Μια φορά πρόσκοπος, «πάντα πρόσκοπος»

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Βασίλης Μαυράκης

Με αφορμή το «ΦΛΑΣ» της ΡΟΔΙΑΚΗΣ της Τετάρτης 15-03-17, γράφω: Πηγαίνω πίσω 60 (ΕΞΗΝΤΑ) χρόνια. Ήμουν τότε 19 ετών(6-9-1938) και Αρχηγός της πρώτης Ομάδας Πεζοπροσκόπων Ρόδου (με τα πλατύγυρα καπέλα). Ξεκίνησα βέβαια από το ιστορικό 4ον(τέταρτον) Σύστημα Ναυτοπροσκόπων που τώρα βρίσκεται στο ΑΜΑΡΑΝΤΕΙΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ στο ΝΙΟΧΩΡΙ.

ΤΟΤΕ είχα βαθμοφόρους:

1. Κωνσταντίνο Παλιούρη
2. Βασίλειο Ελένα
3. Ηλία Βολονάκη (παπάς στο Ηράκλειο)
4. Μίμης Γκίκας
και μαζί με τους καθηγητές μου της Εμπορικής Σχολής Ρόδου,

1. Σταμάτιο Λαχανιάτη
2. Ηλία Κουντούρη Καθηγητής θρησκευτικών
3. Δόξης-Θωμάς (Αθλητισμός ΔΟΝ), διαμορφώθηκε ο χαρακτήρας μου.

Επανέρχομαι στο «ΦΛΑΣ», 15-3-1957

ΕΤΗΣΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΒΑΘΜΟΦΟΡΩΝ ΠΡΟΣΚΟΠΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ: ΜΕΡΟΣ Α΄

1. Δέηση υπό του Σεβασμιότατου Μητροπολίτου Ρόδου κ.ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ. Ο Μητροπολίτης μας, μέχρι το ΤΕΛΟΣ, ήταν πάντα κοντά μας και εμείς ΟΙ ΠΡΟΣΚΟΠΟΙ πάντα κοντά στην ΕΚΚΛΗΣΙΑ. Οτιδήποτε γινόταν, αρχίζαμε με ΠΡΟΣΕΥΧΗ. Όταν το 1956 ο τότε τοπικός έφορος προσκόπων μας πήρε εκδρομή στην Κέρκυρα, ο Μητροπολίτης μας ΣΠΥΡΙΔΩΝ μας συνόδευσε μέχρι το πλοίο στο λιμάνι. Θα παρακαλούσα τους τότε συμμετέχοντες να γράψουν κάτι από αυτή την εκδρομή.

2. Έναρξη εργασιών υπό Σεβασμιότατου Μητροπολίτη. Πραγματικά ήταν εμψυχωτής όλων των χρήσιμων τότε «Οργανώσεων».

3. Ομιλία περιφερειακού Εφόρου Δωδεκανήσου κ. Γεωργίου Τοπούζη (και δασκάλου) με θέμα: ΟΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ. Εκτός από την θρησκεία μας, που ήταν πάντα ΟΔΗΓΟΣ μας, υπήρχε πάντα συνεχή συνεργασία των βαθμοφόρων μας με τους γονείς, την προσκοπή μας και πάντα είχαμε καλά αποτελέσματα. Ίσως ο προσκοπισμός είναι η μοναδική οργάνωση που παρακολουθεί το «παιδί» από όλες τις εκπαιδευτικές πλευρές (το ίδιο και ο ΟΔΗΓΙΣΜΟΣ).

4. Ομιλία Εφόρου εκπαιδευτικών σχολών κ. Βασιλείου Ελένα με θέμα: Ηγεσία-Αρχηγός Ομάδας. Καθ` όλη την προσκοπική μου περίοδο παρακολούθησα πολλές Προσκοπικές Σχολές και μπορώ να πω ότι ο Βασίλης Ελένας ήταν ο καλύτερος όλων.

ΜΕΡΟΣ Β!

1. Απολογισμός εργασίας 1955-56 υπό τοπικού Εφόρου Κωνσταντίνου Αρταβάνη (για μένα αυτός ο άνθρωπος ήταν γεννημένος πρόσκοπος), το θέμα που ανέπτυξε ήταν: «Πως αντιμετωπίζεται το πρόβλημα προόδου των τμημάτων». ΣΠΟΥΔΑΙΟ θέμα. Εδώ βασίζεται η καλή αποτελεσματικότητα του ΠΡΟΣΚΟΠΙΣΜΟΥ.

