«Μία άλλη ματιά...»

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Μιχάλης Σαρρής

Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
Θα τολμήσω να παραθέσω την άποψή μου από την δική μου οπτική, από την οπτική της ανελλιπούς και πολύχρονης προσπάθειας, μα και πάλι όσο σύντομα και κατανοητά γίνεται.
Είναι ουκ ολίγοι ετούτοι που στις μέρες μας επικαλούνται το καλό του τόπου, του κάθε τόπου και φυσικά πρωτίστως το δικό μας και που πολλές φορές κρύβοντας σ'αυτό το “καλό” ίδια οφέλη κυρίως.

Παρακολουθώ, λοιπόν, και θα έλεγα άναυδος, τα εφετινά τεκταινόμενα της τουριστικής περιόδου.
Εχω να παρατηρήσω αφού όμως θυμηθούμε όπως έχω πολλές φορές πει, πως αλλιώς αντιλαμβάνονται στην Ελλάδα την έννοια του τουρισμού κι αλλιώς στην Δωδεκάνησο, πως η πατρίδα μέσω της εκάστοτε κυβέρνησης είναι η κύρια υπεύθυνη για την προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζει το εθνικό προϊόν που ονομάζεται τουρισμός. Ένα μεγάλο κεφάλαιο και φυσικά απείρως υποσχόμενο για τον κρατικό κορβανά κάθε χώρας.

Οι εκάστοτε υπεύθυνοι δεν φρόντισαν ποτέ να διαχωρίσουν τις τουριστικές περιοχές της χώρας μας ανάλογα με τις δυνάμεις και δυνατότητές τους. Παρουσιάζεται το φαινόμενο να χαρακτηρίζεται η χώρα μας απ' ακρη σ' άκρη ως τουριστική έστω κι αν η σαιζόν στην Χαλκιδική ας πούμε κρατάει μόνον 60 ημέρες και οι ενασχολούντες με αυτή έχουν κι αντιλαμβάνονται το τουριστικό προϊόν ως παράπλευρη ενέργεια.

Σαν να μην έφθανε αυτό, η πατρίδα αντιμετωπίζει εξίσου μια περιοχή όπως την Ρόδο όπου επί 12μηνο μπορεί να δέχεται τουρίστες με μια άλλη κατώτερων υποδομών και δυνατοτήτων, την παράπλευρη ενέργεια με την μονοκαλλιέργεια και....ας μην γελιόμαστε, αφού στο φόντο κρύβονται επιδοτήσεις άνευ αντικρίσματος ή που το αντίκρυσμα είναι τόσο χαμηλό στα όρια του γελοίου!

Δεν είδαμε λίγες φορές σε επισήμους πίνακες να συγκρίνονται η Κρήτη με την Ρόδο κάτι που δεν ευσταθεί διόλου γεωγραφικά μα ευσταθεί μια χαρά αν μιλάμε για συμφέροντα! Δεν είναι λίγες οι φορές που ακούσαμε ή είδαμε “αναγκαστικά βαπτισμένες” περιοχές ως τουριστικές δίχως να βλέπουμε το αντίτιμο ή τις δικές τους επενδυτικές αποδόσεις δεκαετίες μετά.

Μέσα σε όλο αυτό το εκ βάσεως και νοοτροπίας λανθασμένο σύστημα προσπαθούν οι τοπικές, υγιείς δυνάμεις να ανταπεξέλθουν στην δυσκολία και τις πιέσεις που χρόνο με τον χρόνο αντιμετωπίζουν και μάλιστα μέσα σε ένα κλίμα καχυποψίας και δυσπιστίας.

