Ρίζες

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο αρχιτέκτονας
Αγαπητός Ξάνθης

Είμαστε γεννήματα της φύσης. Ερχόμαστε και φεύγουμε σαν μια ηλιαχτίδα. Ανατέλλουμε, φωτίζουμε και δύουμε. Ένας αέναος κύκλος, τόσο χιλιάδων χρόνων. Οι αχτίδα ίδια παντού, σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.

Ο ολόγιωμος ήλιος παντού φωτεινός αλλά και σκοτεινιασμένος, όταν το θέλει ο ίδιος.
Χωρίς ιδιαιτερότητες, χωρίς διαφοροποιήσεις, χωρίς ακρότητες.

Έτσι είναι και άνθρωπος, ο βασιλιάς του σύμπαντος.
Μετέχει στον δημιουργικό κύκλο. Ίδιος παντού.
Γεωργός, αρχιτέκτονας, γιατρός, δάσκαλος, κτίστης, πλάστης.
Έχει ένα χαρακτηριστικό, τη γλώσσα.
Η γλώσσα κάνει τον άνθρωπο να παντρεύεται την ομάδα, την κοινωνία, το σύνολο.

Ακόμη να φτιάχνει πολιτισμό και να συνομιλεί με τη Φύση.
Η Γλώσσα. είναι το ιδίωμα του ανθρώπινου είδους.
Το πνεύμα του και η γλώσσα του στοιχεία επικοινωνίας και διαλογισμού. Κομμάτια που τον κάνουν να διακρίνεται για την αντίληψη και τη γνώση.
Ξεχωριστά χαρακτηριστικά του ανθρώπου.
Είναι το μόνο ον που βάζει ερωτήματα, που διερευνά, που κοιτάζει τις ρίζες του.

Ρίζα: λέξη θεμέλιο, λέξη αρχή, λέξη αφετηρία, λέξη που συνειρμικά σε αναγάγει στη φύση, στο δένδρο.
Όλα τα δένδρα ανήκουν στο λεγόμενο «μεγάλο δάσος».

Τα δένδρα παράγουν οξυγόνο, ζωή, διάρκεια, όμως όλα αναφέρονται ως «δένδρα».
Οι ρίζες ενός δένδρου, ίδιες μέσα στο χώμα.
Όμως ο κορμός και η φυλλωσιά του δένδρου έχουν άλλο χρώμα, άλλη μορφή, άλλο ηλιοκτύπημα.

Έτσι και ο άνθρωπος. Οι ρίζες ίδιες, οι πανανθρώπινες αξίες παντού ίδιες, οι επιλογές όμως ξεχωριστές, ετερόκλητες, ανομοιογενείς.
Επιλογές που εξαρτώνται από τις προτεραιότητες, τις ανάγκες ή από τα συμφέροντα.
Δεν είναι τυχαίο που όλες οι συγκρούσεις , οι αντιπαλότητες, οι πόλεμοι ενέχουν το δηλητήριο του συμφέροντος. Είναι το μικρόβιο του ανθρωπίνου υπαρξισμού, που τόσους αιώνες ροκανίζει σαν σαράκι το κορμό του δένδρου της ζωής.
Και εδώ μπαίνει η ηθική διάταση.

Πόσο δυνατές και ανθεκτικές είναι οι ρίζες για να αντέξουν την ασθένεια του κορμού;
Η απάντηση έρχεται από μόνη της.
Μόνο με τις πανανθρώπινες αξίες της αλληλεγγύης, της ελευθερίας, της ειρήνης και της υπευθυνότητας και της δημόσιας λογοδοσίας μπορούν να διασωθούν οι ρίζες.
Διαφορετικά οι ρίζες θα ξεραθούν θα μαραζώσουν, θα χαθούν.

Η Φύση αποβάλλει τους βιαστές της.
«Η Γη, είναι το γιορτερό χοροστάσι της Αγάπης, απλωμένο κάτω από τους ρυθμούς μας» γράφει ο Στρατής Μυριβήλης στο «Τραγούδι της Γης».
Ζητείται αγάπη για να σωθούν οι ρίζες.
Η επιλογή δική μας.

Υ.Γ.1.Το παρόν αποτελεί τίτλο εργασίας που διεξήχθηκε στο πλαίσιο της δημιουργικής γραφής στην ομάδα μας «Αγέρι της Γραφής.

Υ.Γ.2. Η φωτογραφία είναι έργο ζωγραφικής της Ροδίτισσας καλλιτέχνιδας Ρένας Βαζούκου, την οποία ευχαριστώ για τη διάθεσή της.