Αυτό που μου έμεινε είναι η αγάπη του κόσμου

Ελευθερία Πελλού

Τις παλιές εποχές της Τήλου θυμάται ο Ηλίας Λαρδόπουλος

Ο Ηλίας Λαρδόπουλος, εξελέγη για πρώτη φορά Κοινοτάρχης Λιβαδίων Τήλου πριν από 28 χρόνια και παρέμεινε στη θέση αυτή, για δύο θητείες. Πάντα χαμογελαστός και ευγενικός, δέχτηκε να μιλήσει στη «Ροδιακή» για τα χρόνια εκείνα, όπου ο πολιτικός ήταν «σημαίνων πρόσωπο» και η πολιτική αποτελούσε «μεγάλη ευθύνη» για όσους επέλεγαν να «ανακατευθούν» μαζί της!

Ήταν άλλες εποχές, όπως μας λέει χαρακτηριστικά και ο κ. Λαρδόπουλος, ο οποίος με τις αναμνήσεις του μας «ταξιδεύει» στην Τήλο του τότε, στην Τήλο που «είναι όμορφη όλες τις εποχές του χρόνου και έχει τις ωραιότερες παραλίες μετά τη Ρόδο και την Κω»!
Ο ίδιος μας μιλάει και για την θητεία του ως Κοινοτάρχης, αλλά και το πώς έγινε πρωτοσέλιδο στην ΡΟΔΙΑΚΗ ως ο δήμαρχος που κατήργησε την γραφειοκρατία!!

Πως ήταν τα χρόνια εκείνα η Τήλος;
Η περίοδος εκείνη του ’90 μπορεί να ήτανε φτωχή αλλά ήτανε πάρα πολύ ωραία. Ήταν μία κοινωνία όπου όλοι ήταν ίδιοι και ο κόσμος ήταν ενωμένος.

Είχε πολύ κόσμο τότε το νησί;
Ζούσανε περίπου 400 άτομα στο δικό μας το χωριό, τα Λιβάδια την περίοδο εκείνη.

Ποια ήταν η οικονομία του νησιού;
Οι περισσότεροι ζούσανε και από τον τουρισμό, από την αλιεία και από την κτηνοτροφία. Ήταν η περίοδος που άρχισε να αναπτύσσεται ο τουρισμός και ως εκ τούτου και η οικοδομή, αφού άρχισαν να κτίζονται ξενοδοχεία και δωμάτια.

Τι ήταν αυτό που χαρακτήριζε το νησί;
Εκείνα τα χρόνια το νησί το χαρακτήριζε η πραότητα που είχε, η γαλήνια εικόνα που είχε ως νησί και η σκέψη η δική μας ήταν πως μπορούσε να υπάρξει ανάπτυξη, να δώσουμε στους ανθρώπους αυτούς την ευκαιρία να αναπτυχθούνε προς όφελος δικό τους αλλά και του νησιού.
Τα καταφέραμε διότι μόλις είχα εκλεγεί εγώ, αφιχθείς από τις Ηνωμένες Πολιτείες με διαφορετική νοοτροπία, αμέσως αρχίσαμε να κάνουμε έργα υποδομής. Να ανοίγουμε δρόμους με μηχανήματα, να δίνουμε ρεύμα και νερό αλλά και τηλέφωνα.
Ένα παράδειγμα μόνο θα σας πω και θα επικαλεστώ και τα ονόματά τους. Πρόκειται για την κα. Αντωνιάδου και τον κ. Ιωάννη ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου «Φάρος» οι οποίοι μόλις είχα εκλεγεί και συνέπεσε να ταξιδεύουμε μαζί προς Πειραιά. Αφού μου ευχήθηκαν για την εκλογή μου, μου είπαν: «αν ανοίξεις δρόμο προς την περιοχή του Αγίου Στεφάνου, εμείς θα χτίσουμε ξενοδοχεία»!

Και όντως έτσι έγινε. Τους υποσχέθηκα ότι σε έξι μήνες θα έχουν δρόμο, ρεύμα και νερό και το έκανα. Και εκείνοι όμως κράτησαν την υπόσχεση τους και έκτισαν ξενοδοχεία και είναι – ειδικά το καλοκαίρι- χάρμα οφθαλμού είτε πας για φαγητό, καφέ ή ακόμη και να μείνεις εκεί!

Άρχισα τότε να μιλώ σε ραδιοφωνικούς σταθμούς και να προσκαλώ εκπροσώπους αρχών και φορέων. Πρώτο προσκαλέσαμε τον τότε Μητροπολίτη Ρόδου Απόστολο, ο οποίος έμεινε κατενθουσιασμένος με το νησί αλλά και με τη φιλοξενία.

Στη συνέχεια καλέσαμε το Νομάρχη Γιώργο Χαραλαμπόπουλο ο οποίος μας υποσχέθηκε ότι θα βοηθήσει το νησί και όντως το έκανε. Ακολούθησαν οι κ.κ. Γιάννης Μαχαιρίδης και Γιάννης Παρασκευάς που και αυτοί με τη σειρά τους βοήθησαν με όποιο τρόπο μπορούσαν την Τήλο, αλλά και η επίσκεψη του τότε προέδρου της Δημοκρατίας κ. Στεφανόπουλου.

