Έμφραγμα vs κρίση πανικού: Ποιες είναι οι διαφορές

Rodiaki NewsRoom

Τόσο στο έμφραγμα όσο και στην κρίση πανικού ο πάσχων νιώθει την καρδιά του να χτυπά γρήγορα και δυνατά, νιώθει σφίξιμο και πόνο στο στήθος και έχει δύσπνοια. Δεδομένου ότι τα δύο επεισόδια μοιράζονται κάποια κοινά συμπτώματα, τι πρέπει να γνωρίζουμε για να τα ξεχωρίσουμε;

Η διάκριση δεν είναι πάντα εύκολη και επίσης το στρες ή το άγχος που καθοδηγούν μια κρίση πανικού μπορεί να οδηγήσουν σε έμφραγμα.
Το σημαντικό είναι σε κάθε περίπτωση, ιδιαίτερα εάν κάποιος βιώνει ένα επεισόδιο για πρώτη φορά, να καλέσει βοήθεια, καθώς το έμφραγμα αποτελεί επείγουσα κατάσταση και μια καθυστέρηση στην ιατρική παρέμβαση μπορεί να αποβεί μοιραία.

Ποια τα συμπτώματα σε κάθε περίπτωση
1. Έμφραγμα
– Αυξανόμενος πόνος στο στήθος που γίνεται πολύ ισχυρός μετά από μερικά λεπτά
– Συνεχόμενο αίσθημα πίεσης στην περιοχή του στήθους
– Πόνος ή δυσφορία που ξεκινά από το στήθος και ακτινοβολεί σε άλλες περιοχές, όπως τα χέρια, η κοιλιά, η μέση, οι ώμοι, ο αυχένας, ο λαιμός ή το σαγόνι
– Πόνος που προκαλείται έπειτα από προσπάθεια/σωματική καταπόνηση
– Δύσπνοια

2. Κρίση πανικού
– Αυξημένοι καρδιακοί παλμοί
– Ισχυρός πόνος στο στήθος που διαρκεί μόνο μερικά δευτερόλεπτα
– Πόνος που εκδηλώνεται μόνο τοπικά σε κάποιο σημείο
– Πόνος σε κατάσταση χαλάρωσης
– Πόνος που συνδυάζεται με αίσθημα άγχους
– Πόνος που υποχωρεί ή εντείνεται ανάλογα με τη στάση του σώματος
– Πόνος που εντείνεται όταν ασκείται πίεση στο πάσχων σημείο

Η άμεση μετάβαση στο κοντινότερο νοσοκομείο είναι απαραίτητη σε περίπτωση εμφράγματος, ενώ οι βαθιές αναπνοές είναι η πρώτη γραμμή αντιμετώπισης μιας κρίσης πανικού.
Τα αλμυρά τρόφιμα όχι μόνο δεν προκαλούν δίψα, αλλά συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: τη σβήνουν. Αυτό υποστηρίζουν ερευνητές από το Γερμανικό Κέντρο Αεροδιαστημικής (DLR), το Κέντρο Μοριακής Ιατρικής «Max Delbrück» (MDL) και το πανεπιστήμιο Vanderbilt.
Για τις ανάγκες της έρευνας, η επιστημονική ομάδα με επικεφαλής τη δρ. Ναταλία Ρακόβα επιστράτευσε δύο ομάδες εθελοντών κοσμοναυτών αποτελούμενες από 10 κοσμοναύτες η καθεμία.

Στόχος ήταν να διερευνηθεί η σχέση μεταξύ πρόσληψης αλατιού και κατανάλωσης νερού στους εθελοντές κοσμοναύτες κατά τη διάρκεια ενός προγράμματος προσομοίωσης πτήσεων στον πλανήτη Άρη. Το ένα γκρουπ εξετάστηκε για 105 ημέρες και το δεύτερο για 205 ημέρες.
Τα αποτελέσματα επιβεβαίωσαν ότι η κατανάλωση περισσότερου αλατιού οδηγεί σε υψηλότερη περιεκτικότητα αλατιού στα ούρα και ότι υπάρχει μια συσχέτιση μεταξύ της ποσότητας του αλατιού και της συνολικής ποσότητας των ούρων.
Ωστόσο, η αύξηση αυτή δεν οφειλόταν σε μεγαλύτερη πρόσληψη υγρών. Στην πραγματικότητα, η αλμυρή διατροφή έκανε τους εθελοντές κοσμοναύτες να πίνουν λιγότερα υγρά. Όπως αποδείχτηκε, το αλάτι ενεργοποιούσε έναν μηχανισμό συγκράτησης του νερού στα νεφρά.

Πριν από τη μελέτη, οι επιστήμονες υπέθεταν ότι τα φορτισμένα ιόντα του νατρίου και του χλωρίου του αλατιού προσκολλώνται στα μόρια του νερού και τα τραβούν μαζί τους στα ούρα.
Τα νέα ευρήματα έδειξαν κάτι διαφορετικό: ότι το αλάτι μένει στα ούρα, ενώ το νερό μεταφέρεται πίσω στα νεφρά και στο σώμα.
Αυτό όμως ήταν εντελώς ακατανόητο για τους ερευνητές. Έτσι κατέφυγαν σε πειράματα με ποντίκια, τα οποία έδειξαν ότι η ουρία μπορεί να παίζει σε αυτό κάποιον ρόλο.

Αυτή η ουσία σχηματίζεται στους μυς και στο ήπαρ ως ένας τρόπος αποβολής του αζώτου. Στους ποντικούς η ουρία συγκεντρωνόταν στα νεφρά, όπου εξουδετέρωνε την ικανότητα του χλωρίου και του νατρίου να αποβάλλουν το νερό.
Αλλά η σύνθεση της ουρίας απαιτεί πολλή ενέργεια, γεγονός που εξηγεί γιατί τα ποντίκια έτρωγαν περισσότερο όταν η διατροφή τους ήταν υψηλής περιεκτικότητας σε αλάτι, κάτι που παρατηρήθηκε επίσης στους κοσμοναύτες.
Τα νέα ευρήματα ρίχνουν περισσότερο φως στον τρόπο που επιτυγχάνεται η ομοιόσταση του νερού, δηλαδή η διατήρηση της κατάλληλης ποσότητας και της ισορροπίας του στον οργανισμό. Η μελέτη δημοσιεύτηκε σε δύο άρθρα στην ιατρική επιθεώρηση «The Journal of Clinical Investigation».

Πηγή:onmed.gr