Μια κουβέντα με τον Γιάννη Παρασκευά... για την πόλη

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο αρχιτέκτονας Αγαπητός Ξάνθης

Κάθε συνομιλία με τον Γιάννη Παρασκευά, τέως βουλευτή και νομάρχη Δωδ/σου έχει τη δική της απόχρωση και τη δική της απεικόνιση.

Ξεκινάς να μιλάς για την πολιτική και την κοινωνία και εύκολα καταλήγεις στη πόλη.

Γιατί, όπως έλεγε και ο Henry Lefevre, η πόλη παράγει πολιτική και η πολιτική παράγεται στην πόλη.

Ο Γιάννης Παρασκευάς, ανήσυχος, καινοτόμος, ευθύς, αποτελεσματικός αλλά και ασυμβίβαστος προσπαθεί να βάλει μια σειρά στα τεκταινόμενα της πόλη μας.

Μπορείς κάποιος να συμφωνεί ή να διαφωνεί μαζί του όμως οι προβληματισμοί είναι δημιουργικοί και εκτιμηταίοι.

Ο διάλογος ξεκίνησε από την ανάγκη ενός ΟΔΙΚΟΥ ΧΑΡΤΗ της πόλης για τα επόμενα 20 χρόνια ώστε να προσφερθεί τη χάραξη πάνω σε ένα συγκεκριμένο πλάνο, απόρροια συμφωνίας των εταίρων (stakeholders). Η ανάγκη μιας υγιούς διαπραγμάτευσης μεταξύ των εμπλεκομένων παικτών με απόληξη το αμοιβαίο όφελος (win/win) είναι αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε.

Συνεχίστηκε, στην διαμόρφωση του παραλιακού μετώπου ως σημείο αναφοράς.

Ο διάλογος επικεντρώθηκε στην παραλιακή ζώνη και το ξεκαθάρισμα του ιδιοκτησιακού καθεστώτος υπέρ της τοπικής αυτοδιοίκησης.

Η αξιοποίηση της παραλίας με ήπιες επεμβάσεις καθορίζουν και το μέτωπο. Το οργανωμένο άνοιγα των παραλιών είναι ο τροφοδότης λογαριασμός του ποιοτικού τουρισμού. Και έτσι πρέπει να γίνει.

Η έκπληξη της κουβέντας δημιουργήθηκε με την πρόταση κατασκευής ενός μεγάλου κεντρικού σιντριβανιού από το ύψος της εκκλησίας του «Ευαγγελισμού» μέχρι τον τρούλο στο όποιο σήμερα παίζει μουσική η δημοτική ορχήστρα (απέναντι του «ΑΚΤΑΙΟΝ»). Το σιντριβάνι αυτό με συνοδεία συμφωνικής μουσικής σε αρμόνια με τα παιχνιδίζωντα νερά του σιντριβανιού και με τη παράλληλη φιλοτέχνηση αγαλμάτων από την μυθολογία (π.χ. Ποσειδών, Απόλλων, Αθηνά κ.α) θα αποτελέσει το νέο «Μύθο» του νησιού.

Τα στοιχεία ΝΕΡΟ-ΦΩΣ οφείλουν να αναδειχθούν ως πυλώνες προβολής και επικοινωνίας στο νέο στοίχημα για την πολη.

Αυτή η ανάπλαση οφείλει να επεκταθεί μέχρι τη νέα μαρίνα και ακίνητα τα οποία δεσπόζουν (π.χ. το εγκαταλειμμένο νεοκλασικό κτήριο της ΔΕΗ), τα οποία αποκτήθηκαν με τη μεταβολή της χρήση του ν. 2100/52 περί δημιουργίας του Οργανισμού Ακίνητης Περιουσίας του Δημοσίου στη Δωδεκάνησο, να επιστρέψουν στο ροδιακό λαό.

Το νεοκλασικό της ΔΕΗ κατά τον κ.Παρασκευά θα μπορούσε να γίνει ένα τοπικό «Harrod’s του Λονδίνου», για αγορές Luxury σε μια περιοχή που οφείλει να αναβαθμιστεί και να αποτελέσει τη βιτρίνα της πόλης. Η νέα μαρίνα καθορίζει τις εξελίξεις της περιοχής του ανατολικού μετώπου της πόλης μέχρι και το νέο καρνάγιο.

Ακόμη και κανονιστικές αποφάσεις του Δημοτικού Συμβούλου θα μπορούσαν να θεσμοθετηθούν με μορφολογικά στοιχεία όψεων και χρήσεων στο αναφερόμενο μέτωπο για τη δομική ανανέωση του, κάτω από μια διαφορετική οπτική από την υπάρχουσα.

Ένας διάλογο με τον κ.Παρασκευά πάντοτε κρύβει ανατάσεις και προκλήσεις.

Ακόμη και σήμερα ηχούν στα αυτιά μου η παλαιότερη πρόταση για δεύτερο «κέντρο» της πόλης στην περιοχή Καμείρου με την αναβάθμιση του λιμανιού της, με εγκάρσια σύνδεση με την ανατολική πλευρά στο ύψος του λιμανιού της Λάρδου (μια παράλληλη οδό με εκείνη του Αεροδρομίου-Φιλαράκι) για να ανακουφιστεί το ήδη υπάρχον βεβαρημένο βόρειο τρίγωνο. Η περιμετρική οδός της πόλης μπορεί να γίνει συνεπώς το «στεφάνι» των δύο παραπάνω εγκαρσίων οδών «κτίζοντας» ένα νέο σταυροειδές οδικό δίκτυο αναζωογόνησης του νησιού και των λιμανιών της σε σχήμα μεγάλου τρίγωνου.

Η πρόταση του για την νησίδα «Τζέρσεϋ» στις αρχές του ’90 από την πόλη μέχρι τη Λίνδο πολεμήθηκε όσο τίποτα πολεοδομικά άλλο. Παρόλα αυτά, σήμερα αποτελεί ένα από τα ασφαλέστερα οδικά «εργαλεία» της υπερφορτωμένης οδού μέχρι τα Κολύμπια, αναγνωρισμένη από όλους (!).

Μπορείς να συνομιλείς για πολλά με το Γιάννη Παρασκευά, άλλοτε δίπλα από τη σκέψη του άλλοτε απέναντι της, εκείνο που κάνει ενδιαφέρον την κουβέντα είναι ποτέ δεν θα πλήξεις …γιατί εκπέμπει πάντοτε την εγγενή ανατρεπτικότητα.