Οι Άγιοι Προκόπιος, Κήρυκος και Ιουλίττα, Νικόδημος Αγιορείτης και Αγία Μαρίνα

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο πρωτοπρεσβύτερος Κυριάκος Αναστ. Μανέττας
Κληρικός-Εκπαιδευτικός, εφημέριος ιερού ναϋδρίου Αγίας Ειρήνης-Τριών Ιεραρχών Παν/μίου Αιγαίου

Κάθε φορά που η επικαιρότητα και προπαντός οι μνήμες των Αγιών μαρτύρων της πίστης μας, προβάλλονται ολοζώντανες μπροστά μας, νιώθουμε την γύμνια, την πνευματική μας φτώχεια και την ματαιοδοξία μας.

Όσο κανείς μελετά, ερευνά και αναζητά τρόπους προσέγγισης προς την Αγιότητα, την τελειότητα, τόσο νιώθει πιο έντονα την αδικαιολόγητη προβολή του, την επιθυμία για κατακτήσεις αξιωμάτων, παρασήμων, ιδεών και υποκριτικής τιμής και σεβασμού, προς το πρόσωπό του.

Με το σκεπτικό αυτό αποφάσισα μέσα από τις φτωχές γραφές του άρθρου, που θ’ ακολουθήσει να ζήσουμε το μεγαλείο της ζωής και της θυσίας των Αγίων, που σήμερα στην επικαιρότητα επέλεξα.

Ο Άγιος Προκόπιος
Γεννήθηκε επί αυτοκρατορίας Διοκλητιανού τους πρώτους Χριστιανικούς αιώνες στα Ιεροσόλυμα, από πατέρα Χριστιανό, τον Χριστοφόρο και μητέρα ειδωλολάτρισσα, την Θεοδοσία. Όταν μεγάλωσε, η μητέρα του (290 μ.Χ.), που ήλθε ο Διοκλητιανός στην Αντιόχεια, τον έκανε Δούκα της Αλεξάνδρειας και του ανέθεσαν τον διωγμό των Χριστιανών.

Το θέλημα του Θεού ήτανε όμως άλλο. Μία νύχτα περπατώντας με την συνοδεία του στο δρόμο είδε σταυρό κρυστάλλινο στον ουρανό και φωνή να του λέει: “Εγώ είμαι ο εσταυρωμένος Ιησούς, του Θεού Υιός”. Έκπληκτος και συγκινημένος, μετά το ζωντανό αυτό όραμα και την φωνή, τα παρατάει όλα και πηγαίνει στα Ιεροσόλυμα, όχι σαν διώκτης των Χριστιανών, αλλά ευαγγελιζόμενος τον Χριστό.

Αυτή του η απόφαση εξόργισε την μητέρα του και πρόδωσε το ίδιο το παιδί της στον έπαρχο και ειδωλολάτρη Ουλκίωνα, που δεν άργησε όταν συνέλαβαν τον Προκόπιο, να ακούσει από το ίδιο του το στόμα ότι είναι Χριστιανός και υπερήφανος γι’ αυτό.

Τα μαρτύριά του ατελείωτα, οι φυλακίσεις, οι ξυλοδαρμοί, οι ταπεινώσεις μέχρι που τον υποχρέωσαν να θυσιάσει μέσα σε ειδωλολατρικό ναό, που προσευχόμενος δυνατά, τον γκρέμισε και πίστεψε και μαρτύρησε μαζί του, η μητέρα του η ίδια, η Θεοδοσία και πολλοί άλλοι. Με αποκεφαλισμό τελείωσε η επίγειά του παρουσία. Κάθε χρόνο στις 8 Ιουλίου πανηγυρίζει η Ιερή του μνήμη.

Την επομένη της εορτής της Αγίας Κυριακής έχοντας την προσωπική ξεχωριστή ευλογία να έχω δάκτυλο του δεξιού χεριού του ιερού λειψάνου του Αγίου Προκοπίου, ευλογία του Μακαριστού Μητροπολίτη Ρόδου και πνευματικού μου πατέρα Σπυρίδωνα Συνοδινού, φτιάξαμε, ειδικό παρεκκλήσιο στην μνήμη του Αγίου Προκοπίου, στο Παν/μιο Αιγαίου Ρόδου, όπου τιμάται πανηγυρικά η ιερή του μνήμη. Ας χαρίζει σε όλους μας “Προκοπή βίου και πίστεως”, ευλογημένος άγιος και μάρτυρας της πίστεώς μας Προκόπιος.

Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης
Κάθε χρόνο στις 14 Ιουλίου η Αγία μας εκκλησία προβάλλει ένα σοφό δάσκαλο και αξιοθαύμαστο Μοναχό τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη. Ο Ναξιώτης κατά κόσμον Νικόλαος γεννήθηκε το 1749 από ευσεβείς και ενάρετους γονείς, τον Αντώνιο και την Αναστασία Καλλιβούρση. Από μικρό παιδί έδειχνε ότι ήταν άνθρωπος μεγάλης αρετής και φοβερής ευφυΐας.

Στη Νάξο πήρε τα πρώτα του γράμματα και στην σχολή μετά της Νάξου, όπου τον δίδαξε ο αδελφός του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, ο Αρχιμανδρίτης Χρύσανθος. Στα 16 χρόνια του που πήγε στην Ελληνική Σχολή της Σμύρνης, όπου με σοφούς και φημισμένους δασκάλους έλαβε ανώτερη παιδεία και αρετή. Το 1775 πήγε στο Άγιο Όρος στην Μονή Διονυσίου, εκάρη Μοναχός με το όνομα Νικόδημος. Αμέσως όλοι στο Μοναστήρι κατάλαβαν τα ηγετικά του χαρίσματα και του ανέθεσαν να είναι αναγνώστης και γραμματέας της Μονής.

Υπόδειγμα καλωσύνης, ευγένειας και διακονίας υπήρξε. Μετά αποσύρθηκε για μελέτη και συγγραφή σε ένα κελί μόνος του. Σήμερα στην εκκλησία μας ζούνε τα αθάνατα έργα του όπως “ο Συναξαριστής”, το “Εορτολόγιον”, η “Νέα Κλίμακα”, ο “Αόρατος πόλεμος”. Χρήσιμοι οδηγοί για σωτηρία ψυχής και πορείας στη ζωή μας, για Αγιότητα. Μετά από ασθένεια, από ημιπληγία στις 14 Ιουλίου του 1809 σε ηλικία μόλις 60 χρονών κοιμήθηκε τον μακάριο ύπνο.

Τεράστιο το συγγραφικό και Θεολογικό του έργο και η ζωή και το παράδειγμά του. Η ευχή του μαζί μας. Επειδή υπήρξε συνώνυμος του Αξέχαστου μοναχού Νικόδημου Μπιλάλη Θεολόγου, φιλολόγου κ.λπ., ιδρυτή της Π.Ε.ΦΙ.Π. (Πανελλήνιας Ενώσεως Φίλων Πολυτέκνων) κάθε χρόνο τελούμε ιερή αγρυπνία στο ναΰδριο του Πανεπιστημίου Αιγαίου όπου τελεούμαι κατανυκτική Θεία Λειτουργία και τρισάγιο τιμής για όσα επί 65 χρόνια πρόσφερε στους υπερπολύτεκνους η σεμνή και σεβάμσια μορφή του Αγιορείτη μοναχού Νικοδήμου Μπιλάλη. Η ευχή του μαζί μας και στις ηρωικές οικογένειες των Πολυτέκνων.

Οι Άγιοι Κήρυκος και Ιουλίττα
Στις 15 Ιουλίου κάθε χρόνο οι Άγιοι Κήρυκος και η μητέρα του Ιουλίττα συνεορτάζουν. Από το Ικόνιο η καταγωγή τους. Χήρεψε νέα γυναίκα, δεν ξαναπαντρεύτηκε, με θεοσέβεια ανέλαβε την ανατροφή του μονάκριβου γιού της του Κήρυκα. Επί αυτοκρατορίας του Χριστιανομάχου και αιμοχαρούς Διοκλητιανού η Ιουλίττα πήρε το τρίχρονο γυιό της και ήλθε στην Σελεύκεια.

