Τι είναι η Διαμεσολάβηση για την επίλυση διαφορών

Ελευθερία Πελλού

Η κα Ελισάβετ Τσέλιου εξηγεί σε ποιες περιπτώσεις μπορούν να την χρησιμοποιούν οι πολίτες

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε στις αρχές Μαΐου το δεύτερο ενημερωτικό σεμινάριο που διοργάνωσε ο Δικηγορικός Σύλλογος Ρόδου για τη Διαμεσολάβηση με θέμα «από τη Θεωρία στην Πράξη».

Ομιλητές στο συγκεκριμένο σεμινάριο εκτός των διαπιστευμένων Διαμεσολαβητών – δικηγόρων Ρόδου Δέσποινας Ζιώγα και Εριέττας Βενετσιάνου, ήταν η κα. Ελισάβετ Τσέλιου Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια από το 2012, Δικηγόρος Αθηνών, Διδάκτωρ Νομικής Αστικού Δικαίου.

Ιδρυτικό μέλος της εταιρείας «Διάλογος - Εταιρεία Εμπορικής και Οικογενειακής Διαμεσολάβησης», που ιδρύθηκε το 2016 και εδρεύει στην Αθήνα.

Η κα Τσέλιου κατάγεται από τη Ρόδο και είναι κόρη των δικηγόρων Ρόδου, του αείμνηστου Κυριάκου Τσέλιου και της Ρέας Παπαχρήστου.

Με αφορμή λοιπόν την ομιλία αυτή, η κα Τσέλιου μίλησε στη «Ροδιακή» και εξήγησε τι είναι Διαμεσολάβηση και σε ποιες περιπτώσεις μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν οι πολίτες για την επίλυση των διαφορών τους.

Τι είναι η Διαμεσολάβηση;
Είναι μία νόμιμη διαδικασία εξωδικαστικής επίλυσης των αστικών και εμπορικών διαφορών. Ισχύει στην Ελλάδα εδώ και επτά (7) χρόνια.

Τι πετυχαίνει κανείς με τη Διαμεσολάβηση;
Την επίλυση της διαφοράς του, με συμφωνία που έχει νομικά δεσμευτική ισχύ, όπως μία δικαστική απόφαση. Σε σύντομο χρόνο (μία ημέρα ή και μερικές ώρες), με πιο ήπιο και φιλικό τρόπο, με εμπιστευτικότητα και με πολύ μικρότερο κόστος, σε σχέση με αυτό που πρέπει να δαπανήσει στο δικαστήριο. Με την βοήθεια ενός ειδικά εκπαιδευμένου επιστήμονα, του Διαμεσολαβητή.

Ποιος είναι ο ρόλος του Διαμεσολαβητή; Αντικαθιστά τον δικαστή;
Ο Διαμεσολαβητής δεν έχει ρόλο δικαστή, ούτε αποφασίζει για τον τρόπο επίλυσης της διαφοράς. Είναι ο ουδέτερος, ανεξάρτητος και αμερόληπτος τρίτος που διευκολύνει τα μέρη της διαφοράς να επικοινωνήσουν, να συζητήσουν και να διαπραγματευθούν, με σκοπό τα ίδια να βρουν μια αμοιβαία ικανοποιητική λύση, η οποία αποτυπώνεται στην έγγραφη συμφωνία τους.

Γιατί η βοήθεια αυτή του Διαμεσολαβητή είναι τόσο σημαντική;
Είναι γεγονός ότι ο Διαμεσολαβητής δρα σαν καταλύτης ανάμεσα σε ανθρώπους που βρίσκονται σε σύγκρουση, οπότε η μεταξύ τους επικοινωνία είναι πολύ δύσκολη, αν δεν έχει τελείως διακοπεί. Δίνει ίσο χρόνο και στους δύο για να τους ακούσει, να τους βοηθήσει να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, τις επιθυμίες, θέσεις, απόψεις και επιδιώξεις τους και έτσι να διευκολύνει τον μεταξύ τους διάλογο. Στην συνέχεια, τους βοηθάει να προτείνουν και να επιλέξουν δημιουργικές λύσεις, ώστε να ικανοποιηθούν οι πραγματικές ανάγκες και τα συμφέροντά τους και να φύγουν και οι δύο ευχαριστημένοι. Στην Διαμεσολάβηση δεν υπάρχει νικητής και ηττημένος.

Πώς καταλήγει η διαδικασία της Διαμεσολάβησης;
Σε γραπτή συμφωνία επίλυσης της διαφοράς, η οποία είναι άμεσα εκτελεστή. Με απλή κατάθεση και καταχώρισή της σε ειδικό βιβλίο που τηρείται στην γραμματεία του αρμόδιου πρωτοδικείου και μ’ ένα παράβολο ποσού 50 ευρώ, η συμφωνία αυτή γίνεται εκτελεστός τίτλος, αποκτά δηλαδή ισχύ ισοδύναμη δικαστικής απόφασης.
Αν πάλι η Διαμεσολάβηση δεν καταλήξει με επιτυχία, ακολουθεί η δικαστική οδός.

