Η Ρόδος τριάντα χρόνια πριν...

Rodiaki NewsRoom

Της Ρέας Παπαχρήστου

Το 1988 ένα πρωινό με ωραίο καιρό και διάφανη ατμόσφαιρα ο αγαπητός μας Σάββας Καραγιάννης, τότε Δήμαρχος Ρόδου, σε μια ολιγόλεπτη σεμνή τελετή με λίγους παρόντες, με συγκίνηση και περηφάνια εναπόθεσε πάνω σε μια στήλη από πωρόλιθο, που είχε στηθεί στην είσοδο του Παλατιού στην κορυφή της οδού Ιπποτών, μια μπρούτζινη πινακίδα με την αναγραφή της κήρυξης από την UNESCO της Μεσαιωνικής Πόλης μας, ως μνημείου της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς! Μια μεγάλη παγκόσμια διάκριση και καθιέρωση!

Φέτος λοιπόν γιορτάζουμε την επέτειο των τριάντα χρόνων και ακούω ότι ο Δήμος προτίθεται να οργανώσει κάποιες σχετικές εκδηλώσεις. Μακάρι να γίνει αυτό.

Αυτή η ιστορία, ανατρέχοντας στο παρελθόν, μου θύμισε ένα διάλογο, που είχα, ως πρόεδρος του Λυκείου Ελληνίδων Ρόδου ΕΡΓΑΝΗ ΑΘΗΝΑ, με τον αείμνηστο αξιόλογο αρχαιολόγο Ηλία Κόλλια, Διευθυντή τότε της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας.

Το Λύκειο, ιστορικός σύλλογος, ενδιαφερόταν να στεγαστεί σε κτίριο της μεσαιωνικής μας πόλης και μάλιστα στην οδό Ιπποτών. Ο Ηλίας Κόλλιας πρότεινε ένα μεγάλο διαμέρισμα στο δεύτερο όροφο κτηρίου στην οδό Ιπποτών. Ήταν το Κατάλυμα (Γλώσσας) της Προβηγκίας.

Η συμφωνία μίσθωσης έγινε, υπογράψαμε το σχετικό συμβόλαιο. Τότε επειδή έπρεπε να βάλουμε την ταμπέλα του Λυκείου στην οδό Ιπποτών, τον ενημέρωσα για το περιεχόμενό της και με αφορμή αυτό έγινε συζήτηση αν πρέπει να γράψουμε στην ταμπέλα τη μεσαιωνική ονομασία του κτιρίου, ως Κατάλυμα Προβηγκίας. Τότε εκείνος με ύφος, που δεν επιδεχόταν αντίρρηση, είπε ασφαλώς, έτσι διασώζεται η μνήμη του ιστορικού μας παρελθόντος. ΄Ετσι έχουμε το Κατάλυμα της Οβέρνης, της Αγγλίας, της Ισπανίας κλπ.

Η φετινή επέτειος των τριάντα χρόνων, τα λόγια του Κόλλια και το γεγονός ότι η Μεσαιωνική μας πόλη είναι μια από τις μεγαλύτερες και ίσως η μεγαλύτερη πόλη της Ευρώπης κατοικημένη, ζωντανή, πόλος έλξης για τις χιλιάδες των επισκεπτών μας, που συρρέουν εκεί, θαυμάζουν τα μνημεία της, περπατούν συνεπαρμένοι στα σοκάκια της, μας δείχνει ότι είναι για το καλό μας και το συμφέρον μας να την προσφωνούμε ως μεσαιωνική ακολουθώντας τους ειδικούς επιστήμονές μας, που κάνουν ομολογουμένως καλή δουλειά!

Η ονομασία Παλιά Πόλη είναι βέβαια η ομιλούμενη, αλλά κάθε συνήθεια μπορεί σιγά σιγά να ξεχαστεί, να εγκαταλειφθεί χάριν της ιστορικής αλήθειας.

Υ.Γ. Την Κυριακή, 4 του Μάρτη, το μεσημεράκι, επωφελούμενη από ένα θαυμάσιο καιρό, έκανα μια βόλτα μέχρι την είσοδο του Παλατιού. Με το βλέμμα έψαχνα τη στήλη και δεν την έβλεπα. Την έκρυβε εντελώς ένα ταξί Limo (λιμουζίνα) παρκαρισμένο μπροστά στην είσοδο, χωρίς οδηγό. Μήπως χρειάζεται προσοχή;