Ο ήχος που αγαπούσε τους ανθρώπους

Rodiaki NewsRoom

Όλοι συμφωνούμε νομίζω πως είναι ανάγκη να φέρουμε κοντά στα παιδιά σημαντικές ανθρώπινες αξίες όπως, η αγάπη, η καλοσύνη, η φιλία, ανεξάρτητα από τη διαφορετικότητα του άλλου, κάτι που θα τα εξασκήσει στον «πόθο» για ανθρωπιά.

Θα είναι μεγάλο το όφελος αν καταφέρουμε όχι απλώς να εκπαιδεύουμε τα παιδιά στο να κερδίζουν χρήματα, αλλά στο να τα μορφώσουμε έτσι που να εργάζονται με τρόπους ευεργετικούς για την ανθρωπότητα.

Αγαπώ τους ανθρώπους σημαίνει πρώτα - πρώτα, αγαπώ τον εαυτό μου. Χωρίς εγωισμό, χωρίς ναρκισσιστική διάθεση.

Κανείς από όσους δεν αγάπησαν τον εαυτό τους δεν έχει καταφέρει να αγαπήσει αληθινά άλλους γύρω του. Και όσοι αγαπούν, αντλούν ευτυχία!

Το έμμετρο παραμύθι που θα ακολουθήσει και έχει τον τίτλο, «Ο ήχος που αγαπούσε τους ανθρώπους», είναι ανέκδοτο και πρόκειται να μελοποιηθεί ώστε να πάρει τη μορφή «Μουσικού Παραμυθιού».

Τέτοια παραμύθια λοιπόν δεν διαβάζονται μόνο, αλλά ακόμη, τραγουδιούνται, δραματοποιούνται , χορεύονται!

Αποτελούν προτάσεις - στο πλαίσιο της ανθρωπιστικής μουσικής παιδείας- πέρα για πέρα βιωματικές, δημιουργικές και ανθρωποκεντρικές.

Ο ήχος που αγαπούσε τους ανθρώπους…
(Γιώργου Σακελλαρίδη)

1. Της μουσικής οι ήχοι κατοικούσαν
Σε πύργο, κι ο καθένας είχε θρόνο!
Στους ήχους πιο παλιά ήταν αρκετό,
Στ’ ανθρώπινα αυτιά να φτάνουν μόνο!

2. Ήτανε όμως κι ένας άλλος ήχος
Που ονειρευόταν να’ μπει στις καρδιές
Και προσπαθούσε να τα καταφέρει
Μέρες ατέλειωτες , μα και βραδιές.

3. Συχνά, πολύ βαθιά απελπιζόταν
Και κουρασμένος έλεγε δειλά:
«Ας μείνω ένας ήχος σαν τους άλλους
Θα είναι ίσως έτσι πιο καλά!»

4. Μ’ αμέσως πάλι κείνος ξεκινούσε
Να δοκιμάζει πως μπορεί να γίνει,
Μες τις ψυχές να μπει και να μιλήσει
Γι’ αγάπη, καλοσύνη και ειρήνη!

5. Περιγελώντας τον, λέγαν οι άλλοι:
«Το ηχόχρωμα σου είναι ατυχές!
Αντί να θέλεις τέλειο να το κάνεις,
Γυρεύεις να’ μπεις μέσα στις ψυχές!»

6. Και όλοι τους με πείσμα προσπαθούσαν
Αλάνθαστοι να φτάνουνε στ’ αυτιά!
Μα κείνος ο «περίεργος» ο ήχος,
Νοιαζόταν πως θα φτάσει στην καρδιά!

7. Αναρωτιόταν μόνος αν μπορούσε…
Ώσπου ένας ήχος που’ στεκε ψηλά
Μελωδικά και φιλικά του είπε:
«Δυο από ένας είναι πιο καλά!»

8. Οι δυο σε λίγο, πέντε, δέκα γίναν.
Ήχοι ως το βράδυ κι άλλοι ήταν εκεί!
Γι’ αγάπη, καλοσύνη και ειρήνη,
Ποθούσε να μιλήσει η μουσική!

9. Τα λόγια όμως ήτανε που λείπαν.
Δεν είχε το τραγούδι «γεννηθεί!»
Για να μιλήσουν ξάστερα οι ήχοι
Είπαν στην κυρά - Ποίηση να’ ρθει!

10. Εκείνη φάνηκε γεμάτη «δώρα»
Και τη «γιορτή» των λέξεων να κρατά.
Ανάμεσα στης μουσικής τους ήχους,
Στο φτερωτό της άτι να πετά!

11. Ήταν αλήθεια πια ότι βρεθήκαν
Η κυρά- Ποίηση κι η μουσική.
Πολύ παλιά αχώριστες εζούσαν.
Και να, ζευγάρι πάλι ήταν εκεί.

12. Καλέσανε και τον καλό τους φίλο
Τον τρίτο της παρέας, το χορό,
Όλο χαρά κι οι τρεις τους πάλι σμίξαν
Όπως εκείνο τον παλιό καιρό!

13. Κι ο ήχος που αγαπούσε τους ανθρώπους
Ήξερε πως ετούτη τη βραδιά,
Αγάπη, καλοσύνη και ειρήνη
Θα μπουν σε κάθε ανθρώπινη καρδιά.

14. Κι έλεγε. «Πιο μεγάλη θα’ χει αξία
Αν θα γενούνε οι ψυχές φωλιές
Όπου θα κατοικεί η ευτυχία
Κι αν όλοι ανοίξουμε τις αγκαλιές!»

15. Να! Το γλυκό το όμορφο τραγούδι
Ήταν εκεί με το χορό μαζί!
Κι ο ήχος π’ αγαπούσε τους ανθρώπους
Το όνειρο του είδε πια να ζει!

Αλήθεια. Αναρωτηθήκατε ποτέ πόσο λίγο μιλάμε στα παιδιά για αγάπη, καλοσύνη, συμπόνια και ενσυναίσθηση;
Ακόμη και την ειρήνη -στο δικό μας «σπίτι»- την θεωρούμε δεδομένη! Παρ’ όλους τους πολέμους που γίνονται εδώ κι εκεί στη γη!

Οι εκπαιδευτικές δομές και οι οικογένειες πρέπει να πιστέψουν στη συναισθηματικά λυτρωτική δύναμη της αγάπης, της καλοσύνης ,της ειρήνης και με κάθε ευκαιρία να τις φέρνουν κοντά στα παιδιά, με ειλικρίνεια και πίστη.
Η κοινωνία μέσα στην οποία ζούμε, «ψυχρή» και τεχνοκρατική μοιάζει με μηχανή που τα γρανάζια της μπλοκάρουν όταν ακούει για αγάπη στον εαυτό, αγάπη και ενδιαφέρον για τους άλλους, καλοσύνη, αλληλεγγύη, τοποθέτηση στα συναισθήματα και τη θέση του άλλου.

Αλλάζοντας τις οικογένειες και μορφώνοντας με ανθρωπιστικό τρόπο τα παιδιά, αυξάνουμε τις πιθανότητες να δούμε και την κοινωνία -στο μέλλον- να αλλάζει , να γίνεται πιο ανθρώπινη.

Γράφει ο μουσικοπαιδαγωγός Γιώργος Σακελλαρίδης
g.sakellaridis@hotmail.com