Τα Πάντα στο Βωμό του Κερδώου Ερμή

Rodiaki NewsRoom

Γράφει η Μαίρη Παπανδρέου

Είναι καθημερινό φαινόμενο πλέον, να θυσιάζονται τα πάντα στο βωμό του «Κερδώου Ερμή», δηλαδή τις Ηθικές Αξίες της Φυλής, τη Θρησκεία, τη Γλώσσα. Η «γλώσσα» που εκφράζει τη διάνοια, δηλαδή τη Γνώση, και την Ηθική, όπως ο σοφός λαός μας τονίζει: «Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα σπάζει».

Ολισθηρός ο κατήφορος, που πήραν δυστυχώς, και τα ΜΜΕ και εκπρόσωποί μας στο Κοινοβούλιο, καθώς θυσιάζουν τα πάντα για τον θώκο που κατέχουν, για τη δημοτικότητά τους και για την επανεκλογή τους.

Δεν επαρκούν τα χείριστα τηλεοπτικά προγράμματα, για μόδα, μακιγιάζ, κουτσομπολιά, και τα απαράδεκτα πρότυπα που προβάλλουν, δυσάρεστη έκπληξη, και η έλλειψη γνώσης της εξαιρετικά πλούσιας γλώσσας μας.

Επί δυο μέρες π.χ. ακούμε δημοσιογράφους τηλεοπτικών σταθμών, να αποκαλούσαν τον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο Γλίξμπουργκ, «πρώην» και όχι «τέως», αγνοώντας πως το «πρώην» σημαίνει ότι κάποτε υπήρξε και μπορεί να ξαναγίνει, ενώ το «τέως» σημαίνει πως υπήρξε, αλλά δεν θα ξαναγίνει, όπως αποφάνθηκαν οι Έλληνες με το δημοψηφίσματος του 1974.

Θυσία και οι ηθικές αρχές, όπως και οι επιστημονικές γνώσεις, αναφορικά με την αναδοχή παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια, καθώς ένα μεγάλο ποσοστό των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων μας ψήφισαν καταφατικά, και πολλοί προφανώς κίνητρο είχαν την ψηφοθηρία, δηλαδή τους ψήφους που θα κέρδιζαν από τους ομοφυλόφιλους, αδιαφορώντας ή αγνοώντας τις συνέπειες της τοποθέτησής τους.

Δεν είναι δυνατόν να μη γνωρίζουν την επίδραση του οικογενειακού περιβάλλοντος στο παιδί που μεγαλώνει μέσα σ’ αυτό. Με ποιόν γονιό θα «ταυτιστεί» π.χ. το αγόρι, όταν είναι ομοφυλόφιλοι άνδρες οι ανάδοχοί του; Τι γυναικείο πρότυπο θα έχει ένα κορίτσι που μεγαλώνει μέσα σε ομοφυλόφιλο ζευγάρι γυναικών.

Αρχίσαμε την ηθική κατολίσθηση εδώ και κάποια χρόνια, αργά και ύπουλα, αφαιρώντας κατ’ αρχήν «σύμβολα» εθνικά ή θρησκευτικά, από την κοινωνική μας ζωή, ή προσθέτοντας ξενόφερτες συνήθειες που κακώς τις «βαφτίζομε» «προοδευτικές».

Αφαιρέθηκε π.χ. ο σταυρός από το κοντάρι της σημαίας, προσθέσαμε το «συμβόλαιο συμβίωσης», αφαιρέσαμε τη «βάπτιση», προσθέσαμε την «αναδοχή παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια», δώσαμε άλλες ερμηνείες σε θεσμούς, όπως «πανεπιστημιακή ασυλία», που σκοπό είχε την ελεύθερη έκφραση ιδεών και την μετατρέψαμε σε «ασυλία αναρχικών», ερμηνεύσαμε την «προοδευτικότητα» ως «ασυδοσία», μέχρι που ανέχθηκε ο πρόεδρος της Βουλής μέλη του Ρουβικώνα, μέσα στην «έδρα της δημοκρατίας» (Βουλή των Ελλήνων), χαρακτηρίζοντάς τους «δικά μας παιδιά είναι κι αυτά…».