Και εκεί είχε φτάσει ο διωγμός των Χριστιανών. Τότε πήγε με το παιδί της πάντοτε στην Ταρσό της Κιλικίας. Ο έπαρχος Αλέξανδρος τους συνέλαβε αμέσως μαθαίνοντας για την πίστη τους. Δεν τους κατάφερε ούτε με κολακείες και τότε πήρε τον 3χρονο Κήρυκο από την αγκαλιά της μητέρας του και εκείνο φώναξε και ούρλιαζε “είμαι Χριστιανός” και τον σκότωσε στα σκαλιά του θρόνου σπάζοντας το αγιασμένο κεφαλάκι του.

Κάηκε η καρδιά της μάνας Ιουλίττας, σπάραξε μέσα της αλλά ορθώνει το ανάστημά της και λέγει: “Κακούργε έπαρχε όπως διέλυσες το κεφάλι του μικρού μου βλασταριού, να διαλύσει και η ψεύτική σας θρησκεία”. Εκείνος άμεσα χωρίς δισταγμό την αποκεφάλισε.

Παραδείγματα ζωής, μητέρας και παιδιού. Αγιασμένα άτομα, για το όνομα του Τριαδικού Θεού. Ούτε δόξες, ούτε πλούτη ούτε πρόσκαιρες τιμές. Ας τα βλέπουνε οι ματαιόδοξοι και φτηνοί ηγέτες, πολιτικοί, εκκλησιαστικοί, κοινωνικοί φορείς, που βλέπουν την εφήμερη δόξα και την πρόσκαιρη ζωή και τα μεγαλεία, σκανδαλίζοντας και αγνές ψυχές.

Η ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ
Κάθε χρόνο στις 17 Ιουλίου μια αγνή του Χριστού μας Νύμφη, η καλλιπάρθενος Μαρίνα εορτάζει. Γεννήθηκε στην Αντιόχεια της Πισιδίας επί αυτοκράτορα Κλαυδίου του Β’ το 270 μ.Χ. Λίγες μέρες μετά τη γέννησή της πέθανε η μητέρα της και ο πατέρας της ιερέας των ειδώλων, την ανέθεσε σε Χριστιανή γυναίκα να αναλάβει την ανατροφή της. Από εκείνη διδάχθηκε τον αληθινό Θεό και σε ηλικία 15 χρόνων αποκαλύπτει στον πατέρα της ότι είναι Χριστιανή. Την διαγράφει από μίσος ο πατέρας την Μαρίνα από παιδί του.

Το νέο το έμαθε ο ειδωλολάτρης έπαρχος Ολύμβριος που διέταξε να την συλλάβουν και να την ανακρίνουν. Βλέποντας ο έπαρχος την αξιοθαύμαστη μορφή της, τα προσόντα, την εξυπνάδα, προσπάθησε να την μεταπείσει, να απολαύσει δόξες, θέσεις, καλό γάμο, ευτυχία, αξέχαστη ζωή. Μια λέξη συνεχώς έλεγε η αγία: “είμαι Χριστιανή”.

Βλέποντας την ισχυρή θέλησή της, διέταξε ο έπαρχος σκληρά και ανελέητα βασανιστήρια. Έσχιζαν τις σάρκες της, έκαιγαν με αναμένες λαμπάδες το παρθενικό κορμί της και εκείνη δροσιζόταν ανέπαφη. Μέχρι που την αποκεφάλισε ο Δήμιος.

Έχοντας για ευλογία ένα μικρό εικονάκι της αγίας, από την Μικρά Ασία, φυλακτό πραγματικό, επειδή η πρεσβυτέρα μου από το Δορά της Κύπρου έχουν την Αγία Μαρίνα Καθολικό του χωριού της, ο πατέρας μου καταγόταν από Παραδείσι, όπου η Αγία Μαρίνα πανηγυρικά τιμάται, έφτιαξα εκκλησάκι στο σπίτι μου, στην Ιξιά Ρόδου, όπου κάθε χρόνο μαζί με τον όσιο Κυριάκο τον Αναχωρητή και την οσία Μαργαρίτα κάνουμε πανηγύρης τιμής και σεβασμού στην μεγάλη μας Αγία Μαρίνα.

Και νιώθουμε ότι είναι ανάμεσά μας, μας ενισχύει, μας βοηθάει, μας ευλογεί, μας αγιάζει. Έτσι αδέλφια μου, μόνο με τόσα ωραία παραδείγματα ζωής Αγίων μπορούμε να σταθούμε και να νικήσουμε το κάθε κακό. Αμήν.