Σχολικά ΘΕΑΤΡΙΚΑ Έργα της Εκπαιδευτικού Μαρίας Χ. Αρβανιτάκη

Rodiaki NewsRoom

Το βιβλίο «Σχολικά ΘΕΑΤΡΙΚΑ Έργα για τη γιορτή της 7ης Μαρτίου (Ενσωμάτωση Δωδεκανήσου)» Βασισμένα στη τοπική ιστορία της Δωδεκανήσου» της διακεκριμένης εκπαιδευτικού Μαρίας Χ. Αρβανιτάκη, έχει εκδοθεί το 2017 από τον Εκδότη Αντώνη Βρατσάλη, αλλά ξεπερνά τα όρια ενός ιστορικού θεατρικού έργου που αποδίδει ιστορικά γεγονότα.

Απαλλαγμένο από περιττούς λυρισμούς και εθνικιστικές εξάρσεις, χωρίς στόμφο, χωρίς χιλιοειπωμένες κριτικές φόρμουλες, με αξιοθαύμαστο αντικειμενικό πνεύμα και με μια σαφήνεια που ξαφνιάζει και καθηλώνει, χειρίζεται μεθοδικά τα ιστορικά γεγονότα, με αντικειμενική κρίση που πάντα είναι δίκαιη. Όλοι οι θεατρικοί διάλογοι μαρτυρούν την εθνική ανάταση και εποποιία.

Η διάρθρωση των ιστορικών γεγονότων και η απόδοσή τους από τα παιδιά/πρωταγωνιστές, ενσαρκώνουν πιστά τους ήρωες με τα πραγματικά τους ονόματα, δεν εκτρέφουν απλώς θετικά συναισθήματα, αλλά είναι η απόρροια επιστημονικής διερεύνησης των πραγματικών γεγονότων. Η χαρισματική Εκπαιδευτικός/συγγραφέας, με συνέπεια, συναίσθηση ευθύνης απέναντι στην Ιστορία, περίσσια ευαισθησία, ενδελεχή μελέτη και πηγαίο συγγραφικό ταλέντο, συγκλονίζει.

Η Μαρία Αρβανιτάκη, ξαφνιάζει ευχάριστα με την πολύπλευρη Γνώση, Αγάπη για το Παιδί και την Πατρίδα. Στα 16 αυτοτελή έργα, δεν περιορίζεται μόνον στα πραγματικά ιστορικά γεγονότα, αλλά σκηνοθετεί με ιδιαίτερη επιτυχία, ενώ ταυτόχρονα σε κάθε δρώμενο, καταχωρεί σε υποσημειώσεις και σκίτσα, με λυτό και απέριττο λόγο, συνοψίζει τα ιστορικά γεγονότα που θα παρουσιάσουν τα παιδιά.

Με εντυπωσιακά σκίτσα, απεικονίζει τη θεατρική σκηνή με τα απαραίτητα σκηνικά, ενώ ταυτόχρονα, εμπλουτίζει όλα τα θεατρικά αυτοτελή έργα, με ιστορικές φωτογραφίες των ηρώων, αλλά και των τραγικών συνθηκών που έζησαν οι Ροδίτες, όπως π.χ. φωτογραφίες από τον «τόπο συγκέντρωσης των κρατουμένων (CONCENTRAMENTO), του Κατηχητικού Σχολείου Νεοχωρίου με τα παιδιά, τον Ιερέα και τους δασκάλους τους, τους ήρωες του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου Γιώργο Κυρμιχάλη και Νικόλαο Σάββα, τη Μαρία Μαλανδρή στο «Λημέρι» της Μονολίθου, άγνωστη φωτογραφία από την Ημέρα της Απελευθέρωσης, τον Διοικητή Ντε Βέκκι με μέλη της φασιστικής νεολαίας Μπαλίλα, τους τρείς μαθητές που κατέβασαν από το Βενετόκλειο την Ιταλική σημαία, Γιώργο Β. Χαλκιά (1907-1978), Γαβριήλ Ι. Χαρίτο (1900-1990) και Νικήτα Γ. Παχωπό (1907-1972), τον Τζ. Αμέλιο, Μ.Λάγκο και Τ.Ντε Βέκκι, τον πρώτο Έλληνα Δήμαρχο της Ρόδου Σάββα Παυλίδη κ.α.

Τα θεατρικά δρόμενα, όπως η ίδια Μαρία Αρβανιτάκη αναφέρει, αρχίζουν: «Το Μάιο του 1912 όταν οι Ιταλοί κατέλαβαν τα Δωδεκάνησα τερματίζοντας την μακραίωνη τουρκική κατοχή των νησιών» και αναφέρει το παραπλανητικό διάγγελμα του «επικεφαλής των ιταλικών δυνάμεων στρατηγού Τζιοβάνι Αμέλιο», που γέμισε ελπίδες τους Ροδίτες. Δίνει σημαντικές λεπτομέρειες, όπως την «…άμυνα των Τούρκων στην Ψίνθο», το «Συνέδριο της Πάτμου» που πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο του 1912 και τους συμμετέχοντες, με άμεσο λόγο, αποδεικνύει πως η «Οθωμανική διοίκηση οδήγησε σε μαρασμό τον πληθυσμό των νησιών», και γιατί αποφάσισαν οι Δωδεκανήσιοι την υιοθέτηση της «Γαλανόλευκης» όπως και την απόφαση των αγωνιζομένων για την «Ένωση Δωδεκανησίων», έχοντας ως πρότυπο τη «Φιλική Εταιρεία» και τον όρκο της. Με αμεσότητα και απλό «λόγο» δίνει η χαρισματική Μαρία Αρβανιτάκη, την αιτία και τις συνέπειες του «μεγάλου μεταναστευτικού ρεύματος που σημειώθηκε στα Δωδεκάνησα στα 1917-1918 που ονομάστηκε: Έξοδος» και την «διευκόλυνση» των κατακτητών για την «εγκατάσταση Ιταλών εποίκων».

