Θλίψη και κατήφεια: Υπάρχει ελπίδα;

Rodiaki NewsRoom

Του
Γιάννη Παρασκευά

Αδυνατούν ο λόγος και ο αντίλογος στην αναζήτηση της αλήθειας των αιτιών για όσα βιώνουμε.
Η κοινωνία και το σύνολο των θεσμών που διέπουν την λειτουργία της δίνουν την εντύπωση πως έχουν εξαντλήσει τα περιθώρια ορθολογικής δράσης.

Το πολιτικό μας σύστημα, η κορωνίδα των θεσμών, υπολείπεται της αποστολής του και με την καθημερινή εμφάνιση των εκπροσώπων του γίνεται αιτία και αφορμή γενικευμένης θλίψης και κατήφειας.

Θυμίζουν τον μύθο της Πανδώρας, άλογα, άκριτα, χωρίς ίχνος αισθήματος ευθύνης άνοιξαν το κουτί, το δώρο των Θεών, άφησαν να διαχυθούν στην κοινωνία όλα τα κακά και κλείνοντας το σφράγισαν μέσα του το μόνο καλό, «την ελπίδα».

Διαχειρίζονται τις τύχες μιας χώρας και ενός Λαού που βρίσκεται στο επίκεντρο μιας σύγκρουσης, οικονομικών συμφερόντων και γεωπολιτικών ανακατατάξεων, μακάριοι «περί άλλων τυρβάζουν».
Πολλαπλά ανοιχτά μέτωπα που δύσκολα μπορεί κάποιος να προδικάσει την εξέλιξή τους.
Κάτω από την πίεση εξωγενών παραγόντων καλούμεθα «εκόντες άκοντες» να δώσουμε λύση σε δυο χρονίζοντα προβλήματα, αυτό των διαφορών με την Αλβανία και το πρόβλημα της ονοματολογίας των Σκοπίων.

Η πίεση των εξωγενών παραγόντων έχει σχέση με την πρόθεσή τους να δώσουν οριστική λύση σε αυτό που προέκυψε από την προσχηματική και σχεδιασμένη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.
Πρόθεσή τους η ένταξη όλων των χωρών που δημιουργήθηκαν στην Ε.Ε με προφανή στόχο την αποκοπή της Ρωσίας στον ενεργειακό σχεδιασμό της περιοχής και την μείωση των δυνατοτήτων της επηρεασμού της πολιτικής αυτών των χωρών.

ΚΥΠΡΟΣ – ΑΟΖ - ΑΙΓΑΙΟ το δεύτερο μεγάλο και δυσεπίλυτο πρόβλημα.
Η πολιτική και οικονομική αδυναμία της χώρας δίνουν το δικαίωμα σε όλους τους παίχτες που εμπλέκονται να ενεργούν κατά το δοκούν προασπιζόμενοι δήθεν υπαρκτά ή ανύπαρκτα δικαιώματα.
Η Τουρκία με επιμονή και μεθοδικότητα έχει σχεδόν επιβάλει διεθνώς την θεωρία των «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο.

Με Οθωμανική διπλωματικότητα υπονομεύει κάθε προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού μέχρι να εμφανιστούν οι συνθήκες και προϋποθέσεις που θα ικανοποιούν τις απαιτήσεις της.
Απαιτήσεις που στοχεύουν στον πρωταγωνιστικό της ρόλο όσον αφορά την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου της Κυπριακής ΑΟΖ και του ενεργειακού σχεδιασμού στο Αιγαίο.

Οι πράξεις και η στάση της Τουρκίας καταπατούν βάναυσα και το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της θάλασσας.
Σε ανυποψίαστους και αδαείς μόνο προκαλούν κατάπληξη και ερωτηματικά η στάση των εταίρων και συμμάχων μας.

ΗΠΑ – ΝΑΤΟ - ΕΕ και ΡΩΣΙΑ «τηρούν σιγή ιχθύος» ή εκδίδουν ανακοινώσεις εξίσωσης θύτη και θύματος.
Η εμμονή τους για τον γεωστρατηγικό ρόλο της Τουρκίας τους οδηγεί στην άφεση των αμαρτιών της αν όχι στην στήριξη των γεωπολιτικών της σχεδίων.

Μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα των επερχόμενων ανακατατάξεων το σύνολο του πολιτικού μας κόσμου είναι χαμένο στον δικό του μικρόκοσμο.
Πολιτική σημαίνει μακροπρόθεσμη πρόβλεψη και σχεδιασμό, γεωπολιτικές στοχεύσεις και δημιουργία συμμαχιών.

Αντ’ αυτού γινόμαστε μάρτυρες ενός παραλόγου θεάτρου, στην πρώτη γραμμή μια κακόγουστη, βρωμερή και τρισάθλια πολιτική κοκορομαχία για απάτες, μίζες, διαφθορά και ότι άλλο χαρακτηρίζει εγκληματικές συμμορίες.

Θα πρέπει κάποτε να γίνει κατανοητό πως αυτού του είδους οι πολιτικές συμπεριφορές δεν προσβάλλουν μόνο τους πολιτικούς αλλά το σύνολο του Έθνους.
Ο λόγος, η λογική, η συναίσθηση ευθύνης εκλείπουν, αυτό αφορά όλους, δεν εξαιρείται κανένας και η κοινωνία καθημαγμένη σέρνεται στον δικό της Γολγοθά.

Η αλλαγή νοοτροπίας και η άσκηση πολιτικής με ήθος ίσως δώσουν στην ελπίδα φτερά.