Μια επιτυχημένη ξενοδοχειακή οικογένεια της Ρόδου

Βαρβάρα Μπογδάνου

Ο Γιώργος Μαρκόπουλους και η σύζυγός του Χρυσούλα συμπληρώνουν φέτος 30 χρόνια ως ιδιοκτήτες ξενοδοχείων και 50 χρόνια ενασχόλησης με τον κλάδο. Ξεκίνησαν και οι δύο ως ξενοδοχοϋπάλληλοι, και σήμερα έχουν στην ιδιοκτησία τους τρεις ξενοδοχειακές μονάδες στην περιοχή των Κολυμπίων.

Τα βήματά τους ακολουθούν επάξια, τα παιδιά τους, ο Μανώλης και ο Μιχάλης που έχουν αναλάβει πλέον τα ηνία στις οικογενειακές επιχειρήσεις. Μάλιστα ο Μανώλης, ο μεγαλύτερος, έχει εκλεγεί επίσης στη διοίκηση της Ενωσης Ξενοδόχων Ρόδου, ενώ είναι και επίτιμος πρόξενος της Τσεχίας στο νότιο Αιγαίο.
Ως συνιδιοκτήτης λοιπόν των ξενοδοχείων ο Μανώλης Μαρκόπουλος μιλά σήμερα στη «Ρ» για τις επιχειρήσεις της οικογένειας και αποκαλύπτει το… μυστικό της επιτυχίας τους.

Όπως λέει οι γονείς του ξεκίνησαν την ενασχόλησή τους με το ξενοδοχειακό κλάδο ως ξενοδοχοϋπάλληλοι, το 1967 ο πατέρας του (SUNWING, EDENROC, RODOSPALACE) και το 1971 η μητέρα του (MANOUSOS, ELIZABETH). Είναι μαζί από το 1983, και λίγο μετά το 1987, έχτισαν και άνοιξαν το πρώτο τους ξενοδοχείο, το Kolymbia Bay.

Στη συνέχεια, το 1992 αγόρασαν το Kolymbia Sun το οποίο επέκτειναν και αναβάθμισαν, και τέλος το 2011 ολοκληρώθηκε και λειτούργησε το 12 Islands Villas. Από το 2012 δε, το πρώτο ξενοδοχείο Kolymbia Bay Art αναβαθμίστηκε σε 4**** και λειτούργησε ως adults-only.Παράλληλα με τις 3 μονάδες λειτουργούν και άλλες σχετικές δραστηριότητες εντός των ξενοδοχείων ( π.χ. σούπερ μάρκετ) προσελκύοντας πελάτες από όλα τα ξενοδοχεία της περιοχής. Και οι τρεις μονάδες πλησιάζουν τις 400 κλίνες, ενώ απασχολούνται σε αυτές περίπου 50 άτομα ως προσωπικό.

Το “12 island villas”

Είστε ικανοποιημένος από την πορεία τους;
Δεδομένων των οικονομικών συνθηκών ναι, είμαι ικανοποιημένος, έχοντας όμως απόσταση από το επικίνδυνο κατά την γνώμη μου, «καλά είμαστε». Ξέρετε κ. Μπογδάνου σε όλους τους κλάδους και πολύ περισσότερο στον δικό μας, δεν υπάρχει σταθερή πορεία, υπάρχει ή η άνοδος ή η κάθοδος. Όταν είσαι στο ίδιο σημείο απλώς δεν καταλαβαίνεις ότι όλα γύρω αλλάζουν και βελτιώνονται, και μοιραία υποβαθμίζεσαι και τίθεσαι εκτός αγοράς. Ικανοποίηση λοιπόν για μένα και τον αδερφό μου Μιχάλη, είναι να παρέχουμε κάθε χρόνο στους πελάτες μας κάτι ποιοτικότερο από πέρσι,υπηρετώντας όμως τη βασικότερη και αδιαπραγμάτευτη αρχή της οικογένειάς μας, να μην χρωστάμε ή καθυστερούμε ούτε ένα Ευρώ σε κανέναν εργαζόμενο, προμηθευτή, Ασφαλιστικό φορέα κτλ. Προτιμώ να στερηθώ κάτι εγώ παρά να χρωστάω στον εργαζόμενό μου. Νομίζω ότι αυτό είναι και το σπουδαιότερο κληροδότημα ενός γονιού – επιχειρηματία στο παιδί του. Στην πορεία αυτή, πέρα από τις κλίνες και τους αριθμούς είμαστε χαρούμενοι και για τα πάρα πολλά στελέχη που ξεκίνησαν δειλά-δειλά την ενασχόλησή τους με τον τουρισμό σε εμάς, και σήμερα διευθύνουν και στελεχώνουν πολλές από τις μονάδες τις Ρόδου.