Απολογισμός εργασίας έτους 1955-56 από τον τοπικό Έφορο Βορείου Ρόδου κ. Γεώργιο Μαρτίνη, ο οποίος ανέπτυξε και το θέμα «Δυσκολίες Αρχηγού Τμήματος, δια την εφαρμογή του ετήσιου προγράμματος». Εδώ βλέπεις και την ικανότητα του κάθε Αρχηγού. ΤΙΠΟΤΑ δεν γίνεται μέσα σε μια ομάδα ΧΩΡΙΣ πρόγραμμα, το οποίο φτιάχτηκε πριν αρκετό χρονικό διάστημα και με την συνεργασία όλων των βαθμοφόρων. Βέβαια, υπήρχαν και δυσκολίες, αλλά για τον προσκοπισμό όλα είναι «δυνατά». Στο σημείο αυτό θυμάμαι μια κατασκευή που έφτιαξε ο πρόσκοπος ΧΑΡΗΣ ΚΛΑΔΑΣ για να το «δείξει» αυτό. Έφτιαξε έναν πρόσκοπο που έδινε μια κλοτσιά σε ένα γράμμα (Α) και έμενε το ΔΥΝΑΤΟ (ΑΔΥΝΑΤΟ).

ΜΕΡΟΣ Γ΄

Έγινε συζήτηση και ανταλλαγή σκέψεων επί διαφόρων θεμάτων όπως: τήρηση των βιβλίων της ομάδας, τήρηση ιεραρχίας, βασική σχολή προσκόπων και Λυκόπουλων, καμπ-φαιρ, αθλητικοί αγώνες Προσκόπων, περιοδικό «Πρόσκοπος» και «Κρίκος» των βαθμοφόρων. Για τα βιβλία, ιδιαίτερο ενδιαφέρον δόθηκε στο «Ημερολόγιο Ομάδος». Σ` αυτό το βιβλίο ο κάθε υπεύθυνος έγραφε με κάθε λεπτομέρεια, όλες τις εκδηλώσεις και όλους του προσκόπους που λάμβαναν μέρος και με φωτογραφίες και στο τέλος μπορεί να βγει η ιστορία της ομάδας. Γνωρίζω ότι ένα τέτοιο καλό ημερολόγιο υπάρχει στην 4ην ομάδα Ναυτοπροσκόπων στο Αμαράντειο.

Σ` αυτό το ημερολόγιο είναι γραμμένη και η ημερομηνία «ΥΠΟΣΧΕΣΕΩΣ», η δική μου, που έγινε 25-03-1949.

Τώρα για την τήρηση της ιεραρχίας, πρέπει να «μπεις» στο προσκοπικό πνεύμα για να καταλάβεις και να εφαρμόσεις την ιεραρχία. Εξαρτάται τι έμαθες στην οικογένεια και στο σχολείο.

Μέσα από όλα αυτά «βγαίνει» και η ιεραρχία. ΓΕΝΙΚΑ μέσα στον προσκοπισμό, ο μικρότερος σέβεται τον μεγαλύτερο, ο οποίος προστατεύει τον μικρότερο. Όσον αφορά τις Εκπαιδευτικές Σχολές υπάρχουν πάρα πολλές. Προσωπικά πέρασα σχεδόν όλες και πέρασα και την ανώτατη, που είναι: 2η περίοδο ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΟΥ ΔΑΣΟΥΣ ΑΡΧΗΓΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΕΦΟΡΩΝ (για την ιστορία, την πρώτη περίοδο την «πέρασε» ο τότε πρίγκηπας ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ).

Σχετικά τώρα με τις βραδινές γιορτές, άναμμα φωτιάς, καμπ φαιρ, γίνονται κάθε βράδυ στις κατασκηνώσεις, με «σκετς» τραγούδια και παιχνίδια.

Θυμάμαι μια τέτοια γιορτή, έγινε στο καλλιμάρμαρο θέατρο τραγωδιών, που βρίσκεται κάτω από την Αρχαία Ακρόπολη της Ρόδου και στην αρχή του Αρχαίου Σταδίου. Το θέατρο ήταν «σούπερ» γεμάτο. Έπαιξα και εγώ τον « ταυρομάχο» με πολύ γέλιο από πλευράς του «ταύρου».

Τώρα, η εκπαίδευση και η ενημέρωση όλων μας γινόταν με το μηνιαίο περιοδικό Πρόσκοπος και με τον «Κρίκο» για τους βαθμοφόρους. Επειδή έζησα την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου, μπορώ να πω ότι στην Ρόδο, για όλα τα γεγονότα, το επίκεντρο ήταν οι ΠΡΟΣΚΟΠΟΙ. Τι να πρωτοθυμηθώ; Τον «έρανο της φανέλας», την φιλοξενία και υποδοχή των παιδιών της παιδούπολης, μερικούς από αυτούς τους συναντώ μέχρι σήμερα, την φιλοξενία (τότε) παιδιών από την Κύπρο, βοήθεια σε πυρκαγιές, εθελοντισμός παντού (τότε), ΚΑΛΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ, ΔΕΝΤΡΟΦΥΤΕΥΣΕΙΣ. Τολμώ να πω ότι: οι πρόσκοποι της απελευθέρωσης, μετά έφτιαξαν πολλές εθελοντικές ομάδες.