Ποίημα για τη Ρόδο μας από τον αείμνηστο Ιωάννη Χ. Πλάτση

Rodiaki NewsRoom

Ποίημα αφιερωμένο στη Ρόδο μας, γραμμένο πριν από πολλές δεκαετίες, από τον συμπατριώτη μας Ιωάννη Χαρ. Πλάτση, με αφορμή τη παγκόσμια ημερά ποίησης.

Ο Ιωάννης Χαρ. Πλάτσης, με καταγωγή από τη Μαλώνα, έζησε στην Βαλτιμόρη της Αμερικής και είχε πρωτοστατήσει για να καθιερωθεί ο εορτασμός της 7ης Μαρτίου στην Ομογένεια της περιοχής.

«Ρόδος»
Ρόδο μου, ποιού νου οι τόσες σου ομορφιές τη φαντασία θρέψαν;
Να τούστηνα στην σκέψη μου Ναόν να τον υμνήσω!!!
Και χέρια Πρωτομάστορα, ποιού τάχατες σμιλέψαν;
Αχ! Νάξερα! Προσκυνητής να πάω να τα φιλήσω!!!

Ποιοι αετοί χρυσόφτεροι από χώρες μαγεμένες,
κουρσέψαν διαμαντόπετρες και στήσαν σου κορφές,
που στο απαλό φως της Αυγής φαντάζουν σαν Θεές,
στα λίκνα τους γερμένες!

Ποιας άνοιξης τα λούλουδα οι Μούσες να τρυγήσαν,
για να σου κάμουν φορεσιά αιώνια να φοράς
και με χρυσόφως ήλιου ποιου; την όψη σου εστολίσαν
κι ανέσπερα φωτάς;

Ποιες Μούσες ν’ αφροκέντησαν ηλιόφαντες κορδέλες
σε θεοκάμωτα αργαλιά τις ξάστερες νυχτιές,
και στις ποδιές σου απλώσαν ταις ψαρόουρες κοπέλλες,
τάχα για ακρογιαλιές;

Του ηλιολάλη Νύμφη εσύ!! Η σκέψις μου δεν φτάνει!
Ρήγισσα που διαφέντεψες του Αιγαίου τα νερά!!
Ποιος νους σε πρωτοσκέφτηκε; Ποια χέρια σ’ έχουν κάμει;
Του ταπεινού μου στοχασμού, πεντάμορφη κυρά!!!