Χριστίνα – Τσαμπίκα Τρουμούχη: Η έφηβη βουλευτής Δωδεκανήσου

Μιχάλης Μαστής

Σήμερα θα καθίσει στα έδρανα της βουλής

Αυτή η έφηβη βουλευτής, που θα εκπροσωπήσει σήμερα Πέμπτη, τα Δωδεκάνησα μαζί με άλλους νέους από τη Ρόδο, την Κάρπαθο και την Κάσο, δεν μοιάζει σε τίποτα με τους βουλευτές που ξέρουμε.

Κι αυτό επειδή, τοποθετείται, σκέφτεται, απαντά και προβληματίζεται ελεύθερα! Χωρίς κομματικές παρωπίδες, χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς προκαταλήψεις και χωρίς υστεροβουλία.

Η έφηβη βουλευτής Δωδεκανήσου Χριστίνα – Τσαμπίκα Τρουμούχη, συμβολίζει την ελπίδα της κοινωνίας μας. Όχι επειδή είναι μόνο νέα. Αλλά κυρίως επειδή έχει τεκμηριωμένες απόψεις και θέσεις. Κι επειδή πιστεύει σε αυτά που λέει, διατυπώνοντάς τα με απλό και κατανοητό τρόπο.

Η σχετική συνεδρίαση με 300 έφηβους βουλευτές από όλη την Ελλάδα θα γίνουν από τις 6 έως τις 10 Ιουλίου στην βουλή των Ελλήνων. Εκεί δηλαδή όπου τα παιδιά θα καταθέσουν τον προβληματισμό και τις θέσεις τους, αναφορικά με τα ζητήματα που σήμερα βιώνει η κοινωνία και η χώρα μας.

Ερώτηση: Ποιος ο σκοπός της Βουλής των Εφήβων και ποια θα είναι η δική σου συμβολή σε αυτόν;

Απάντηση: Καταρχάς θα ήθελα να ευχαριστήσω το σχολείο μου, το 1ο ΓΕΛ Ρόδου- Βενετόκλειο και όλους όσους στάθηκαν δίπλα μου για να επιτύχω αυτή μου την προσπάθεια. Θα ήθελα, ακόμη, να δώσω τα συγχαρητήρια μου σε όλα τα παιδιά που προσπάθησαν, καθώς και στους συναδέλφους εφήβους βουλευτές Δωδεκανήσου, τον Χαρακίδη Στέφανο και το Μαννάκη Χρήστο επίσης από τη Ρόδο, αλλά και στην Ξυδιάρη Ιωάννα από την Κάσο και τον Ορφανό Κωνσταντίνο από την Κάρπαθο.

Η Βουλή των Εφήβων είναι ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, στο οποίο συμμετέχουν μαθητές της Α΄ και Β΄ Λυκείου των σχολείων της Ελλάδας, της Κύπρου καθώς και των ελληνικών σχολείων του απόδημου Ελληνισμού, συμπεριλαμβανομένων της Αιθιοπίας, του Βελγίου, της Γερμανίας, των Η.Π.Α, της Μ. Βρετανίας και της Ν. Αφρικής. Φέτος έλαβαν συνολικά μέρος στο πρόγραμμα 21.682 μαθητές από 969 σχολεία.
Αποσκοπεί πρώτα απ’ όλα στο να μυήσει τους μαθητές στον τρόπο λειτουργίας του Κοινοβουλίου, και παράλληλα να αναδείξει την ενεργό πολιτειότητα, που βρίσκεται στο επίκεντρο του προβληματισμού της φετινής Συνόδου, της ΚΒ (22ης), και η οποία προϋποθέτει την ενεργό συμμετοχή στις κοινωνικές διεργασίες. Η φετινή Σύνοδος θα πραγματοποιηθεί από τις 6 έως τις 10 Ιουλίου στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.

Στα πλαίσια της ομάδας διαβούλευσης στην οποία συμμετέχω στη Βουλή, θα ήθελα να αναδείξω τον αντίκτυπο του χρέους επί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ελλήνων, βασιζόμενη σε στοιχεία από διεθνείς στατιστικές υπηρεσίες.

Προτείνω, λοιπόν, η Ελλάδα να διασφαλίσει ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα κατέχουν κεντρικό ρόλο σε όποιες διαπραγματεύσεις κάνει από εδώ και πέρα με τους θεσμούς. Όσον αφορά την παιδεία θα ήθελα να θίξω τις ανισότητες που θα προκύψουν μετά την κατάργηση των πανελληνίων, και ειδικότερα πώς θα διασφαλιστεί η εξίσωση των μαθητών των δημοσίων σχολείων, και ιδίως των μικρών ακριτικών νησιών μας, που δεν έχουν τη δυνατότητα πρόσβασης στα φροντιστήρια και στην ιδιωτική εκπαίδευση, όπως έχουν οι μαθητές των μεγαλουπόλεων.

Ερώτηση: Πώς επιλέχθηκες έφηβη βουλευτής;

Απάντηση: Πρωταρχική προϋπόθεση αποτέλεσε η παρουσίαση των δράσεων, της συμβολής μας και του ενδιαφέροντός μας για τα κοινά. Στην προκειμένη περίπτωση η παράδοση μαθημάτων που έκανα στη γερμανική γλώσσα σε παιδιά προσφύγων, όπως και η έκθεση που έγραψα με θέμα: "Παιδεία, το θεμέλιο της Δημοκρατίας" και διάφορες άλλες δραστηριότητες έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ανάδειξή μου ως έφηβη βουλευτής.