Η ενασχόληση με το συγκεκριμένο κλάδο ήταν κάτι που το επιλέξατε, κάτι που το θέλατε;
Για εμένα και τον αδερφό μου, μπορώ να πω ότι όλη μας η ζωή είναι συνυφασμένη με τα ξενοδοχεία, κυριολεκτικά από τότε που θυμόμαστε ότι υπάρχουμε.Πολλές φορές με ρωτάνε πόσα χρόνια ασχολούμαι με τα τουριστικά και απαντώ απολύτως ειλικρινά και ρεαλιστικά 9 μήνες παραπάνω από την ηλικία μου …. Οι σπουδές μας είχαν πάντα προσανατολισμό στα ξενοδοχεία και η ενασχόλησή μας δεν διακόπηκε ούτε όταν είμασταν φοιτητές, κάθε Ιούνιο η εξεταστική ήταν με το ένα πόδι στο αεροπλάνο το άλλο στο αμφιθέατρο και το μυαλό στα ξενοδοχεία. Κανένας μας, δεν σκέφτηκε ποτέ να κάνει μια άλλη δουλειά, και μπορώ να πω ότι και οι 4 δηλώνουμε ερωτευμένοι με αυτό το επάγγελμα. Ακόμα και όταν είχα την ευκαιρία για ακαδημαϊκή καριέρα στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (την πρώην ΑΣΟΕΕ), που αναμφίβολα οι συνθήκες είναι πολύ ελκυστικές, προτίμησα το καραντί, που θα έλεγε και ο Καββαδίας, της Ξενοδοχίας, μοιάζει άλλωστε σε πολλά ο κλάδος μας με τη ναυτοσύνη. Άλλωστε και οι γονείς μου, νέοι είχαν απορρίψει την άνεση του 40ωρου ή 48ωρου και την σιγουριά του υπαλλήλου, και προτίμησαν την μάχη, τη δημιουργία και την ατελείωτη σκληρή δουλειά.

To “Kolymbia Bay”

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για εσάς να έχετε την ευθύνη για τη σωστή λειτουργία ενός ξενοδοχείου;
Είναι εύκολο και συνάμα δύσκολο !! Εύκολο, αν για κάθε σου παροχή σκέφτεσαι πως εσύ είσαι ο πελάτης. Για παράδειγμα ως πελάτης θα σου άρεσε το φαγητό που σερβίρεις; Αν όχι, τότε γιατί να αρέσει στον πελάτη σου; Από την άλλη πλευρά, είναι μεγάλη ευθύνη γιατί ουσιαστικά σε διαλέγει μέσα από χιλιάδες άλλες επιλογές και διαχειρίζεσαι το όνειρο και τις αποταμιεύσεις που κάνει για ένα ή και παραπάνω χρόνια στην καθημερινότητα του. Είναι επίσης δύσκολο γιατί ένα ξενοδοχείο έχει τόσα πολλά διαφορετικά μεταξύ τους τμήματα, αρά οι γνώσεις είναι απαραίτητο να καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα υπηρεσιών. Για να διευθύνεις ένα ξενοδοχείο, αποτελεί προϋπόθεση να έχεις περάσει από όλα τα τμήματα, να τα μάθεις, να τα κατέχεις, να έχεις κάνει λάθη και να τα καταλάβεις, έτσι θα σε σεβαστεί και ο υφιστάμενός σου. Οφείλω να ευχαριστώ τους γονείς μας, που πάντα μας έριχναν στα πιο «βαθιά» χωρίς σωσίβιο. Πάνε 14 χρόνια που ο πατέρας μου, έστελνε έναν 18χρονο να κάνει μόνος του Συμβόλαια και να διαπραγματευτεί με έμπειρους Contract μάνατζερ, ήξερε ότι θα κάνω και λάθη, ήξερε ότι εκείνος θα κατάφερνε κάτι πολύ καλύτερο, το θυσίαζε όμως για το αύριο… Στεναχωριέμαι όταν βλέπω μεγάλους σε ηλικία επιχειρηματίες να είναι γαντζωμένοι στη διοίκηση, και δεν αφήνουν χώρο στα παιδιά τους. Πάνε κόντρα στη φύση, στην λογική συνέχεια και ουσιαστικά βάζουν ημερομηνία λήξης σε αυτό που με τόσο ιδρώτα δημιούργησαν.

Υπήρξαν στιγμές που απογοητευτήκατε και απελπιστήκατε;
Σίγουρα στις δουλειές υπάρχουν δύσκολες στιγμές, προβλήματα, λανθασμένες επιλογές και αποφάσεις,δεν είναι όλα ρόδινα και όμορφα. Το σημαντικό όμως είναι να είσαι πάνω στη δουλειά σου και τουλάχιστον να εντοπίζεις και να καταλαβαίνεις τι και γιατί συνέβη. Στην συνέχεια έχεις ιερό καθήκον η απογοήτευση και η απελπισία να γεννήσει πείσμα. Δεν υπάρχει κατά τη γνώμη μου μεγαλύτερη αρετή σε ένα επιχειρηματία από το πείσμα και τον «ευγενικό» εγωισμό. Μόνο από πείσμα μπορείς να συνεχίσεις να δουλεύεις 10-12 και αν είναι απαραίτητο και περισσότερες ώρες την ημέρα, κάθε μέρα. Και μόνο αν εσύ δουλεύεις σκληρά θα σε σεβαστεί και ο εργαζόμενός σου, και μόνο τότε μπορείς να απαιτείς να προσφέρει και εκείνος ένα ποιοτικό 7ωρο – 8ωρο.

