“Ο Ιππότης με το Τριαντάφυλλο”

Rodiaki NewsRoom

Της
Μαίρης Παπανδρέου

Ένα θαυμάσιο συλλεκτικό βιβλίο, το πρόσφατο πόνημα της γνωστής, πολυγραφότατης και πολυδιαβασμένης συγγραφέα Τίτσας Πιπίνου, «Ο Ιππότης με το Τριαντάφυλλο» εκδόσεις «ΑΙΩΡΑ» Νοέμβριος 2018, που αφιερώνει με τρυφερότητα στα αγαπημένα της εγγόνια: «Του Μέλιου που του αρέσουν οι ιππότες, και της Μαρίζας».

Η Τίτσα Πιπίνου, «εμφανίστηκε στα γράμματα το 1994 με το μυθιστόρημα «Γυναίκα της Σκιάς» και έκτοτε έχουν εκδοθεί δέκα μυθιστορήματά της και δύο παραμύθια, ενώ είναι περιζήτητη σε Λογοτεχνικά Περιοδικά, Ανθολογίες, Λογοτεχνικά Ημερολόγια, Συλλογικούς Τόμους, εφημερίδες και περιοδικά και από δεκαετίες διατηρεί ραδιοφωνική εκπομπή, με θέμα το «βιβλίο».

«Ο Ιππότης με το Τριαντάφυλλο», συναρπάζει τον αναγνώστη, καθώς με ιδιαίτερο τρόπο, σαν «παραμύθι», αφηγείται με ζωντάνια, τη ζωή των κατοίκων της Μεσαιωνικής Ρόδου, που διαβάζεται απνευστί. Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, δημοσιεύεται με τον χαρακτηριστικό σταυρό των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη: «Σε μια σκοτεινή περιπετειώδη εποχή, άγριων πολέμων, σπουδαίων πολέμαρχων και θρυλικών ηρώων, ένας νεαρός ιππότης καταφθάνει στο ξακουστό κάστρο της Ρόδου. Κατάγεται από θρυλική γενιά και στο στήθος του φοράει κάθε μέρα ένα κόκκινο τριαντάφυλλο. Αποφασισμένος να υπερασπιστεί την ελευθερία, ρίχνεται με αυταπάρνηση στη μάχη, απέναντι σε έναν από τους πιο τρομερούς στρατούς της Ιστορίας. Ένα μαγικό μεσαιωνικό παραμύθι που συνυφαίνει την Ιστορία με τον μύθο. Γιατί τι θα ήταν η ιστορία χωρίς τους θρύλους να τη συντροφεύουν, να εμπνέουν, να φωνάζουν, να χτίζουν με αισιοδοξία το μέλλον».

Το βιβλίο της Τίτσας Πιπίνου, εμπλουτίζεται με τα μοναδικά και τελευταία έργα του Βαγγέλη Παυλίδη, που σκιτσάρισε ειδικά για τον «Ιππότη με το τριαντάφυλλο». Η Τίτσα Πιπίνου, περιγράφει τη ζωή στη Μεσαιωνική Ρόδο γλαφυρά, τις σκέψεις και τα αισθήματα του πρωταγωνιστή «Ιππότη Κρίστοφερ, που ήταν το τρίτο παιδί του κόμη του Γκλάστον και μεγάλωσε μέχρι τότε σ’ έναν πύργο…». Αναφέρει ότι: «Η φήμη των ιπποτών της Ρόδου ήταν μεγάλη παντού, αλλά κυρίως ανάμεσα στους νέους από μεγάλα τζάκια», «…και μόνο το όνομα της Ρόδου ακουγόταν μυθικό». Περιγράφει: «Η πόλη του φάνηκε ονειρική και μεγαλόπρεπη όπως αναδυόταν μέσα στο πρωινό σύθαμπο». «Ήταν ήδη άνοιξη στη Ρόδο. Μια άνοιξη γλυκιά, όπως είναι πάντα αυτή η εποχή στο νησί, με έναν αέρα που κουβαλούσε αρώματα από τα λουλούδια και τους θάμνους των αγρών και κήπων».