Συζητάμε το θέμα των παραλιών όταν αυτό το θέμα με τα τοπικά κι άκρως επαγγελματικά δεδομένα θα έπρεπε λογικά να είχε λυθεί αν όχι τον μήνα Φεβρουάριο, τουλάχιστον μέσα στον Μάρτιο, όμως πάμε με τα ελληνικά δεδομένα όπου η σαιζόν σε πολλές περιοχές της χώρας ξεκινάει τον μήνα Ιούνιο όποτε εξού και το υφιστάμενο πρόβλημα. Θα πρέπει κάποιος να αποδείξει πως στην Ρόδο ή τα Δωδεκάνησα ο μήνας Ιούνιος αποτελεί μήνα αιχμής κι όχι εναρκτήριο μήνα της σαιζόν.

Δεν περίμενα και δεν περιμένω να συμβεί το διαίρει και βασίλευε που ως φαίνεται αρκετοί διακαώς ποθούσαν για τον τόπο μας. Είναι λυπηρό να βλέπω συγκρούσεις μεταξύ επαγγελματιών, συγκρούσεις για τις οποίες ούτε οι ίδιοι πραγματικά φταίνε. Ίσως πίστεψαν στον ξένο, πως ο ξένος θα κοιτούσε τον τόπο μας καλύτερα από εμάς. Είναι δυνατόν ποτέ; Είναι δυνατόν να νοιαστεί κάποιος για την “αυλή” του σπιτιού σου εκτός από εσένα ή αν θέλετε, να την προσέξει καλύτερα από εσένα;

Μιλάμε για κράχτες και κράξιμο όταν η ίδια η πολιτεία δεν έχει οριοθέτησει πότε επακριβώς λαμβάνει χώρα η άγρα πελατών. Να σας πω εδώ πως την προηγούμενη δεκαετία, τα δικαστήρια βασίζονταν σε μια απόφαση του εφετείου Σύρου που ήταν πλημμεληματική με πρόστιμο από 1.000 έως 10.000€. Αργότερα ήρθε ένας πρόχειρος, αφηρημένος νόμος όπου την έκανε πταισματική και μη καθορίζοντας επακριβώς πότε υφισταται άγρα.

Κανείς ποτέ δεν ρώτησε και δεν είδε σε βάθος το φαινόμενο της άγρας όπως νοητικά θα έλεγα υφίσταται αυτή την στιγμή, που μας βολεύει να στοχεύουμε τον κάθε κακομοίρη και το κάθε επισιτιστικό κατάστημα άσχετα αν λαμβάνει χώρα κι από άλλους επαγγελματίες όπως, χρυσοχόους, γουναράδες, ταξιτζήδες, εμπόρους κτλ κτλ.

Θα ήθελα να σας θυμίσω το κατευθυνόμενο εμπόριο από την εποχή των πενταήμερων εκδρομών ακόμα, όπου όλοι οι άλλοι θησαύριζαν εις βάρος των ντόπιων και φυσικά του τόπου και που στο τέλος όταν έγινε γνωστό αυτό ως να ανακαλύφθηκε εκ νέου η Αμερική, τα ακούσαμε κι από πάνω!

Το ίδιο εμπόριο στον τουρισμό δεν υπάρχει και τώρα; Ποιος ποτέ το κυνήγησε ή τόλμησε να πάει ενάντια; Βλέπεις στο λιμάνι πλοία θηρία χωρητικότητας 5000 και 5500 επιβατών και την ίδια στιγμή η αγορά εντός των τοιχών θυμίζει όπως λέμε “Μ. Παρασκευή”!
Βλέπουμε τόσο το δέντρο! Έχουμε χάσει τόσο το δάσος!
Να σας θυμίσω εδώ πως πολλοί ανέφεραν την λέξη ρεζίλι!

