Πλέκει τους σταυρούς των Βαΐων για τις εκκλησίες και τους πιστούς!

Pοδούλα Λουλουδάκη

Η κ. Χρυσούλα Σταυρή, 17 χρόνια μαζεύει βάια και φτιάχνει σταυρούς, γαϊδουράκια, αυγοθήκες

Η κ. Χρυσούλα Σταυρή, κάθε χρόνο 17 χρόνια τώρα, μαζεύει Βάια των Φοινίκων, κι αισθάνεται υποχρεωμένη που της τα δίνουν, που της τα χαρίζουν, τα διατηρεί δροσερά, άλλα τα μοιράζει στις εκκλησίες, κι άλλα τα κρατάει για να φτιάξει μεγάλους σταυρούς για τις εκκλησίες του νησιού και μικρούς για τους πιστούς.

Κάθε χρόνο, χωρίς να κουράζεται, με αίσθημα ευγνωμοσύνης για το Χριστό που της έδινε δύναμη, να ζήσει τη δύσκολη ζωή της.

Είναι γεμάτο σταυρούς το σπίτι της στις Καλυθιές- η ίδια ευλογία κάθε χρόνο- κι αυτή ακούραστη να τους πλέκει, να τους διατηρεί σε λεκάνες με νερό, μέχρι τα τους μοιράσει, ώστε να δοθούν στο εκκλησίασμα εις ανάμνηση του Ωσαννά που άκουσε ο Χριστός, στους σπαρμένους από Βάγια Φοινίκων δρόμους για την υποδοχή Του.

Πότε ξεκινήσατε να φτιάχνετε τους σταυρούς των Βαΐων;
Πριν από 17 χρόνια. Ο Κώστας, ο αδελφός μου, ήταν 13 χρόνια νεωκόρος στην εκκλησία του Αγίου Νεκταρίου στις Καλυθιές, με τον πατέρα Βαγιανό. Αυτός έφερνε τα βάγια στην εκκλησία.. Και τότε ο πατέρας Βαγιανός μου είπε «Χρυσούλα, έλα να σου μάθω…». Μου ‘μαθε και μετά κι εγώ που ήξερα βελονάκι εξασκήθηκα ακόμα παραπάνω και ασχολήθηκα, και έμαθα να φτιάχνω πιο περίτεχνους σταυρούς και μεγάλους και μικρούς, και τα γαΐδουράκια, και τις αυγοθήκες…

Τα βάγια πού τα βρίσκετε;
Μου τα κόβει ο Μίμης Καραγιάννης, ο ξενοδόχος που τα ‘χει στο ξενοδοχείο του. Κάθε χρόνο, βάζει τους κηπουρούς του και μου τα κόβουν, κι εγώ μετά πάω και τα παίρνω. Του φτιάχνω σταυρούς για να τον ευχαριστήσω, για όλα του τα δωμάτια και τους ανθρώπους του. Μετά δίνω τα βάγια στις εκκλησίες, κι άλλα τα κρατάω και φτιάχνω τους μεγάλους σταυρούς, φτιάχνω τα μικρά… Όσα μπορώ. Τους παίρνουνε από τις εκκλησίες και τους κρατάνε μέχρι την άλλη χρονιά.

Τους μεγάλους σταυρούς που φτιάχνετε πού τους δίνετε;
Τους δίνω στις εκκλησίες για το στόλισμα της ωραίας πύλης, για το στόλισμα του Χριστού, της Παναγίας… μέχρι έξω στον Έμπωνα έστειλα φέτος. Ήρθαν από τη Θολό και πήραν το δικό τους και λένε «να σε πληρώσουμε…»… Να με πληρώσουν για το Χριστό; Του Θεού το δώρο κάνω και θα μου δώσουν λεφτά; Εγώ το Χριστό και την Παναγία είχα πάντα, αυτοί με στηρίζανε, 33 χρόνια.

Ζήσατε δύσκολα στη ζωή σας, χάσατε πολύ νέα τον άντρα σας!
Τριάντα οχτώ χρονών χήρεψα, 42 ήταν ο άντρας μου. Ο γιός μου 12 χρονών, η κόρη μου στα 10. Επέρασα δύσκολα χρόνια αγάπη μου, εδούλεψα στα ξενοδοχεία, μετά έπιασα δουλειά χειμώνα-καλοκαίρι. Η κόρη μου, από μικρή στη δουλειά, έπρεπε να βοηθήσει. Ξέρεις ποιος ήταν ο σύντροφός μου, ποιος ήταν ο προστάτης μου, ο παρηγορητής μου όλα αυτά τα χρόνια; Ο Χριστός. Μου ‘δινε δύναμη και δούλευα, και τα ‘βγαλα πέρα.

Τόσους πολλούς σταυρούς, γεμάτο το σπίτι σας, δεν κουράζεστε να τους φτιάχνετε;
Με ανακουφίζει, δεν με κουράζει μέχρι τις 12, τη 1 τη νύχτα πλέκω, και το πρωί πάω στο χωράφι.

Και μαζεύετε χόρτα και ζυμώνετε και φτιάχνετε κουλουράκια, κι όλα τα δίνετε στον κόσμο!
Ό,τι μπορώ. Κι ό,τι δίνω μου ‘ρχεται πίσω διπλό… Πολλά τα δίνω στη Σοφία Μανιά και τα δίνει. Δόξα τω Θεώ, δε μου λείπει τίποτα και δε θέλω να λείπει από κανέναν.

Γιατί τους έχετε σε λεκάνες;
Τα βάζω στο νερό και το αλλάζω κάθε δυό μέρες. Και μετά κάνω και για τους σταυρούς το ίδιο μέχρι να τους μοιράσω.

Φτάσατε μέχρι την Αυστραλία και τους μάθατε την τέχνη!
Μέχρι την Αυστραλία πήγα το 2010, στο Σύδνεϋ που ζει ο γιός μου, κι έφτιαξα σταυρούς. Έμαθα στις κοπέλες τις ελληνίδες να φτιάχνουν, κι έμαθα και στον εφημέριο, τον παπά Σταύρο. Τότε ήταν εφημέριος στον Άγιο Στέφανο και τώρα είναι στην Αγία Ευθυμία. Φτιάχνει από τότε 3.000 σταυρούς κάθε Πάσχα. Να υπάρχει η τέχνη κι εκεί. Τώρα πάλι ο γιός μου, μου έλεγε να μου βγάλει εισιτήρια να πάω.

Στη Ρόδο έχετε συνεχιστή, έχετε μαθητή;
Έχω, έβγαλα μαθητή από πέρυσι, τον Αντώνη Μελετίου. Μ΄ έβλεπε που ‘πλεκα, του φαινόταν βουνό. Πώς να σταυρώνεται, πώς να δένεται, πώς να το γυρίζεις… Τώρα είναι ξεφτέρι. Έχω συνεχιστή. Την περασμένη εβδομάδα με κάλεσαν οι δάσκαλοι στο 1ο Δημοτικό των Καλυθιών, τους έκανα σταυρούς στην Ε΄ τάξη, τους έδειξα να κάνουν το μικρό το σταυρουδάκι…

Να είστε καλά, να έχετε δύναμη να συνεχίζετε.
Κι όλος ο κόσμος, κόρη μου. Καλό Πάσχα εύχομαι σε όλους και στους ξενιτεμένους μας. Στην Αυστραλία, στην Αμερική στον Καναδά, σ΄ όλο τον κόσμο. Και σ’ όλο τον κόσμο έχω συγγενείς.