Γιάννης Πρώτος: «Για τον άνθρωπο που είναι Α.Μ.Ε.Α υπάρχει πρόβλημα, αλλά παύει να υπάρχει όταν συναντάς Ανθρώπους με αγάπη»

Rodiaki NewsRoom

Της Άννας Τσιάλτα στο www.bizznews.gr

Είναι αθλητής και μας έχει κάνει περήφανους Έλληνες με τις διακρίσεις του τόσο στην Αθήνα και στο Πεκίνο όσο και στο Λονδίνο.

Είναι ο Γιάννης Πρώτος, αθλητής με μειωμένη όραση και μας ανοίγει την καρδιά του για όλα.

Πώς ξεκίνησε ο αθλητισμός για σένα;
Όταν ήμουν στην Αθήνα ως φοιτητής ανακάλυψα την κατηγορία στους Παραολυμπιακούς αγώνες «άτομα με μειωμένη όραση». Γεννήθηκα με μειωμένη όραση

Πώς αντιμετωπίζεται αυτό; Εσύ σαν παιδί πώς το αντιμετώπισες;
Σαν παιδί πιο δύσκολα μεγαλώνοντας συνήθισα, και ούτε καν με ενοχλεί πλέον.
Έχω όραση 1/20, έχω περιφερική όραση γι’ αυτό και μπορώ να κινούμαι μόνος μου. δεν έχω κεντρική όραση

Μπαίνει στη ζωή σου αθλητισμός από μικρός εφόσον υπάρχει εκ γενετής η μειωμένη όραση και αποφασίζεις να λάβεις μέρος στους Παραολυμπιακούς, πώς;
Ξεκίνησα προπονήσεις δύο με τρία χρόνια πριν τους Παραολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας, το 2003 συμμετείχα σε Πανευρωπαϊκό στην Ολλανδία και το 2004 έπιασα τα όρια για την Αθήνα και μπήκα στην Εθνική ομάδα.

Εργάζεσαι;
Εργάζομαι στο δήμο Ρόδου.

Η ζωή σου ως Γιάννης πώς είναι; Έχεις οικογένεια;
Είμαι παντρεμένος εδώ και 11 χρόνια, έχω δύο κόρες 11 και 5 ετών. Η ζωή μου κυλά όπως ενός φυσιολογικού ανθρώπου που γυρνάει από τη δουλειά του και απασχολείται με την οικογένειά του και με τις ασχολίες της καθημερινότητας.

Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν πώς ένα εκ γενετής θέμα όπως έχεις εσύ μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα; Eσένα σε επηρέασε στην πορεία της ζωή σου;
Στη ζωή μας δεν πρέπει να θεωρούμε τίποτα δεδομένο. Για τον άνθρωπο που είναι Α.Μ.Ε.Α υπάρχει πρόβλημα, αλλά εξισώνεται και παύει να υπάρχει όταν συναντάς ανθρώπους που θα δώσεις αγάπη και θα πάρεις αγάπη.

Πόσο εύκολο ήτανε αυτό για εσένα στη ζωή σου να πάρεις αγάπη;
Μπορώ να πω πώς είμαι από τους τυχερούς καθώς έχω τη γυναίκα μου και έχουμε δημιουργήσει μία όμορφη οικογένεια.

Η γυναίκα σου πώς το αντιμετώπισε όλο αυτό;
Σίγουρα στην αρχή είχε κάποιες δυσκολίες, αλλά στην πορεία το ξεπεράσαμε μαζί.

Ο κόσμος γενικά πώς σε αντιμετώπισε;
Τα άτομα με ειδικές ανάγκες πιστεύω και από προσωπική μου εμπειρία αντιμετωπίζουν κάποιες δυσκολίες στην παιδική και εφηβική ηλικία τους καθώς τα παιδιά σε αυτές τις ηλικίες είναι λίγο δύσκολο να καταλάβουν και να αντιμετωπίσουν ένα τέτοιο άτομο, ειδικότερα στην επαρχία όπου και εγώ μεγάλωσα και πήγα σχολείο όπου δεν υπάρχουν και τα ειδικά σχολεία. Αυτό είναι και το πιο δύσκολο κομμάτι γιατί ή θα το ξεπεράσεις ή θα σε πάρει από κάτω.