Ερώτηση: Ποια είναι τα συναισθήματα που σε διακατέχουν ενόψει της επικείμενης συμμετοχής σου στην συνεδρίαση της βουλής των εφήβων;

Απάντηση: Μόνο χαρά και υπερηφάνεια μπορεί να νιώθει κανείς, όταν εκπροσωπεί τον τόπο του, στην παρούσα περίπτωση τα Δωδεκάνησα, στο Βωμό της Δημοκρατίας, τη Βουλή των Ελλήνων.

Ερώτηση: Αν είχες την δυνατότητα να μιλήσεις απευθείας με τον πρωθυπουργό, τους υπουργούς, τους βουλευτές μας, τι θα τους έλεγες; Τι θα ζητούσες να δρομολογηθεί ή να αλλάξει άμεσα για τον τόπο μας, για τα σχολεία μας, για την κοινωνία μας;

Απάντηση: Θα τους έλεγα ότι ακριβώς θα έλεγε και ο καθένας από τους συμπολίτες μας. Ότι δηλαδή τα αντιλαϊκά μέτρα λιτότητας που έχουν παρθεί κάθε άλλο παρά ανάπτυξη δεν επέφεραν. Απεναντίας, ο ελληνικός λαός έχει οδηγηθεί στην απόγνωση, ζώντας καθημερινά κάτω από το άγχος, το φόβο, την ανησυχία και την ανασφάλεια. Αυτό που θα πρότεινα θα ήταν να παρθούν μέτρα ουσιώδη, και όχι διαφαινόμενα που αποσκοπούν αποκλειστικά στην καθησύχαση του κόσμου για ένα σύντομο χρονικό διάστημα.

Μέτρα που θα μπορούσαν να συμβάλλουν στη δημιουργία θέσεων εργασίας, και θα μπορούσαν πέρα της καταπολέμησης της πενίας να αναδείξουν και πάλι το κάλλος των ελληνικών νησιών μας, γεγονός άρρηκτα συνυφασμένο με την πρόοδο στον τουριστικό τομέα. Ιδιαίτερη, όμως, μνεία απαιτείται να δοθεί και στην παιδεία. Γνωρίζουμε την οικονομική κατάσταση που βρίσκεται η χώρα, εντούτοις πρέπει να αυξηθούν σημαντικά οι δαπάνες για την παιδεία, γιατί όπως έλεγε και ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Σωκράτης: "Η παιδεία, καθάπερ ευδαίμων χώρα, πάντα τ’ αγαθά φέρει".

Ερώτηση: Μπορεί τούτος ο κόσμος, να αλλάξει άραγε προς το καλύτερο; Από ποιους; Και μέσα από τι είδους αγώνες;

Απάντηση: Τα προβλήματα που αναδύονται καθημερινά στις μέρες μας αποτελούν μελανό σημείο για ολόκληρη την ανθρωπότητα, η οποία άβουλη καταδυναστεύεται από αυτά. Αδήριτη φαίνεται να είναι η ανάγκη της δράσης έξω από το πλαίσιο του σημερινού παγκόσμιου πολιτικού συστήματος, το οποίο μας επιβεβαιώνει πως αδυνατεί να διατηρήσει ακέραια την ειρήνη σε όλη την οικουμένη. Εμείς οι νέοι πρέπει να επανατοποθετήσουμε τα θεμέλια του κόσμου που ζούμε, και να απολαύσουμε τα οφέλη της πολιτικής της γενιάς μας.

Ερώτηση: Γιατί άραγε η σημερινή μας νεολαία παραμένει πολύ μακριά από αυτό που συνηθίζουμε να αποκαλούμε «συμμετοχή στις κοινωνικές και πολιτικές δραστηριότητες»; Αντιστοιχεί στην έλλειψη ελεύθερου χρόνου; Στην αποστροφή προς τα πολιτικά και τους πολιτικούς ή μήπως και στα δύο;

Απάντηση: Καθημερινά παρακολουθούμε φαινόμενα ισοπέδωσης της πολιτικής και αδιαφορίας προς αυτήν, ιδίως από τη νεολαία. Συχνά, οι νέοι επιρρίπτουν στους πολιτικούς όλες τις ευθύνες για τη δυσμενή κατάσταση που βρίσκεται η χώρα. Η πεποίθηση ότι όλοι οι πολιτικοί είναι ίδιοι είναι μία εύκολη άρνηση που οδηγεί τους νέους στο να αποστασιοποιούνται από τα κοινά. Και αυτό τη στιγμή που οι νέοι οφείλουν να αντιστέκονται και να προτείνουν. Γιατί μόνο με την ενεργό συμμετοχή στα κοινά, το μέλλον της Ελλάδας θα βρίσκεται στα χέρια ατόμων που ως στόχο έχουν τη βελτίωσή του. Η αδράνεια των νέων, αν δεν εξαλειφθεί άμεσα, θα εξασθενίσει τη μελλοντική πολιτική της χώρας μας. Οι νέοι δε θα έπρεπε να παραμείνουν απαθείς απέναντι στα πεπραγμένα των έως τώρα πολιτικών, αλλά να υψώσουν το δυναμισμό τους για ένα καλύτερο αύριο.