Τιμήθηκε η Θάλεια Γεωργά από τον Ιατρικό σύλλογο Ρόδου

Το Δωδεκανησιακό σύλλογο αυτοάνοσων νοσημάτων αρθρίτιδας και λύκου «Θάλεια» και την πρόεδρό του Θάλεια Γεωργά, βράβευσε την Κυριακή ο Ιατρικός Σύλλογος Ρόδου. Συγκεκριμένα η διοίκησή του πήρε αυτή την απόφαση και απένειμε έπαινο στην κ. Γεωργά σε ένδειξη αναγνώρισης του ιατροκοινωνικού έργου και της προσφοράς της. Στην ομιλία της προς τον πρόεδρο, τα μέλη της διοίκησης, τους γιατρούς και τους υπόλοιπους παρευρισκόμενους η κ. Γεωργά είπε τα εξής: Αγαπητέ Πρόεδρε, Αγαπητά μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιατρικού Συλλόγου Ρόδου, Αγαπητοί φίλοι γιατροί και όχι μόνο, Εκ μέρους του Διοικητικού Συμβουλίου του Δωδεκανησιακού Συλλόγου Αυτοάνοσων Νοσημάτων Αρθρίτιδας και Λύκου «ΘΑΛΕΙΑ», εύχομαι καλή χρονιά σε όλους μας! Πέρασαν και αυτά τα Χριστούγεννα καθώς και η Πρωτοχρονιά… Γυρνώντας προς τα πίσω την σκέψη μου, πολλές Πρωτοχρονιές πριν… δεν φανταζόμουν ότι θα βρισκόμουν σήμερα εδώ, σε αυτή την φιλόξενη Στέγη του Ιατρικού Συλλόγου Ρόδου, που έγινε με τόση αγάπη και προσπάθεια. Ένα ξάφνιασμα ήρθε να ταράξει τα νερά της δύσκολης καθημερινότητάς μας, η πρόσκληση του Προέδρου του Ιατρικού Συλλόγου Ρόδου κ. Χρήστου Μαντά και του Διοικητικού Συμβουλίου, ότι θα τιμηθεί ο Δωδεκανησιακός Σύλλογος Αυτοάνοσων Νοσημάτων Αρθρίτιδας & Λύκου «ΘΑΛΕΙΑ», για την προσφορά του και το ιατροκοινωνικό του έργο. Όσα κάνουμε ή μάλλον όσα προσπαθούμε να κάνουμε, γίνονται με την δύναμη της ψυχής και όχι με το μυαλό…. Προσπαθώντας, όλοι μαζί, να δώσουμε μορφή στην ʼρνηση και τα Όχι, να τα κάνουμε Ναι. Κάπως έτσι είναι και το σήμα της μούσας που απεικονίζεται στο λογότυπο του Συλλόγου μας, με μία μάσκα σκεπτόμενη στα αριστερά της και μία χαμογελαστή στα δεξιά της, περιτριγυρισμένες στον κύκλο της ζωής. Ένα μεγάλο ευχαριστώ, σε εσένα Πρόεδρε μου και σε όλα τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, για την αμέριστη συμπαράσταση και αγάπη που ένιωσα από όλους τους γιατρούς, Ρόδιους και μη, συνοδοιπόρους στο έργο μας από το 2002, που μας έχουν προσφέρει τις πολύτιμες ιατρικές τους γνώσεις, μέσω των ιατροκοινωνικών μας εκδηλώσεων, στα μέλη και στους φίλους μας. Μέτρησα, τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής από ότι έχω ζήσει ως τώρα…. Αισθάνομαι, όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες!! Τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία, αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση… Ευχαριστώ το Σήμερα, που έφτασα ως εδώ!! Αναρωτιέμαι όμως αν αυτή την εποχή έχουν όλοι το σθένος, την διάθεση και την ψυχική γαλήνη να συνεχίσουν να προχωρούν, κλείνοντας τα μάτια στα τρομερά προβλήματα της καθημερινότητας…. Ξεγυμνώνοντας την ψυχή μου, επηρεασμένη από την όλη ατμόσφαιρα της εποχής… θα ήθελα να κλείσω με απόσπασμα από έργο του Βραζιλιάνου Ποιητή, Συγγραφέα, δοκιμιογράφου, φωτογράφου και μουσικολόγου, Mario de Andrade (1893 – 1945) Θέλω να ζήσω δίπλα σε ανθρώπους, που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους, που δεν επαίρονται για τον θρίαμβο τους, που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους, που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια... Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων… ʼνθρωποι τους οποίους η ζωή δίδαξε, πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα της ψυχής!! Και ένα δικό μου θέλω…. ΘΕΛΩ ο γιατρός μου να είναι πρώτα άνθρωπος με Α κεφαλαίο για να μπορώ να του εμπιστεύομαι την ψυχή μου και το σώμα μου… διότι αν η ψυχή και το πνεύμα είναι υγιή… μόνο τότε το σώμα μπορεί να προχωρά και να ανταποκρίνεται!! Σας ευχαριστώ και εύχομαι σε όλους το αύριο να είναι καλύτερο από το σήμερα!!