Το «Χθες», από τις στήλες της «Ροδιακής»

Rodiaki NewsRoom

Γράφει η Μαίρη Παπανδρέου

Η έγκριτη ΡΟΔΙΑΚΗ, μας θυμίζει το «Χθες», με τη μόνιμη στήλη της 2ης Σελίδας της, αλλά και με άρθρα, όπως της έγκριτης Δημοσιογράφου Ροδούλας Λουλουδάκη.

Σε δύο μήνες, συμπληρώνω 59 χρόνια στη Ρόδο, που είχαμε επιλέξει για δεύτερη πατρίδα και οι αναμνήσεις δεν έχουν ξεθωριάσει. Άλλωστε η ΡΟΔΙΑΚΗ, με την καθημερινή, πλούσια και ποικίλη ύλη, μας κρατά ενήμερους και ζωντανεύει το «Χθες».

Οι σχέσεις μου με τη ΡΟΔΙΑΚΗ, έχουν ήδη συμπληρώσει 53 χρόνια και αυτό σημαίνει πως είχα την καλή τύχη και τη χαρά, να γνωρίσω στενά τους αείμνηστους Σάββα Τσοπανάκη και Γιώργο Τσοπανάκη, με το μειλίχιο χαμόγελο και την απαράμιλλη ευγένεια.

Τους σημερινούς πρωτεργάτες, της ΡΟΔΙΑΚΗΣ γνωρίζω, από την ημέρα που άρχισαν να εργάζονται στη ΡΟΔΙΑΚΗ και είχα την ευκαιρία, να διαπιστώσω την εντιμότητα, το Ήθος, το Θάρρος και την μαχητικότητα, ιδιαίτερα του Αρχισυντάκτη Μιχάλη Μαστή, κάτω από όχι και τόσο ευχάριστες συνθήκες.

Επί Νομαρχίας Γιάννη Παρασκευά, και ενώ βρίσκονταν πολλοί δημοσιογράφοι έξω από το γραφείο του, δέχτηκα μια λεκτική επίθεση, από κάποιον άσχετο με τη δημοσιογραφία. Μόνον ο νεαρός τότε Δημοσιογράφος Μιχάλης Μαστής, ο οποίος μόλις είχε αποφοιτήσει από το Πανεπιστήμιο και είχε αρχίσει να εργάζεται στη ΡΟΔΙΑΚΗ, έσπευσε να έρθει κοντά μου και να παρατηρήσει έντονα τον αγενή επιτιθέμενο: «Σε ποια μιλάς έτσι; Δεν ντρέπεσαι»;

Και μάλιστα δευτερόλεπτα πριν παρουσιαστεί στην πόρτα του γραφείου του και ο τότε Νομάρχης Γιάννης Παρασκευάς, φωνάζοντας στον «υβριστή»: «Ε! «τάδε», πρόσεξε γιατί θα’ χεις να κάνεις με μένα»! Δεν ξεχνώ το γεγονός και από εκείνη την στιγμή, τρέφω ιδιαίτερη εκτίμηση και αγάπη, για τον τότε νεαρό Δημοσιογράφο Μιχάλη Μαστή, αλλά και για τον πρώην Νομάρχη Γιάννη Παρασκευά. Όσο για τον «υβριστή», απλώς, πιστεύω το σοφό γνωμικό: «Δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι», αλλά και «δείξε μου τον εχθρό σου για να σου πω ποιος είσαι…», και αποτελεί φιλοφρόνηση για μένα, να έχω τους εχθρούς, που είναι φυσικό, να έχω.

Η εντιμότητα της ΡΟΔΙΑΚΗΣ και των πρωτεργατών της, ήταν ο λόγος που «προσκολλήθηκα» στο χώρο και όπως οι ιθύνοντες της, έτσι κι εγώ, τηρούσα και τηρώ, το «απόρρητο», όταν, όπου και όποτε χρειάζεται. Είχα την ευκαιρία, να συναντηθώ στη Ρόδο, με προσωπικότητες που ήρθαν incognito, και το σεβάστηκα. Σήμερα, μετά από τόσες πολλές δεκαετίες, μπορώ να μιλήσω για κάποιες εξέχουσες προσωπικότητες, που αγάπησαν τη Ρόδο κι έρχονταν συχνά, οι οποίοι όμως, μου είχαν ζητήσει να μην κοινωνικοποιήσω την επίσκεψή τους.