To “Kolymbia Sun”

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπάρχει κάποια… συνταγή για μία επιτυχημένη ξενοδοχειακή επιχείρηση;
Είναι πολλά τα «συστατικά» και ναι, υπάρχει συνταγή. Αγάπη για το επάγγελμα, αριστοτεχνικό νοικοκυριό, παιδεία, και σκληρή δουλειά Χειμώνα (προετοιμασία) – Καλοκαίρι (λειτουργία). Ξέρετε εγώ χωρίζω τους Ξενοδόχους σε δύο κατηγορίες, στους «αυθεντικούς και κατά συνείδηση» που ο τουρισμός και μόνο είναι, και θέλουν να συνεχίσει να είναι, η ζωή τους , και στους «ευκαιριακούς - περαστικούς» που βλέπουν λανθασμένα τον κλάδο ως μια επικερδή και λαμπερή επένδυση - δραστηριότητα, ή ως κάτι που το κληρονόμησαν και υποχρεούνται να το συνεχίσουν. Οι πρώτοι θα τα καταφέρουν, οι δεύτεροι μάλλον θα δυσκολευτούν αρκετά.

Ποιες είναι οι προοπτικές του κλάδου, αν υπάρχουν φυσικά υπό τις υπάρχουσες δύσκολες συνθήκες;
Ο κλάδος παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια μια ευφορία που όμως έχει να κάνει και με τα προβλήματα των ανταγωνιστών μας. Το αρνητικό είναι ότι οι καλές αυτές σαιζόν δεν μετατρέπονται, για την μεγάλη πλειοψηφία των Ξενοδοχείων, σε επένδυση και βελτίωση, σε παρακαταθήκη δηλαδή και εφόδια για καλύτερα αποτελέσματα στο αβέβαιο μέλλον. Σίγουρα η κατάσταση στους ανταγωνιστές μας αργά η γρήγορα θα σταθεροποιηθεί και τότε εμείς στην καλύτερη περίπτωση απλώς θα έχουμε πληρώσει παράλογα περισσότερους φόρους σε ένα δημόσιο που αν δεν εξυγιανθεί, γίνει πιο αποδοτικό και περιοριστεί δραστικά απλώς θα μας βουλιάξει μαζί του. Βλέπουμε τις αλλαγές στο ιδιοκτησιακό καθεστώς των Ξενοδοχείων, και δεν καταλαβαίνω πως δεν αντιλαμβάνονται οι Πολιτικοί μας, ποια θα είναι τα φορολογικά έσοδα τους κράτους από τα νέα αυτά «σχήματα» …
Δεν ζητάμε να μας προστατεύσουν, είναι μια ελεύθερη αγορά, αλλά να μας αφήσουν να παλέψουμε επί ίσοις όροις.

Στα εγκαίνια του προξενείου της Τσεχίας (Ρόδος) με την αρραβωνιαστικιά του Βίβιαν

Toν Ιούλιο του 2015, τις περίεργες εκείνες μέρες του δημοψηφίσματος η παρέμβασή σας στην εκπομπή Online του Mega είχε συγκλονίσει τους παρευρισκόμενους πολιτικούς ΟΛΩΝ των κομμάτων, έκανε τους παρουσιαστές να υποκλιθούν και το σποτάκι της έγινε viral με πάνω από 3 εκατομμύρια χτυπήματα, κερδίσατε κάτι από αυτό;
Σε επαγγελματικό επίπεδο δεν άλλαξε κάτι, τις επόμενες μέρες οι εκκρεμότητες, οι οποίες και λόγω των κλειστών τότε τραπεζών, ήταν αρκετές και ήταν εκεί, όπως εκεί ήταν και οι πελάτες οι οποίοι έπρεπε να μείνουν ευχαριστημένοι και ενθουσιασμένοι άσχετα με το τι συνέβαινε στην Χώρα. Σε προσωπικό επίπεδο ήταν η αφορμή να γνωρίσω το άλλο μου μισό!! Μάλλον είμαι ο μοναδικός κερδισμένος από εκείνη την παράλογη και ανούσια διαδικασία … (γέλια)

Ξενοδόχος με πολλά μέτωπα, μέλος του ΔΣ και Ταμίας της Ένωσης Ξενοδόχων Ρόδου, Επίτιμος Πρόξενος της Δημοκρατίας της Τσεχίας στο Νότιο Αιγαίο, μένει καθόλου χρόνος για προσωπική ζωή;
Η αλήθεια είναι ότι ο χρόνος που μένει είναι πολύ λίγος, αλλά νοιώθω πολύ τυχερός και ευγνώμων που εδώ και δύο χρόνια είναι στην ζωή μου η αρραβωνιαστικιά μου Βίβιαν, που «ευτυχώς» έχει και εκείνη αντίστοιχους ρυθμούς και με καταλαβαίνει. Ξέρετε ο προσωπικός χρόνος, όταν είναι λίγος, έχει ένα κοινό με τα μικρά Ξενοδοχεία, και τα δύο πρέπει να τα χαρακτηρίζει η ποιότητα ….