Δέχτηκες bullying;
Αν δέχτηκα, δεν μπορώ να πω πως με επηρέασε ούτε και πως μου έχει αφήσει κατάλοιπα, βρίσκομαι ακόμη με συμμαθητές μου από το δημοτικό και από το γυμνάσιο και μπορώ να πω πως υπάρχει αγάπη μεταξύ μας. Θα είσαι μαζί μας στην επίδειξη μόδας Α.Μ.Ε.Ε εδώ στη Ρόδο. Πώς σου φαίνεται σαν ιδέα και αποφάσισες να είσαι μοντέλο σε αυτή την πασαρέλα που κάνει η κυρία Αντώναρου; Μου έγινε η πρόταση, μου άρεσε πάρα πολύ σαν ιδέα, το έχω ξανακάνει παλιότερα για μια αθλητική εταιρεία και πάνω απ’ όλα είναι για καλό σκοπό.

Ποιες είναι οι διακρίσεις σου στον αθλητισμό;
Η μεγαλύτερη διάκριση μου είναι στο Πεκίνο το 2008 που πήρα χάλκινο μετάλλιο στα 400m και στο Παγκόσμιο του 2006 στο Άαχεν που πήρα ασημένιο μετάλλιο στα 400m. Επίσης στο παγκόσμιο του 2007 στο Σάο Πάολο χρυσό μετάλλιο, και τέταρτος Παραολυμπιονίκης στα 200 m στην Αθήνα και την ίδια διάκριση είχα και στο Λονδίνο το 2012.

Το κράτος είναι δίπλα στους Παραολυμπιονίκες;
Το κράτος ήταν δίπλα στους Παραολυμπιονίκες, πέτυχα τις χρυσές εποχές του αθλητισμού στην Ελλάδα με την ολυμπιάδα στην Ελλάδα και έτσι έγιναν ευρύτερα γνωστοί οι Παραολυμπιακοί αγώνες όπου το αποκορύφωμα των Παραολυμπιακών αγώνων ήτανε το 2012 στο Λονδίνο όπου ξεπέρασαν σε εισιτήρια. 30% περισσότερα και έτσι ανέβηκαν στο τρίτο σκαλί του βάθρου σαν παγκόσμιο αθλητικό γεγονός μετά από Ολυμπιάδα και Μουντιάλ. Το κράτος ήταν μόνο, δίπλα στους αθλητές με διάκριση, όμως υπήρχαν και αθλητές εθνικών ομάδων που κατακτούσαν την τέταρτη και την πέμπτη θέση, για αυτούς το κράτος δεν υπήρχε. Για αυτούς τους ανθρώπους τα έξοδα έβγαιναν όλα από την τσέπη τους, από την αγάπη γι’ αυτό που έκαναν έφτασαν εκεί που έφτασαν, όπώς και εγώ.

Τι θα ευχηθείς στον κόσμο εσύ από τη μεριά σου; Κάτι που μπορεί να τους κάνει και καλύτερους ανθρώπους αλλά και να τους ταρακουνήσει;
Αυτό που μπορώ να πω εγώ στον κόσμο είναι ποτέ μη λες ποτέ και ας μην έχουμε όλη αυτή την καραμέλα που λέγεται κρίση και πατάμε πάνω σε αυτή για να υπάρχει ως δικαιολογία. Για όλους μας η κάθε αρχή είναι και δύσκολη και όλοι μας με επιμονή και δουλειά μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα. Πρέπει όλοι να προσπαθούμε ακόμη κι αν αυτό που θα καταφέρουμε να μην είναι και τόσο σημαντικό. Ας κάνουμε καλύτερη την ζωή μας όλοι. Ας νιώσουμε καλύτερα με τους γύρω μας.