Ιάλυσος: Κορίτσια από κίτρινο και κόκκινο χρυσάφι

Rodiaki NewsRoom

Η ομάδα γυναικών του συλλόγου κατέκτησε στη Σύμη τον τίτλο που έλειπε από το παλμαρέ του συλλόγου

Η ιστορία του φετινού Ιάλυσου είναι ιδιαίτερη και κάνει την επιτυχία της κατάκτησης του πρωταθλήματος ακόμη μεγαλύτερη.

Μετά την αποχώρηση του επί χρόνια προπονητή και υπεύθυνου του τμήματος, Γιώργου Χατζηκαλημέρη, η ομάδα γυναικών ήταν υπό συζήτηση για το πώς θα παρουσιαστεί στο τοπικό, αν θα απαρτίζεται μόνο από τις νεαρές αθλήτριες του συλλόγου, ποιοι θα είναι οι αγωνιστικοί στόχοι…

Στην αρχή ανέλαβε ο Παναγιώτης Παπακώστας, στη συνέχεια πήρε τα ηνία ο Αντώνης Μαρκάκης, ήρθε η πρώτη (και μοναδική) ήττα από τον Κολοσσό και μάλιστα εντός έδρας και το «θρίλερ» στην τέντα την τελευταία αγωνιστική όπου χτύπησε η Σεβαστή Σουλούνη.

Ήρθε η ώρα του φάιναλ φορ στη Σύμη, με την Δανελλάκη να μένει στα «πιτς», λόγω τραυματισμού, όπως και αρκετές ακόμη παίκτριες που είχαν διάβασμα ή φροντιστήρια. Και όμως, ο Ιάλυσος στο F4 κατάφερε να κάνει τις καλύτερες εμφανίσεις του φέτος και φάνηκε πως ήθελε τον τίτλο περισσότερο από τους αντιπάλους του. Ίσως γιατί ήταν ο μόνος τίτλος που έλειπε από το παλμαρέ, από τη συλλογή των μπάνερ που έχουν τοποθετηθεί στην οροφή του κλειστού γυμναστηρίου…

Τρεις συνεχόμενοι τελικοί, δύο χρονιές από τον Πήγασο και πέρσι από τον Ανταγόρα, και πέντε συνολικά μέσα στη δεκαετία που διανύουμε, ήταν πολλοί για τις «ερυθροκίτρινες» που ύψωσαν ανάστημα και είπαν μεταξύ τους πως φέτος ήταν δικός τους. Έτσι απλά και όμορφα…

Στον ημιτελικό με την ΕΑΚΑ τους πήρε ένα ημίχρονο για να θυμηθούν τι είχαν υποσχεθεί, στον εαυτό τους κυρίως. Όταν βρήκαν ρυθμό και η ομάδα άρχισε να ρολάρει, τα πράγματα απλουστεύτηκαν. Ο τελικός απέναντι στον Ιπποκράτη ήταν ακόμη πιο άνετος. Μίλησε η εμπειρία.

Τις πίεσαν, τις έσπρωξαν, τις ζόρισαν, τους είπαν και μερικά «γαλλικά» (για τα οποία διαμαρτυρήθηκε κάποια στιγμή ο Μαρκάκης) αλλά οι «ερυθροκίτρινες» δεν καταλάβαιναν τίποτα. Η αυτοσυγκέντρωσή τους δεν έσπασε σε κανένα χρονικό σημείο του τελικού, ακόμη και όταν η κούραση άρχισε να τις φθείρει.

Υπάρχουν, όμως, στιγμές που το κίνητρο και η επιθυμία «καταπίνουν» τη σωματική κόπωση. Η MVP του φάιναλ φορ, Μαρία Λαού, ήταν ο ιθύνων νους του Ιάλυσου και έτρεξε γρηγορότερα και από έφηβη, κρατώντας ταυτόχρονα ενέργεια για να παίξει άμυνα, κλέβοντας μπάλες με κάθε ευκαιρία.

Η Ανθούλα Αγγελή «σκέπασε» τα καλάθια στον τελικό. Αν υπήρχε στατιστική, θα κάναμε εύκολα λόγο για double – double. Ή ακόμη και για triple double αν μετράνε στη στατιστική και οι μελανιές… Η Σεβαστή Σουλούνη ήταν η «ήρεμη δύναμη» του Ιάλυσου στον τελικό, όπως ήταν και σε όλο το πρωτάθλημα. Ακόμη και στους πανηγυρισμούς, προτίμησε να κρατήσει χαμηλούς τόνους.

Και ήταν και η Ελένη Κυπραίου, με το εγκεφαλικό της παιχνίδι, με την αξία του «πολυεργαλείου» και την αφανή δουλειά που δεν αποτυπώνεται στους αριθμούς.

Και πίσω από τις τέσσερις μεγάλες, έρχονταν οι πιτσιρίκες, με θάρρος (ή θράσος, όπως το βλέπει ο καθένας) να δώσουν βοήθειες, να καλύψουν τα κενά, να προσθέσουν το δικό τους λιθαράκι στην επιτυχία. Έλαμψαν σε καθοριστικά σημεία τόσο του ημιτελικού όσο και του τελικού κι έδωσαν το δικαίωμα σε όλους εμάς που τις είδαμε από κοντά να έχουμε από εκείνες προσδοκίες για το μέλλον.

Δίπλα τους η διοίκηση
Την αποστολή του Ιάλυσου συνόδευσε στη Σύμη ο υπεύθυνος του γυναικείου τμήματος, Πανταζής Χούλης, ωστόσο στον τελικό είχαν τη στήριξη και του Χρήστου Καλενδέρη, και του Μιχάλη Παπαγούρα και του Στέργου Στεργάκη, οι οποίοι έκαναν το ταξίδι αυθημερόν για να δουν από κοντά την προσπάθεια των κοριτσιών.

Υποδοχή με σαμπάνιες
Στο λιμάνι οι πρωταθλήτριες Δωδεκανήσου έγιναν δεκτές από φίλους και συγγενείς υπό βροχή σαμπάνιας!

Τα πρώτα συγχαρητήρια
Τα τηλέφωνα «έσπασαν» μετά τον τελικό και ο καταιγισμός των συγχαρητηρίων συνεχίστηκε από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Χθες ήρθε και το πρώτο επίσημο συγχαρητήριο από σύλλογο που δεν ήταν άλλος από την Ακαδημία Καλύμνου η οποία εκτός από συγχαρητήρια ευχήθηκε και καλή επιτυχία στα μπαράζ ανόδου τον προσεχή Ιούνιο (20-24/6) στην Αθήνα.