Δεν είναι δικά μας παιδιά κύριε Πρόεδρε, και μην κρίνετε εξ ιδίων τα αλλότρια.

Ξεχνάνε οι αυτό-ονομαζόμενοι «προοδευτικοί» πως κανένας άλλος λαός, δεν υπέστη κατοχή 600 ετών, και μάλιστα από απολίτιστους βάρβαρους, όπως τα τουρκικά φύλα, επί 400 χρόνια και των Ιπποτών άλλα 200. Κι όμως, όχι μόνον επιζήσαμε αλλά αρχίσαμε μόνοι μας τον Απελευθερωτικό μας Αγώνα τον 1821, επειδή μας κράτησαν ενωμένους με πίστη κι ελπίδα, η γλώσσα μας και η Θρησκεία μας. Τώρα, τείνομε να παραγκωνίσομε και τα δύο.

Πρέπει βεβαίως, ν’ αναγνωρίσομε ότι κατά τα 200 και περισσότερα χρόνια της Ιπποτοκρατίας στην Ελλάδα από Ευρωπαίους Καθολικούς, οι Καθολικοί Μοναχοί και Ιερείς, αγόραζαν από τους Τούρκους με χρήματα που συγκέντρωναν από τα Μοναστήρια τους και το Βατικανό , όσα περισσότερα Ελληνόπουλα μπορούσαν, σώζοντάς τα από το «παιδομάζωμα» των Τούρκων, που έπαιρναν για να τα «μεταμορφώσουν» σε γενίτσαρους. Αγόραζαν οι Καθολικοί όσα περισσότερα αγόρια μπορούσαν και τα έστελναν κυρίως στην Ιταλία, σώζοντάς τα από τον βάρβαρο κατακτητή.

Στις μέρες μας, ο γείτονας Ερντογάν, προσπαθεί να ενώσει τα ομόθρησκά του κράτη, κάτω από την ομπρέλα του Μουσουλμανισμού, που κηρύσσει την εξόντωση των Χριστιανών. Ευτυχώς, υπάρχει το «Παγκόσμιο Συμβούλιο (Χριστιανικών) Εκκλησιών», που θα ευχόμασταν να κάνει εντονότερη την παρουσία του.

Η γλώσσα και η Θρησκεία, που τώρα περιφρονούνται ή κακοποιούνται τόσο βάναυσα, μας κράτησε ενωμένους και δυναμικούς επί τόσους αιώνες, που δυστυχώς τώρα, στο όνομα της «προοδευτικότητας», προσπαθούν κάποιοι, ν’ αντικαταστήσουν την έννοια της «Οικουμενικότητας», με την έννοια της «παγκοσμιοποίησης».

«Παγκοσμιοποίηση» σημαίνει «ισοπέδωση» και επιστροφή σε πρωτόγονες κοινωνίες, με γνωρίσματα ξένα προς τον αρχέγονο πολιτισμό μας, π.χ. δερματοστιξία και «ενώτια» σε απίστευτα μέρη του σώματος, ενώ η σοφή μας γλώσσα διευκρινίζει ότι προορίζονται για τα αυτιά μας.

«Οικουμενικότητα» σημαίνει αρμονική συμβίωση, κάτω από Ηθικές Αξίες. Ας μην «ξεγελιόμαστε» ή «παραμυθιαζόμαστε» με τους χαρακτηρισμούς «προοδευτικό» και «μοντέρνο». Να «διαβάζομε» πέρα από τις κενές λέξεις, τους καμουφλαρισμένους στόχους και κίνητρα.

Πολλοί μιλούν για «σοσιαλισμό» κι ο καθένας, δίνει τη δική του ερμηνεία και τρόπο εφαρμογής, ξεχνώντας ή μη γνωρίζοντας, πως ο Χριστός, ήταν ο πρώτος σοσιαλιστής, καθώς κήρυττε: «Ο έχων δύο χιτώνες μεταδότω τω μη έχοντι, και ο έχων βρώματα ομοίως ποιείτω» (Λουκάς Γ΄11).