Ο Παντελής, που κάνει το καλό και το ρίχνει στο γιαλό!

Pοδούλα Λουλουδάκη

Ο Παντελής Πρεσβύρης, ο άνθρωπος που ενδιαφέρθηκε να φιλοξενήσει τον άστεγο

Πολλοί ενδιαφέρθηκαν να βοηθήσουν σε είδος, ακόμα περισσότεροι ήταν αυτοί που συγκινήθηκαν με τον Κυριάκο τον άστεγο που μένει στο παγκάκι, στο πάρκο δίπλα στο Ταχυδρομείο, αλλά μόνο ο Παντελής Πρεσβύρης, βρέθηκε να πει ότι θέλει να του δώσει χώρο να μείνει.
Ένα ζεστό δωμάτιο και καθαρά σεντόνια στο ξενοδοχείο του των 20 δωματίων και του 1 αστέρα, στην περιοχή του Αγίου Νικολάου, απέναντι από την είσοδο της Νέας Μαρίνας.

Το γραψε κάτω απ΄ τη συνέντευξη με τ΄ όνομα και το τηλέφωνό του, κι ήταν αυτός που όταν πριν λίγο καιρό πρωτοέμαθε για τον άστεγο, πήγε και τον αναζήτησε για να τον φιλοξενήσει, αλλά δεν τον βρήκε. Όπως έβαλε και πρόσφυγες στο ξενοδοχείο του με τις μεγάλες ροές, άλλους με πληρωμή, άλλους τζάμπα, άλλους για να κάνουν ένα μπάνιο και να φύγουν. Είναι να το ΄χει ο άνθρωπος ν΄ ανοίγει την καρδιά του να τους χωράει όλους μέσα!

Ανταποκριθήκατε αμέσως! Δεκάδες μεγάλοι και μικροί ξενοδόχοι στη Ρόδο, και βρεθήκατε εσείς να θέλετε να δώσετε στέγη στον άστεγο!
Στη μνήμη των πεθαμένων μου. Μην το παρακάνουμε όμως δεν έκανα και τίποτα. Είχα δει μια ανάρτηση στο Fb, εδώ και καιρό. Πήγα τότε και τον έψαξα στις 100 Χουρμαδιές που έγραφαν ότι ήταν, αλλά δεν τον βρήκα. Τώρα που είδα τη δική σας συνέντευξη, έγραψα από κάτω το ενδιαφέρον μου να τον φιλοξενήσω τον άνθρωπο.

Είστε ευαίσθητος, δεν το λες εύκολα αυτό!
Τι να κάνω, άμα έχεις μεγαλώσει έτσι από το σπίτι σου, αν έχεις περάσει κι εσύ βάσανα. Άλλωστε δε γεννήθηκα ξενοδόχος. Από βαφέας αυτοκινήτων ξεκίνησα, πολλά χρόνια.

Από πότε είστε στο Star;
Από το 2006 και μετά που έχασα τον πατέρα μου, ανέλαβα εγώ τη διαχείριση.

Ο πατέρας σας πώς ξεκίνησε;
Από αγρότες ξεκίνησαν οι γονείς μου. Από τα Σιάννα ο πατέρας μου, η μητέρα μου από την Κέφαλο της Κω, ήρθανε σ΄ αυτή την περιοχή το 1953. Ήμασταν οι μοναδικοί Έλληνες στην περιοχή αυτή του Αγίου Νικολάου, οι άλλοι ήταν Οθωμανοί.
Ο πατέρας μου δούλεψε πρώτα ως κηπουρός, κι επειδή ήταν όλο χωράφια εδώ αγόρασε αυτή την έκταση και άρχισε να την καλλιεργεί, να βάζει κηπευτικά.

