Έξυπνη ή παραπλανητική διαφήμιση; 1+1 δώρο αντί του ορθού Δύο στην τιμή του Ενός;

Rodiaki NewsRoom

Του Γεωργίου Β. Παπαγεωργίου

Κάποτε το υπουργείο Εμπορίου ασχολείτο με το θέμα της ορθής ειλικρινούς διαφήμισης προϊόντων και υπηρεσιών ή της παραπλανητικής η οποία θεωρείται και σήμερα αλλά δεν ελέγχεται τουλάχιστον ως αγορανομική παράβαση, για να χρησιμοποιήσω όρους και ορολογία της εποχής μου, τότε που η διαφήμιση έπρεπε να ήτο ορθή, σωστή στο περιεχόμενο και στον τρόπο προσφοράς ή ανακοίνωσης και να μην περιέχει σε καμία περίπτωση παραπλανητικές επιδιώξεις, ή προθέσεις.

Πολλές φορές μου κίνησε την περιέργεια και προσπάθησα να ελέγξω αν το 1+1 δώρο είναι μια παραπειστική προσφορά που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα προσπαθώντας την τιμή της συσκευασίας του Δύο σε μία να την ΣΥΓΚΡΙΝΩ, να βρω το αντίστοιχο μεμονωμένο προϊόν, και να δω την τιμή του, αλλά και για να βεβαιωθώ ότι η συσκευασία των δύο μαζί δηλαδή το 1+1 πωλείται ακριβώς στην τιμή του ενός, και βέβαια για να είμαι ειλικρινής δεν κατόρθωσα να το εξακριβώσω, ότι τα Δύο πωλούνται στην τιμή του Ενός.

Πιθανόν το 1+1 Δώρο, δηλαδή η συσκευασία των δύο μαζί σε μια, να είναι μια ειδική διαδικασία, που περιέχει δύο ομοειδή προϊόντα που προσφέρονται στην τιμή του ενός, με άλλη πιθανόν σύνθεση ή ποσότητα ή περιεκτικότητα, που δεν σχετίζεται καθόλου με το αντίστοιχο μεμονωμένο εμπόρευμα ή προϊόν που φέρει άλλη τιμή ή έχει διαφορετική ποσότητα, έτσι εγώ το αντιλαμβάνομαι, ας το ελέγξουν, οι νοικοκυρές και όσοι έχουν την ευθύνη αγορών και πρόσβασης στα ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ.

Είναι όμως αληθές και αυτό το έζησα και το ζω καθημερινά στην πράξη, όπου π.χ. υπάρχει προσφορά στο ίδιο ράφι του προσφερομένου προϊόντος που λέει με μια φιάλη κρασί Α παίρνεις άλλη μια Β φιάλη κρασί δώρο, κάτι που επιβεβαιώνεται και στην σχετική απόδειξη των καταστημάτων που πράγματι εδώ ισχύει καθαρά και αδιαμφισβήτητα το Ένα συν Ένα Δώρο, το παίρνεις στο χέρι είναι πραγματικότητα.

Προσωπικά πιστεύω στη διαφήμιση, και σαν έμπορος επιχειρηματίας έκανα σωστή και αποτελεσματική χρήση της διαφήμισης και μάλιστα σε μερικές περιπτώσεις ξεκινούσα το κείμενο με το “ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΠΕΡΙ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΩΣ ΑΛΛΑ ΕΙΛΙΚΡΙΝΟΥΣ ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΣΕΩΣ ότι....” που σημαίνει ότι για μένα το περιεχόμενο αναφέρεται σε αλήθειες και όχι σε θαύματα, όπως βλέπουμε και ακούμε μέσω τηλεοράσεων, για προϊόντα που κάνουν θαύματα, που όμως στην πράξη, διαψεύδονται ή δεν είναι τόσο αποτελεσματικά όσο λένε, κάτι που βέβαια δεν ισχύει στα δικά μας πολυκαταστήματα τροφίμων που τηρούν τους όρους.

Στην αποτελεσματικότητα της διαφήμισης και της επικοινωνίας πίστευε ο τότε καθηγητής μας στη Μέση Εμπορική Σχολή Ρόδου, αείμνηστος Πολίτης, ο οποίος θέλοντας να μας τονώσει, να μας δείξει το μέγεθος και την αξία της διαφήμισης που εμείς μάλλον δεν μπορούσαμε να αντιληφθούμε στην περίοδο 1950-1960, έφτασε να μας λέει αλλά με τον προσήκοντα σεβασμό ότι: “Και η Εκκλησία μας έχει ανάγκη διαφήμισης, γι’ αυτό ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ χτυπούν οι καμπάνες της εκκλησίας και μάλιστα ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ”.... για να μας υπενθυμίσουν το καθήκον μας, για να μας καλέσουν στη Θεία Λειτουργία.