Έχουν περάσει αρκετές δεκαετίες από τότε και οι διακεκριμένοι επισκέπτες, έχουν από χρόνια φύγει από τον υλικό μας κόσμο, γι αυτό, μπορώ να αναφερθώ για αυτούς τους ξεχωριστούς αλλοδαπούς, που λάτρεψαν τη Ρόδο, τους Ροδίτες, τον Πολιτισμό μας και διαφήμισαν τη Ρόδο, σε υψηλό κοινωνικό, πολιτιστικό και πολιτικό επίπεδο.

Ανάμεσα στις διεθνούς φήμης προσωπικότητες, ήταν και δύο απόγονοι του μεγάλου συγγραφέα Charles Dickens (7 Φεβρουαρίου 1812 - 9 Ιουνίου 1870), η Lilian Dickens πρώην εργαζόμενη στο BBC και ο Jeffrey Dickens Βουλευτής των Tory και στενός συνεργάτης της Θάτσερ.

Η Lilian Dickens ήρθε για πρώτη φορά ήρθε στη Ρόδο το 1970, μετά από σύντομη συνάντησή που είχα μαζί της στην Αθήνα. Προχωρημένης ηλικίας, ανύπανδρη, ζούσε σε ένα παλιό παραδοσιακό αγγλικό σπίτι, με μια σχετικά μικρή σύνταξη που έπαιρνε από το Ραδιοφωνικό Σταθμό του Λονδίνου BBC, όπου εργαζόταν παλαιότερα.

Η Lilian Dickens, συνοδευόταν πάντα από φίλη συνοδό. Δεν είχε μεγάλη οικονομική ευχέρεια και για να έρθει στη Ρόδο, πουλούσε κάθε φορά, ένα οικογενειακό κειμήλιο ή ένα κόσμημά της, λέγοντας: «Είναι περιττό για μένα πλέον να έχω κοσμήματα, που δεν φορώ. Προτιμώ, να έρχομαι για μία εβδομάδα στην αγαπημένη μου Ρόδο με τα χρήματα που παίρνω πουλώντας τα».

Τη δεύτερη φορά που ήρθε στη Ρόδο, επί χούντας το 1971, η αείμνηστη πάντα δραστήρια και αντιστασιακή Ρένα Κάσδαγλη, μου ζήτησε να τη συναντήσει. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε και η δυναμική Ρένα Κάσδαγλη, τη ρώτησε αν δεχόταν να διακινδυνεύσει φεύγοντας από τη Ρόδο, να πάρει μαζί της ένα κείμενο για το BBC, όπου θα αναφερόταν η πραγματικότητα για τη χούντα, οι συλλήψεις, τα βασανιστήρια, οι εξορίες.

Της εξήγησε τον κίνδυνο που θα διέτρεχε αν φεύγοντας από τη Ρόδο, τη συλλάμβαναν με το προαναφερόμενο αντιστασιακό κείμενο.

Η Lilian Dickens, δέχτηκε πρόθυμα – για να μην πω με χαρά – να μεταφέρει στο BBC το κείμενο που είχε συντάξει η Ρένα Κάσδαγλη και πραγματικά, αναγνώστηκε στο BBC. Μέχρι το 1974, η Lilian Dickens σε κάθε της ταξίδι φεύγοντας από τη Ρόδο, πήγανε στο BBC τα αντιστασιακά κείμενα της Ρένας Κάσδαγλη, που πάντα τα μετέδιδαν χωρίς προσθήκες ή αλλοιώσεις.

Η Lilian Dickens, ερχόταν στη Ρόδο τουλάχιστον μια φορά το χρόνο. Σταμάτησε να έρχεται από το 1976 όταν πλέον δεν μπορούσε να ταξιδέψει για λόγους υγείας. Της στέλναμε γράμματα, αλλά δεν μπορούσε ν’ απαντήσει. Κάποιο πρωινό, δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από το Λονδίνο.

Ήταν ο ανεψιός της, που μου ανακοίνωσε το θάνατό της. Μου είπε επίσης, ότι η Lilian Dickens, είχε αγαπήσει τη Ρόδο και την διαφήμιζε με άρθρα της σε εφημερίδες, περιοδικά και φίλους.

Είπε επίσης: «Ό,τι ιστορικά βιβλία και αναμνηστικά είχε από τη Ρόδο, τα άφησε σε μένα, με την παράκληση, να σας πω ότι η Ρόδος για την Lilian Dickens, ήταν ο επί γης Παράδεισος, όχι μόνον για τις φυσικές της ομορφιές, αλλά και για την φιλοξενία και καλοσύνη των κατοίκων της».