Ο ήρωας ιππότης, «…διέσχισε τη μεγάλη πλατεία με τα θεόρατα σκιερά δέντρα, είδε τις εκκλησίες, το νοσοκομείο, τα ψηλά κτήρια με τις βαριές σιδερένιες πόρτες και τα αψιδωτά παράθυρα και προχώρησε προς τον δρόμο με τις κατοικίες των ιπποτών», τις «…πλούσιες κατοικίες (των ιπποτών)με τους ολάνθιστους κήπους…», «Ο αέρας ήταν πάλι φορτωμένος από τα αρώματα των ανθισμένων κήπων και το φως είχε μια γλυκύτητα». Δίνει ακόμα και τη «συνταγή» που χρησιμοποιούσαν οι Ιππότες για να κάνουν τις πανοπλίες τους λαμπερές: «…είχαν γυαλίσει τις πανοπλίες τους με ξίδι, άμμο και βούρτσες από γουρουνότριχες».

«Ο Ιππότης με το Τριαντάφυλλο», χαρακτηρίζεται «ιστορικό μυθιστόρημα», καθώς αναφέρεται σε ιστορικά πρόσωπα, όπως: «Επικεφαλής του στόλου ήταν ο ίδιος ο Μεγάλος Βεζίρης, Μεσίχ πασάς». «Οι Έλληνες ενώθηκαν με τους ιππότες και πολεμούσαν στο πλάι τους. Το ίδιο και οι γυναίκες, που περιέλουζαν με βραστό λάδι όσους Τούρκους προσπαθούσαν με ανεμόσκαλες να σκαρφαλώσουν». «Άλλες γυναίκες μάζευαν τα εχθρικά βέλη που δεν βρήκαν τον στόχο τους και κείτονταν εδώ κι εκεί και αφού τους ίσιωναν τα πτερύγια τα έδιναν στους άντρες να τα χρησιμοποιήσουν. Έτσι οι Τούρκοι έβλεπαν να σκοτώνονται οι σύντροφοί τους από τα ίδια τους τα βέλη…». Ζωντανή και η περιγραφή της για τον τραυματισμένο ιππότη και η επίθεση των Τούρκων την Ημέρα του Αγίου Παντελεήμονα: «Πολλές χιλιάδες οι νεκροί εκείνη τη ημέρα. Ανάμεσά τους ο Τζετζέμ, ο θρυλικός τοξότης, και ο γαμπρός του σουλτάνου, ο τρομερός αρχηγός με το πράσινο τουρμπάνι, που ενέπνεε τους Τούρκους στρατιώτες».

Οι τελευταίες σελίδες του βιβλίου, με τον υπότιτλο: «ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ», αναφέρει ιστορικά γεγονότα, με συγκλονιστική άμεση και λιτή γραφή: «Η μάχη αυτή που έγινε στις 28 Ιουλίου 1480, κατά την πρώτη πολιορκία της Ρόδου από τους Οθωμανούς, έχει καταγραφεί ως μία από τις πιο αιματηρές μάχες στην ιστορία του νησιού. Η πολιορκία έληξε με τη νίκη των ιπποτών, οι οποίοι, έχοντας στο πλευρό τους Έλληνες και Λατίνους στρατιώτες, μισθοφόρους, αλλά και κατοίκους του νησιού – χωρίς να εξαιρέσουμε τις γυναίκες που πολέμησαν ντυμένες με αντρικά ρούχα, κατόρθωσαν να απωθήσουν τον ισχυρό οθωμανικό στρατό». Αναφέρει επίσης πως «…με το τέλος των σταυροφοριών, οι Ιωαννίτες (Ιππότες) εγκαταστάθηκαν στην Κύπρο και στη συνέχεια, το 1309 μ.Χ. κατέληξαν στη Ρόδο». Υπογραμμίζει και την ιδιαίτερη γεωπολιτική παρουσία της Ρόδου:

«Η Ρόδος, πέρα από την ομορφιά και τη φήμη του αμύθητου πλούτου των ιπποτών, αποτελούσε κομβικό σημείο της ανατολικής Μεσογείου για τις μεταφορές, το εμπόριο και την επικοινωνία ανάμεσα στην Κωνσταντινούπολη και στις περιοχές της Αιγύπτου και της Συρίας». «Ο Ιππότης με το Τριαντάφυλλο» είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα με πολυεπίπεδες συναρπαστικές αναγνώσεις.