To άρθρο του Βαγγέλη Παυλίδη: «Σκουπίδια και Πολιτισμός»

Rodiaki NewsRoom

Γράφει η Μαίρη Παπανδρέου

Είναι γνωστή η ευαισθησία της «Ροδιακής» για τον Πολιτισμό, από τα άρθρα που δημοσιεύει, όμως επιβεβαιώνεται και με το κείμενο του γνωστού Σκιτσογράφου Βαγγέλη Παυλίδη, «Σκουπίδια & Πολιτισμός» (13.1.2018).

Με την διαύγεια και την οξύτητα του πνεύματος που διακρίνει τον Διεθνούς φήμης αναγνωρισμένο Ροδίτη Σκιτσογράφο μας, πολύ θα επιθυμούσα, να συμπεριλάμβανε στο άρθρο του, και τα «λεκτικά σκουπίδια», που δεν φανερώνουν μονάχα την έλλειψη ήθους και τη «λεξιπενία» του εκφραστή (λεκτικά ή γραπτά), αλλά δείχνουν και ασέβεια για τον ακροατή ή τον αναγνώστη.

Η καθημερινή στήλη στη ΡΟΔΙΑΚΗ «Λεξιστορείν», του εξαίρετου Καθηγητή Φιλολογίας Αλέξανδρου Κατσαρά, όχι μόνον μας εμπλουτίζει τις γνώσεις μας και το πνεύμα μας, αλλά μας θυμίζει το αναμφισβήτητο γεγονός, ότι η Ελληνική μας γλώσσα, είναι η αρχαιότερη ομιλούμενη ζωντανή γλώσσα, η πλουσιότερη, η μητέρα γλώσσα όλων των γλωσσών, η μόνη αριθμητική γλώσσα – η γλώσσα όλων των Επιστημών και των Η.Υ. – η πιο εύηχη γλώσσα (ιδιαίτερα η αρχαία ελληνική μας).

Μας παρέχει τη δυνατότητα, να εκφράζομε με τις πιο εκλεπτυσμένες αποχρώσεις της, σκέψεις, ιδέες, συναισθήματα, γνώση, παιδεία και ήθος. Ένα ελάχιστο παράδειγμα, μπορεί ν’ αποτελέσει η έκφραση για κάποιον που ψεύδεται. Μπορεί να χαρακτηριστεί «ψεύτης», ενώ σίγουρα ο ευγενής χρήστης της ελληνικής μας γλώσσας, θα τοποθετηθεί με σαφήνεια μεν, αλλά με γνώση και ήθος, λέγοντάς του ότι εκφράζει «αναλήθειες».

Ο ευγενής – άλλη θαυμάσια λέξη σύνθετη που προέρχεται από το «ευ» και «γένος» - θα αναφέρει π.χ. πως ο Νόμος υποχρεώνει για λόγους δημόσιας υγείας και όχι μόνον καλαισθησίας, τον ιδιοκτήτη ενός σκύλου, να μαζεύει τα «περιττώματα» του οικόσιτου ζώου του, ενώ ο αδαής ή ο αγενής, θα χρησιμοποιήσει άλλη λέξη για τα «περιττώματα», όπως θα πράξει και για τα «εσώρουχα» π.χ. Σκουπίδια λοιπόν, λεκτικά ή γραπτά, που δυστυχώς μας υποχρεώνουν κάποιοι «αδαείς, απαίδευτοι ή αγενείς», να υφιστάμεθα.

Συχνά-πυκνά, έρχονται στο νου μου, οι παρατηρήσεις του Καστελλοριζιακής καταγωγής, μεγάλου Παιδαγωγού/Παιδοψυχολόγου/Φιλολόγου/Συγγραφέα/μέλος της Φιλολογικής & Φιλοσοφικής Ομάδας του Κ. Καβάφη και Διευθυντή του Pierce College, αείμνηστου Κωνσταντίνου Φτυαρά, ο οποίος στο μάθημα της Ψυχολογίας, στην 5η Εξαταξίου Γυμνασίου, επαναλάμβανε συχνά, με επιτηδευμένο στόμφο:

«Προσέχετε τις λέξεις που χρησιμοποιείτε! Να θυμόσαστε, πως ό,τι λέτε, περνάει από το στόμα σας…». Θεωρώ, ηθικό μου χρέος, να μνημονεύω με ευγνωμοσύνη, τους Έλληνες Δωδεκανήσιους Καθηγητές που είχα στο εξατάξιο Γυμνάσιο του Αμερικανικού Κολλεγίου Pierce College, γνωστοί για την προσφορά τους στην Παιδεία.

Καθηγητές υπήρξαν: ο Καρπάθιος Μιχαήλ Μιχαηλίδης-Νουάρος, Φιλόλογος/Παιδοψυχίατρος/Συγγραφέας, θήτευσε και ως Γυμνασιάρχης πριν από τον Κ. Φτυαρά, ο γιός του Ανδρέας Μιχαηλίδης-Νουάρος, Καθηγητής Ελληνικής και Αγγλικής Φιλολογίας και Παιδαγωγικής, τον οποίο όμως, «κέρδισε» το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Αξίζει ν’ αναφερθεί, ότι ο μεγαλύτερος γιός του Μιχαήλ Μιχαηλίδη-Νουάρου Γεώργιος, υπήρξε επίσης Καθηγητής Καποδιστριακού Πανεπιστημίου και Ακαδημαϊκός, ενώ η κόρη του Μαίρη Μιχαηλίδου-Νουάρου, ήταν Καθηγήτρια Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης.

Εξαιρετικός επίσης και ο Καθηγητής Θεολογίας και Βυζαντινής Μουσικής υπήρξε και ο Μιχαήλ Χατζής, από τη Χάλκη, ο οποίος είχε ιδρύσει και διηύθυνε την Βυζαντινή Χορωδία της Μητρόπολης των Αθηνών και τη Βυζαντινή Χορωδία του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος Pierce.

Οι Ροδίτες/Δωδεκανήσιοι, πρέπει να αισθάνονται ιδιαίτερα υπερήφανοι και για αυτούς του πραγματικούς «γίγαντες» των Γραμμάτων και της Παιδείας.