Η κυνικότητα μιας συγκλονιστικής φωτογραφίας...

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο αρχιτέκτονας
Αγαπητός Ξάνθης

Μια φωτογραφία, χίλιες λέξεις λέγανε οι Κινέζοι.
Μια λέξη, πολλά νοήματα λένε οι γλωσσολόγοι.
Και τα δύο μπορούν να αποτυπωθούν στη σκοτωμένη αλεπού στους δρόμους του νησιού από διερχόμενο αυτοκίνητο.

Και το σπουδαιότερο είναι αυτό που αναφέρεται στο face book «έτσι πιστοποιείται ότι υπάρχουν αλεπούδες στη Ρόδο», τόσο κυνισμός, τόσο μενεφρεγισμός.
Εξηγούμαι:
Ένα σκοτωμένο ζώο γίνεται στοιχείο επίδειξης και προβολής για την επιβεβαίωση παραδοχής μακριά από την ευαισθησία και την επικήρυξη της αποτρόπαιης πράξης.
Δεν σχολιάζεται η εγκληματική κίνηση απέναντι σ΄ ένα αθώο ζώο από ένα άλλο «πλάσμα» που καθορίζεται στην βιοποικιλότητα ως άνθρωπος παρά μόνο η επιφώνηση για την ύπαρξη του ζώου ως δείγμα ζωικής επάρκειας.
Τι πιο ειρωνικό, τι πιο ευτελές.

Είναι από τις στιγμές που η αποκάλυψη της αυταρέσκειας και του ατομικισμού νικούν πανταχόθεν κάθε έννοια αντίληψης για το«άλλο». Νοιαζόμαστε μόνο για τον αυτό μας, εγκαταλείποντας την σημασία της εγγενούς αξίας που διαθέτουν όλα τα όντα του πλανήτη μας. Η οικολογική συνείδηση στα τάρταρα, η εγωπάθεια στον ουρανό.
Ο άνθρωπος κυρίαρχος, ο άνθρωπος πραγματιστής, ό άνθρωπος μηχανή.
Ο άνθρωπος που χρησιμοποιεί το ζώο ως εργαλείο της ισχύος του απέναντι σε κάθε τι που ενέχει την επιβεβαίωση του ως ηγεμονικό είδος. Η συναίσθηση για την αξία της αλληλεγγύης και της ευθύνης περιορίζονται στη δύνη της οικονομικής ενδυνάμωσης τοποθετώντας τον homo economicus ως τον βασιλιά του πλανητικού χώρου.
Είναι κατά τον καθηγητή οικονομικών Daniel Cohen «ένα ανθρωπολογικό τέρας».
Και αυτό το «τέρας» οφείλουμε να το εκθρονίσουμε από την κυριαρχία πάνω στο σώμα της φύσης και της κατάκτησης της εξωτερικής φύσης και να σχηματίσουμε την ανάπτυξη της ικανότητας σε όλα τα άτομα της κοινωνίας να χρησιμοποιούν τα τεχνολογικά μέσα π.χ το αυτοκίνητο, για τη βελτίωση της ζωής όλων και ΟΧΙ για την αφαίρεση της ζωής, έστω και μιας αλεπούς.

Να αναπτύξουμε μια ηθική που νοιάζεται για τη φύση και τα «άλλα» με πρόταγμα τη συμφιλίωση των δύο μέρων μέσα από τον εμπλουτισμέ της αισθητικής και της οικολογικής συνείδησης.
Η φύση είναι αισθητικά ωραία στη αυτοτέλεια της και ΟΧΙ στην μορφή με την οποία την οικειοποιούμαστε για το δικό μας συμφέρον.
Ζητείται το «ιδανικό της ζωής» σε ενότητα με τη φύση και τα πλάσματα της αντί της κυριαρχικής ιδεολογίας της ανθρωποκεντρικής προσέγγισης, όπου ο άνθρωπος διαφεντεύει, κυβερνάει, ορίζει, καταστείλει, επεκτείνεται.
Απαιτείται μια νέα ηθική προσαρμοσμένη με το περιβάλλον που θα αποδεικνύει τις αξίες της αλληλεγγύης , της οικολογικής δικαιοσύνες και της ανεκτικότητας.

Σε αυτό το εγχείρημα η περιβαλλοντική εκπαίδευση έχει κύριο λόγο για τη διαμόρφωση στάσεων και δεξιοτήτων, ώστε το «τέρας-άνθρωπος» να μεταμορφωθεί σε πριγκιπόπουλο-ενεργό πολίτη που θα χαρακτηρίζεται από υψηλό αίσθημα ευθύνης στις διαδικασίες του σεβασμού και της δίκαιης ζωής στη βάση του πλουραλισμού και αναγνώρισης της διαφορετικότητας ατόμων, κοινωνιών, των «άλλων», των πολιτισμών.
Η επίδειξη μιας σκοτωμένης αλεπούς σε φωτογραφία στη κοινή θέα ως αναφορά μεγέθους είναι κατάντια, είναι πτώση πολιτισμού.

Οι σύγχρονες συμπλεκόμενες κρίσεις που εξελίσσονται ραγδαία είναι της οικονομίας, της ενέργειας και τη οικολογίας. Δεν υπάρχει αντίλογος ότι σήμερα προστίθεται και η κρίση του πολιτισμού. Είναι η σπουδαιότερη κρίση θίγοντας τα θεμέλια ύπαρξης του homo sapiens. Σήμερα παρά ποτέ χρειάζεται η Στροφή για μια κουλτούρα αλληλεπίδρασης και αναγνωσιμότητας του «άλλου» Το Εγώ προβάλει ως βαγόνι αδιαφορίας του δίπλα, έστω και μιας ανώνυμης αλεπούς στην άσφαλτο της Ρόδου. Ενώ το Εμείς μπορεί να υποστηρίξει την Στροφή για μια βιώσιμη ανάπτυξη, για μια βιώσιμη πορεία…Ας την δοκιμάσουμε.
Υ.Γ. Το αφιερώνω σε αυτούς που μου έμαθαν την έννοια της εγγενούς αξίας και της αξίας της φροντίδας του «άλλου»…