Είμαστε στο σημείο απέναντι από τη νέα μαρίνα, τι θυμάστε να έχει τότε εδώ αυτή η η γειτονιά;
Είχε ελαιοτριβείο και το μουλάρι γύρναγε έναν τεράστιο πέτρινο μύλο που έβγαζε το λάδι. Είχε νερόμυλο… Ο πατέρας μου έβαζε πάνω στο ποδήλατο τα τελάρα με τα λάχανα και τα καρότα και τα πήγαινε στην παλιά λαχαναγορά, στο σημείο που είναι η πιάτσα των ταξί σήμερα, μέσα στο κάστρο. Κι εγώ παιδάκι, πούλαγα ρεβιθιές στο δρόμο και ντρεπόμουνα κιόλας.

Και το ξενοδοχείο πως έγινε;
Έφτιαξε κάποια διαμερίσματα στην πορεία τα οποία νοίκιαζε. Επί χούντας, έρχονταν κλούβες με τουρίστες και μας υποχρέωναν όποιο δωμάτιο ήταν άδειο να τους βάζουμε υποχρεωτικά. Κάτι σαν πανσιόν δηλαδή και τα λεφτά που πλήρωναν ο καθένας σαν να θυμάμαι ήταν κάπου πέντε δραχμές. Μάλιστα η χούντα μας υποχρέωσε να αγοράσουμε και ράντζα να βάζουμε άλλους να κοιμηθούν στην ταράτσα, τζάμπα. Κι έτσι σιγά-σιγά το μετατρέψαμε σε πανσιόν και μετά σε ένα μικρό ξενοδοχείο 20 δωματίων, 1 αστέρα, εξ΄ ου και το όνομά του, το Star.

Άλλοι έκαναν μεγάλες περιουσίες εκείνη την εποχή, πήραν δάνεια, κι έτσι έγιναν τότε αυτοί που είναι σήμερα! Εσείς δεν μπήκατε σε τέτοιες σκέψεις;
Εμείς ό,τι κάναμε το κάναμε με προσωπική εργασία και με ό,τι ρευστό είχαμε. Ούτε με χουντοδάνεια, ούτε με επιταγές.

Είχατε και επώνυμους όμως της εποχής που έμειναν σ΄ εσάς. Ποιοί ήταν τότε;
Ήταν όλα τα νυχτερινά κέντρα εδώ: του Μπαμπούλα, το Κόπα Kαμπάνα, λίγο πιο κάτω ήταν το Μπέλ Πάσο, και πολλά ακόμα. Ο Μπιθικώτσης έμεινε σ΄ εμάς, ο Κοινούσης έμεινε, πολλοί.

Σ΄ εσάς έμειναν και πρόσφυγες τη διετία που περνούσαν μεγάλες ροές από τη Ρόδο!
Έχω βάλει και πρόσφυγες, και επί πληρωμή και δωρεάν και για να κάνουν ένα μπάνιο… Όλες τις πονεμένες ψυχές. Μου έστελνε ο Ντίνος Μαντικός. Και με την Ύπατη Αρμοστεία βοηθούσα… Κι εγώ ό,τι μπορούσα, κουβέρτες, τρόφιμα… Το ΄να χέρι νίβει τ΄ άλλο και τα δυό το πρόσωπο.

Με τι τουρίστες δουλεύετε;
Κυρίως με Ιταλούς, είναι το 75% των πελατών μου. Κι ο ένας με τον άλλο μετά συστήνουν τον Παντελή και το Star.

Γιατί οι άνθρωποι διστάζουν να δώσουν ένα δωμάτιο να μείνει ένας άστεγος είτε έχουν ξενοδοχείο, είτε έχουν ένα χώρο που τους περισσεύει;
Όλοι οι άνθρωποι αισθάνονται τον πόνο του άλλου, αλλά οι σημερινές συνθήκες δεν τους αφήνουν να ανοιχτούν. Εγώ έχω δωμάτιο άδειο και μπορώ να το διαθέσω, αυτό είν΄ όλο. Κάνε το καλό και ρίξ΄ το στο γιαλό. Δόξα τω Θεώ, ένα μάτσο χάλια είμαστε όπως όλος ο κόσμος. Δεν θα εξαιρεθώ εγώ.