Είχα πολύ καλή σχέση με τον τότε πρόεδρο της Ν.Δ. και μετέπειτα Πρωθυπουργό της Ελλάδας Αντώνη Σαμαρά και τον προσκάλεσα και ήρθε στο νησί. Και έτσι σιγά – σιγά άρχισε να γίνεται γνωστό το νησί αλλά και να αναπτύσσεται. Εμείς δεν κάναμε διάκριση σε κανέναν, τους υποδεχόμασταν όλους το ίδιο, χωρίς κομματικές ταμπέλες. Θέλω δε να τονίσω εδώ, πως την περίοδο που ανέλαβα Κοινοτάρχης, είχαμε περίπου τα 100 δωμάτια και με τη λήξη της θητείας μου οι κλίνες έφθαναν τις 1500!

Εκτός του ότι αναπτύξαμε το νησί τουριστικά, φέραμε και πάρα πολλούς ξένους οι οποίοι αγόρασαν οικόπεδα, χτίσανε οικοδομές και κάθε καλοκαίρι έρχονται με τις οικογένειες τους και κάνουν διακοπές!
Εδώ δε θέλω να προσθέσω ότι οι περισσότεροι από αυτούς είναι Ιταλοί οι οποίοι όταν είχαν επιδείξει το σχετικό ενδιαφέρον είχαν συνομιλήσει μαζί μου και τους είχα υποσχεθεί ότι θα είχαν την όποια υποστήριξη από εμάς.

Και όλοι αυτοί εκτός του ότι πήραν ακίνητα στο νησί και το αγάπησαν, βοήθησαν και με διάφορους άλλους τρόπους. Όπως για παράδειγμα ο γιατρός Ερρίκο Καβίνα ο οποίος βοήθησε το να οργανωθεί το ιατρείο της Τήλου και να είναι το μοναδικό τότε που είχε συνεργασία απευθείας με το Κέντρο Υγείας.
Φυσικά θα ήθελα να τονίσω πως και ο αείμνηστος δήμαρχος Αναστάσιος Αλιφέρης συνετέλεσε στη ανάπτυξη του νησιού της Τήλου! Λυπηθήκαμε βέβαια με τον πρόωρο χαμό του, ήταν απώλεια…
Έκτοτε το νησί το επισκέπτονται 5.500 -6.000 τουρίστες το χρόνο!

Ποια εποχή είναι ωραία για να επισκεφθεί κάποιος την Τήλο;
Όλες οι εποχές είναι ωραίες, γιατί η Τήλος είναι από τα πιο όμορφα νησιά της Δωδεκανήσου. Έχει πάρα πολύ ωραίες παραλίες, ίσως τις ωραιότερες μετά τη Ρόδο και την Κω! Έχει άφθονο ψάρι, έχει το προνόμιο να έχει άφθονο νερό και να υπάρχουν κηπευτικά προϊόντα από τα οποία τροφοδοτούμε τη Ρόδο, τη Σύμη αλλά και τη Νίσυρο, νοστιμότατα δε και έχουμε και τα πιο γευστικά κατσικάκια!

Προτρέπω δε τους φίλους και συμπατριώτες μας από εδώ από τη Ρόδο να έρχονται να κάνουν Πάσχα, γιατί το Πάσχα στο νησί είναι τόσο ωραίο, τόσο αγνό και θα τους μείνει αξέχαστο!

Δύο θητείες δήμαρχος! Τι είναι αυτό που σας έχει μείνει, σας έχει «σημαδέψει» από εκείνη την περίοδο;
Η αγάπη του κόσμου προς το πρόσωπό μου! Ότι ήθελαν τους εξυπηρετούσα. Ακόμη και ένα έγγραφο αν χρειάζονταν και εγώ βρισκόμουν στο πλοίο, έπαιρνα τηλέφωνο τον γραμματέα και του έλεγα «δώσε μου ένα αριθμό πρωτοκόλλου». Μου έδινε τον αριθμό, έκανα το έγγραφο, το υπέγραφα και τους το έδινα.

Όμως όλα αυτά συζητήθηκαν και ένα πρωί «βγήκε» η εφημερίδα «Η ΡΟΔΙΑΚΗ» και ο κυρίως τίτλος της ήταν «Ο Δήμαρχος που κατήργησε τη γραφειοκρατία αλλά τώρα αντιμετωπίζει την νέμεση του νόμου»!
Αυτό όμως ήταν για μένα μεγάλη ευχαρίστηση, η βοήθεια αυτή που προσέφερα στο κόσμο!
Σε πολλές γριούλες, οι οποίες δούλεψαν όλη τη ζωή τους στο νησί, δεν τους χρέωνα νερό, ήταν δωρεάν για αυτές.
Εντάξει με καταγγείλανε αλλά δεν μου έκαναν κάτι, διότι δεν υπήρχε δόλος. Αυτό ήταν που μου έμεινε, η αγάπη του κόσμου!

Ήταν άλλα χρόνια!
Άλλα χρόνια. Όταν μου έλεγε η γριούλα «Αχ! Παιδάκι μου πώς να το πληρώσω το νερό» που τότε ήταν 3.000 δρχ. το χρόνο, τη ρωτούσα «μου λες την αλήθεια»; «Ναι παιδάκι μου» μου απαντούσε εκείνη και τότε της έλεγα «δεν θα πληρώσεις τίποτα» και μου έδινε του κόσμου τις ευχές!