους στον μεταποιητικό τομέα και αναδιοργανώνουν το Εργοστάσιο Κεραμοποιΐας Γενναδίου και μετατρέπουν την ΕΠΕ σε Ανώνυμο Εταιρία.

Ο Αναστάσιος Υψηλάντης παράλληλα με τις εμποροβιομηχανικές του δραστηριότητες επέδειξε αξιόλογη δράση και στον κοινωνικό τομέα.

Από ακαδημαϊκούς και πεπειραμένους ιστορικούς αποτυπώνεται, σε κάθε ευκαιρία, ο συλλογισμός ότι ο πλούτος κάθε τόπου είναι οι άνθρωποί του και οι αιρετές τους. Σ’ αυτήν την κατηγορία των Δωδεκανησίων πρέπει να κατατάξουμε τον Αναστάση Υψηλάντη.

Χρημάτισε Πρόεδρος της Ένωσης Καλυμνίων Ρόδου, εκπρόσωπος του Δήμου Καλυμνίων στο Λιμενικό Ταμείο, Πρόεδρος της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Δωδεκανήσου και ενεργό Μέλος της Ομοσπονδίας Εφέδρων Αξιωματικών Κρήτης-Δωδεκανήσου.

Στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Δωδεκανήσου εκλέκτηκε για πρώτη φορά στις εκλογές του 1975 και στη συνέχεια επανεκλεγόταν χωρίς διακοπή και κατά την χρονική περίοδο 1978-1983 στη Διοικητική Επιτροπή κατείχε το αξίωμα του Γενικού Γραμματέα και από την 31.1.1983 μέχρι την αποχώρησή του το 1998 ήταν Αντιπρόεδρος του Επιμελητηρίου.

Εκπροσώπησε το Επιμελητήριο στο Λιμενικό Ταμείο Δωδεκανήσου, στην Επιτροπή Ρυθμίσεως Φορτοεκφορτωτικών Λιμένος Ρόδου, ως και στην Επιτροπή Αξιολόγησης των Επενδύσεων του Νόμου 1262/1962 και ήταν από τους κυριότερους εισηγητές των θεμάτων μεταποίησης στις ετήσιες Πανδωδεκανησιακές Διασκέψεις των παραγωγικών τάξεων Δωδεκανήσου.

Αναστάσιε Υψηλάντη,
Φεύγεις από την πρόσκαιρη ζωή, για το μακρινό ταξίδι, το Αχερούσιο το στερνό, με ήρεμη τη συνείδηση ότι ως οικογενειάρχης, αλλά και με προσφορά στον τόπο σου, ότι εκπλήρωσες στο ακέραιο το καθήκον σου. Και κατά την παρακαταθήκη του Ιωάννη Καποδίστρια: «Δεν ζει ο άνθρωπος· ζει το έργο του».

Αφήνεις ως παρακαταθήκη, ως πολύτιμη κληρονομιά: τη σύντροφο της ζωής σου Ελένη, το γένος Πετρίδη και τα παιδιά σου, το Βασίλη, έγκριτο δικηγόρο και πολιτευόμενο πρώτης σειράς, την κόρη σου Τάνια και τα εγγόνια σου.

Συνεργάστηκα μαζί σου επί 18 χρόνια στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Δωδεκανήσου ως υπηρεσιακός παράγων και επί 10ετία ως Διευθυντής του Οργανισμού και πάντοτε υπήρξε ειλικρινής και ανιδιοτελής η αλληλοεκτίμηση και η επικοινωνία μας.
Καλό σου ταξίδι...».