Ποιοι συμμετέχουν στη Διαμεσολάβηση;
Τα μέρη της διαφοράς, οι δικηγόροι τους υποχρεωτικά και τυχόν άλλοι σύμβουλοί τους, όπως ψυχολόγοι, π.χ. σε οικογενειακή διαφορά, ή λογιστές, π.χ. σε εμπορική διαφορά.

Όταν λέτε ότι η Διαμεσολάβηση διεξάγεται εκτός δικαστηρίου, τι ακριβώς εννοείτε;
Σε χώρο ιδιωτικό και ουδέτερο ως προς τα μέρη της διαφοράς και τους δικηγόρους τους. Έτσι αποφεύγεται η δημοσιότητα της δίκης και η ψυχολογική επιβάρυνση που αυτή προκαλεί. Επιπλέον διασφαλίζεται το απόρρητο της ιδιωτικής ζωής των μερών και των ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων τους. Φανταστείτε πόσο σημαντικό είναι αυτό για συζύγους και γονείς ανήλικων παιδιών που χωρίζουν, συνεταίρους εμπορικής επιχείρησης που έχουν μεταξύ τους διαφωνίες, συγγενείς - συγκληρονόμους που ερίζουν ως προς την διανομή της περιουσίας που κληρονόμησαν, εταιρείες που επιθυμούν να διασφαλίσουν τα εμπορικά τους μυστικά και την φήμη τους.

Αφού η Διαμεσολάβηση ισχύει εδώ και 7 χρόνια, όπως μας είπατε, γιατί αυτή την περίοδο γίνεται τόσο έντονα λόγος γι’ αυτήν;
Η Διαμεσολάβηση καθιερώθηκε ως αμιγώς εκούσια διαδικασία, με την έννοια ότι η επιλογή της εξαρτάτο από την βούληση των μερών. Πρόσφατα όμως, με νέο νόμο, η Διαμεσολάβηση επιβάλλεται, από 17-10-2018, ως υποχρεωτικό προστάδιο της δίκης για ορισμένες ιδιωτικές διαφορές. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να προηγηθεί προσπάθεια επίλυσής τους με τη Διαμεσολάβηση και μόνο αν αυτή δεν επιτύχει, θα ακολουθήσει η δικαστική οδός. Ο λόγος είναι η αποσυμφόρηση των δικαστηρίων από μεγάλο όγκο υποθέσεων που προκαλεί καθυστέρηση έως και αρνησιδικία και επιβαρύνει τους πολίτες με μεγάλα κόστη, χωρίς να μπορούν στην ουσία να λύσουν το πρόβλημά τους.

Ποιες είναι αυτές οι διαφορές που έχουν υπαχθεί υποχρεωτικά σε Διαμεσολάβηση;
Οι οικογενειακές διαφορές, διαφορές μεταξύ συνιδιοκτητών πολυκατοικίας ή μεταξύ αυτών και του διαχειριστή, διαφορές από ιατρική αμέλεια, διαφορές αποζημίωσης από υλικές ζημίες σε τροχαία ατυχήματα, διαφορές από την προσβολή εμπορικών σημάτων, καθώς και από αμοιβές διαφόρων επαγγελματιών, π.χ. δικηγόρων, συμβολαιογράφων κλπ. Διευκρινίζω ότι οι πιο πάνω δεν είναι οι μόνες, αλλά υπάρχουν και άλλες σημαντικές κατηγορίες ιδιωτικών διαφορών, που μπορούν να επιλυθούν με Διαμεσολάβηση, όπως οι κληρονομικές διαφορές, διαφορές μεταξύ δανειοληπτών και τραπεζών από κάθε είδους δάνεια, ιδιοκτητών – ενοικιαστών, διαφορές από ακίνητα, , εμπορικές διαφορές (π.χ. διαφορές μεταξύ εταιρειών και προμηθευτών ή συνεργατών τους ή συνεταίρων μεταξύ τους).

Δηλαδή κα Τσέλιου, από την εμπειρία σας, σε τρεις προτάσεις, ποιοι είναι οι σημαντικότεροι λόγοι για τους οποίους ενδείκνυται η επιλογή της Διαμεσολάβησης;
- Σύντομος χρόνος και χαμηλό κόστος
- Εμπιστευτικότητα - Μη δημοσιοποίηση της προσωπικής ή επαγγελματικής διαφοράς.
- Αποκατάσταση της σχέσης των μερών (προσωπικής, συγγενικής, επαγγελματικής), που έχει διαταραχθεί λόγω της σύγκρουσης και διατήρηση της συνεργασίας τους στο μέλλον.
Η Διαμεσολάβηση είναι πραγματικά η Θετική Αλλαγή στον τρόπο αντιμετώπισης και επίλυσης των διαφορών μας, προς την κατεύθυνση της βελτίωσης της ποιότητας των ανθρώπινων σχέσεων.