Το γνωστό «Αιματηρό Πάσχα του 1919, στο χωριό Βιλανόβα, σημερινό Παραδείσι», περιγράφεται επίσης με συγκινητικό τρόπο, με αναφορά σε όλους τους πεσόντες. Για τον «μακροβιότερο Ιταλό διοικητή και διπλωμάτη Μάριο Λάγκο», υπογραμμίζει ότι: «Στα 14 χρόνια που παρέμεινε διοικητής, εκπόνησε πλήρες σχέδιο εξιταλισμού των νησιών, που στόχευσε βασικούς πυλώνες του ελληνισμού όπως ήταν η Εκκλησία και η παιδεία.

Παράλληλα εφάρμοσε διώξεις, εποικισμό και οικονομικά μέτρα σε βάρος των Ελλήνων». Επεξηγεί τις μεθόδους αφελληνισμού των Ελλήνων όλων των νησιών της Δωδεκανήσου, τη βοήθεια του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, όπως και τις δραστηριότητες των Συλλόγων των Δωδεκανησίων που είχαν αυτοεξοριστεί στην λοιπή Ελλάδα.

Ιδιαίτερα συγκινητική η απόδοση της πράξης φιλοπατρίας και ηρωισμού «των τριών μαθητών του Βενετοκλείου Γυμνασίου Αρρένων Γαβριήλ Χαρίτου, Γιώργου Χαλκιά και Νικήτα Παχωπού οι οποίοι κατέβασαν την ιταλική σημαία από τον ιστό του σχολείου και στη θέση της ύψωσαν την ελληνική σημαία».

Αξιοθαύμαστος και ο τρόπος, με τον οποίο η εκπαιδευτικός Μαρία Αρβανιτάκη, δίνει στα παιδιά εξαιρετικά σημαντικές πληροφορίες, όπως π.χ. σε κάποιο διάλογο, αναφέρει: «Η ελληνική γλώσσα μιλιέται χιλιάδες χρόνια τώρα, αδιαλείπτως. Δηλαδή, δεν έπαψε ποτέ να μιλιέται! Γι αυτό και εμείς πρέπει να τη διαφυλάξουμε. Να την μιλάμε και να την γράφουμε σωστά».

Εντυπωσιακή επίσης, η «μουσική επένδυση» των θεατρικών δρώμενων, της Μαρίας Αρβανιτάκη, που φανερώνει πλήρη γνώση της ελληνικής Μουσικής που εκφράζει τις πίκρες, τις λαχτάρες και τους πόθους που φωλιάζουν στην ψυχή κι εκδηλώνουν αγάπη για την Πατρίδα, αλτρουισμό, υψηλή αισθητική, ψυχικό πλούτο. Η εκπαιδευτικός/συγγραφέας, περιγράφει τη δύναμη ψυχής των Δωδεκανησίων και μας κάνει να νιώθουμε τον πόθο τους για την Ένωση με τη Μητέρα Πατρίδα. Παραθέτει την πλούσια βιβλιογραφία που χρησιμοποίησε - περισσότερους από οκτώ επώνυμους Ιστορικούς ερευνητές - και την σημαντικότητα του Θεάτρου στην Παιδεία.

Χαρακτηριστικά αναφέρει: «Η σημασία του σχολικού θεάτρου στην ψυχική, σωματική και πνευματική εξέλιξη του παιδιού είναι σημαντική. Βοηθάει στη συγκέντρωση της προσοχής, την παρατηρητικότητα, την αντίληψη του χρόνου, τη συμμόρφωση σε κοινούς κανόνες, και την προσδοκία για το καλό αποτέλεσμα. Δίνει ικανοποίηση και χαρά με την επίτευξη ενός κοινού στόχου».

Στο σύντομο βιογραφικό της, αναφέρεται: «Η Μαρία Αρβανιτάκη είναι δασκάλα, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και ζει στη Ρόδο με την οικογένειά της. Εργάστηκε επί σειρά ετών σε σχολεία της Ρόδου». Δίδαξε με υποδειγματικό τρόπο «παιδική λογοτεχνία», «Ιστορία της Δωδεκανήσου και Παιδικό Θέατρο» και έχει παρακολουθήσει πολλά εξειδικευμένα σεμινάρια δημιουργικής γραφής κ.α. είναι μέλος της «Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδας».

Μαίρη Παπανδρέου