Η Κυριακή του Αντίπασχα

Rodiaki NewsRoom

Η ψηλάφηση του Θωμά. Του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου

Γράφει ο πρωτοπρεσβύτερος Κυριάκος Αναστ. Μανέττας
Κληρικός-Εκπαιδευτικός, εφημέριος ιερού ναϋδρίου Αγίας Ειρήνης-Τριών Ιεραρχών Παν/μίου Αιγαίου

Είναι γνωστό σε όλους μας ότι το κοσμοϊστορικό και χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης του Χριστού δεν σταατά και δεν αφορά μόνο την Κυριακή του Πάσχα. Συνεχίζεται σαν μία ημέρα όλη την Διακαινίσιμο περίοδο μέχρι σήμερα την Κυριακή του ΑΝΤΙΠΑΣΧΑ ή του ΘΩΜΑ, όπως επικράτησε να λέγεται. Αλλά η Ανάσταση του Χριστού είναι πορεία ζωής μέχρι της απόδοσης του Πάσχα. Για σαράντα ημέρες δεν λέμε καλημέρα, χαίρεται κ.λπ., αλλά “Χριστός Ανέστη” και απαντάνε οι άλλοι: “Αληθώς Ανέστη ο Κύριος”. Γι’ αυτό και η Ανάσταση του Χριστού μας, αποτελεί σταθμό στην ιστορία της Ανθρωπότητας.

Ο Απόστολος Θωμάς αν και δύσπιστος στη χαρά των υπολοίπων Αποστόλων ότι με κλεισμένες τις πόρτες στο Υπερώο εκεί είδαν, άκουσαν και πήραν ευλογία από τον αναστημένο Χριστό. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στο (Κ’) εικοστό κεφάλαιο του και στους στίχους (19-31) εξιστορεί το θαυμαστό γεγονός ότι μόνο της Ανάστασης του Χριστού μας, αλλά και της ψηλάφισης και βροντερής ομολογίας του δύσπιστου Θωμά: «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου...» Δεν σας πιστεύω είπε ο Θωμάς στους υπόλοιπους: «εάν μη ίδω εν ταις χερσίν αυτού τον τύπον των ήλων...», θέλω να δω με τα μάτια μου τις τρύπες στα χέρια του, στα πόδια του, στην πλευρά του Χριστού. Και όχι μόνον να τις δω.

Να τις αγγίξω τις τρύπες αυτές. Και ενώ ο Χριστός έδωσε ειρήνη και ευλογία στους μαθητές του, μετά από οκτώ ημέρες από την Ανάστασή του, σαν σήμερα δηλαδή, όλοι συγκεντρωμένοι οι μαθητές και ο Θωμάς μεταξύ τους, έρχεται πάλι ο Χριστός ο Αναστημένος με κλεισμένες τις πόρτες και τα παράθυρα και απευθύνεται μόνον στον Θωμά: «Βάλε τα χέρια σου στην πλευρά μου, στις τρύπες των χεριών μου, στα πόδια μου, και μη γίνεσαι δύσπιστος, αλλά πιστός».

Και τότε, βροντοφώναξε ο Θωμάς: «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου». Επειδή με είδες επίστεψες. Αυτός ο αιώνιος μακαριστός είναι και το δίδαγμα της σημερινής ημέρας «Μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες». Είναι τρισευτυχισμένοι εκείνοι όλοι που δεν είδαν, αλλά πίστεψαν στην Ανάστασή μου. Στο σχέδιο του Θεού είναι και η δυσπιστία του Θωμά. Οι άτιμοι Εβραίοι πλήρωσαν να πούνε στους στρατιώτες ότι ο Χριστός από τους μαθητές του κλάπηκε.

Ότι δεν έγινε η Ανάστασή Του. Αυτό το δύσκολο έργο της θείας οικονομίας, το ανέλαβε ο δύσπιστος, αλλά πιστός μαθητής του Χριστού, ο Θωμάς. Ότι άγγιξε τις πληγές, είδε τον Χριστό, η διαβεβαίωσή του είναι και η επαλήθευση ότι ο Χριστός μας είναι ο αρχηγός της ζωής και του θανάτου. Αναστήθηκε πραγματικά.
Τα χωριά μας, αδέλφια μου, Πλατάνια, Μεσαναγρός και Μονόλιθος, έχουνε πανήγυρη ιστορικών ναών του Αποστόλου Θωμά. Ας είναι βοήθειά μας η χάρη του Αποστόλου Θωμά.

Επίσης σπάνιο γεγονός να συμπίπτει η εορτή της ψηλάφησης του Θωμά με την μνήμη του Αγίου μεγαλομάρτυρα Γεωργίου του Τροπαιοφόρου. Ένας κοσμαγάπητος άγιος των πρώτων Χριστιανικών χρόνων της Εκκλησίας μας, από τον Άγιο Γεώργιο τον Κουδουνά, που τιμούν στην Τουρκία, με θαύματα, με αυγά κόκκινα Χριστιανοί και μουσουλμάνοι, που τον θεωρούν άγιο για ασθένειες και προβλήματα. Η Ελλάδα μας είναι γεμάτη από εκκλησίες, μονές και ιερές εικόνες του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, ακόμα και η Ρόδος.

Το 275μ.Χ. γεννήθηκε ο Άγιος Γεώργιος στην Καππαδοκία, από γονείς ευσεβείς και Χριστιανούς. Ο πατέρας του βρήκε μαρτυρικό τέλος για τον Χριστό. Όταν έγινε 18 χρονών ο Γεώργιος κατατάχθηκε στο Ρωμαϊκό στρατό. Μικρός, νέος αλλά υπάκουος και άριστος στις στρατιωτικές του υποχρεώσεις. Με την αξία του πήρε τον τίτλο του Κόμη. Την εποχή αυτή συμπίπτει ο διωγμός του Διοκλητιανού. Μόλις 28 χρονών παληκάρι με άριστη εξέλιξη ο Γεώργιος δεν διστάζει να ομολογήσει τον Χριστόν, με θυάρρος και σθένος απαράμιλλο, παρά τα μεγάλα του αξιώματα. Ο Διοκλητιανός άφριζε για την στάση του Γεωργίου.

Τα μαρτύρια που υπέστη ο Γεώργιος με την ελπίδα να γίνει ειδωλολάτρης δεν περιγάφονται. Με την στάση και την ομολογία του αυτή έκανε εκατοντάδες ειδωλολάτρες να πιστέψουν στον Χριστό. Τον λόγχισαν, του έσκισαν τις σάρκες, σε λάκκο τον έριξαν, σε βραστό ασβέστη, με πυρωμένα μεταλλικά παπούτσια να περπατήσει και όμως, έμεινε ακέραιος και ζωντανός. Στο τέλος τον αποκεφαλίζουν στις 23 Απριλίου του 304 μ.Χ. Άγιος, μεγαλομάρτυρας, προστάτης των αιχμαλώτων και των πτωχών υπερασπιστής. Στους αρρώστους βακτηρία και παρηγοριά.

Ευχόμαστε να γίνεται παράδειγμα ομολογίας, ήθους και ορθοδόξου φρονήματος χωρίς συμβιβασμούς και υποχωρήσεις και προδοσίες. Η ευχή του μαζί μας και χρόνια πολλά σε όσους φέρουν το όνομά του.
Αμήν.