Δεν γίνεσαι λοιπόν ρεζίλι από τις επαλαμβανόμενες διακοπές ρεύματος; Από τις διακοπές και ποιότητα του νερού; Από την αποκομιδή σκουπιδιών; Να θυμίσουμε την κατάργηση ή υπολειτουργία της τουριστικής αστυνομίας όπως και της δημοτικής σε έναν τόπο που αποκαλούν ναυαρχίδα του τουρισμού; Την κατάσταση εντός των χώρων αλλά κι εκτός των μνημείων; Την κατάσταση του οδικού δικτύου; Τους αθίγγανους οι οποίοι ως άλλοι σερίφηδες συμπεριφέρονται κατά το δοκούν απολαμβάνοντας ένα περίεργο απυρόβλητο από όλες τις πολιτειακές βαθμίδες;

Όταν η/ο υπουργός της χώρας σε επίσημες δηλώσει ομιλεί για…”κεφάλια” θέλοντας να δείξει τον αριθμό αφίξεων επισκεπτών; Τα παραθέτω τελείως παραδειγματικά αφού ολα αυτά εμείς τα φορτώσαμε σε έναν....23χρονο χωρίς προς θεού να θέλω να επικροτήσω τις οποίες τέτοιες ενέργειες.

Την ίδια στιγμή η πόλη έχει γεμίσει απο παράνομους όπου φυσικά ανθεί το παραεμπόριο, υποδομές καταρρέουν, εμείς το ρεζίλι το εντοπίζουμε μόνον στην πλατεία Ιπποκράτους! Έχουμε τόσο χαθεί!
Τελευταία δε, είδα και το δημοσίευμα που εμφάνιζε την Ελλάδα ως φθηνότερο προορισμό.
Ερωτώ, η Ελλάδα καλά κάνει, οι υποδομές κι ο επαγγελματισμός όμως της Ρόδου αντέχει το....τόσο φθηνά;

Εδώ να πούμε πως, μετά από τόσα κατά τ' άλλα rebrandings όπου χρειαζόμασταν επειγόντως κατά πολλούς, φθάσαμε να κάνουμε σλόγκαν το... “Ελάτε γιατί είμαστε φθηνοί” ή να επιδεικνύουμε το ποσοστό της έκπτωσης. Τέτοιο marketing σε μια χώρα η τόπο κατά τ' άλλα πρωτοπόρο δεν ξανά - ματαείδα! Ποσά χρήματα άραγε ξοδέψαμε για να εφεύρουμε αυτό το τελευταίας ποιότητας marketing αντί την ανάδειξη των συγκριτικών πλεονεκτημάτων μας;

Τι απέγινε άραγε το value for money που διαρκώς άλλοι εδίδασκαν και διακαώς διαφήμιζαν!
Αντέχει κάθε επιχείρηση να συνεχίσει την λειτουργία της υπό τις υφιστάμενες συνθήκες και υπό το δεδομένο προσδοκώμενο έσοδο και να το διαφημίζουν κιόλας ως επίτευγμα; Αλήθεια, ποιος είναι ο επιχειρηματίας αυτός, ο επαγγελματίας αυτός που θα επένδυε κάποιες δεκάδες η εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ αν από πριν και σύμφωνα με τις μελέτες γνώριζε πως η πελατεία του ή μελλοντική, το μέγιστο που μπορεί να ξοδέψει είναι 5 το πολύ 10€;

Το θαύμα, το όνειρο της Ρόδου φίλοι και φίλες υπάρχει. Υπάρχει ακόμα βαθιά μέσα στον κάθε Ρόδιο, στον κάθε Δωδεκανήσιο που έρχονται να του κάνουν μάθημα γι’ αυτό με το οποίο γεννήθηκε μαζί.

Δείξτε λίγο περισσότερη ευθύνη κι εμπιστοσύνη στους εαυτούς σας και λιγότερο στους κατά τ' άλλα ειδικούς που έρχονται κάθε φορά με σκοπό να σας αποδείξουν πως “τ' αμπελοχώραφα ήταν όντως των παππούδων σας κι ας προχωρήσουμε στην δημιουργική εξεύρεση λύσεων κι όχι στην στείρα επίδειξη πρόσκαιρων προβλημάτων.