Κακογουστιά, χυδαιότητα, αμορφωσιά ή ανοησία;

Rodiaki NewsRoom

Γράφει η Μαίρη Παπανδρέου

Τα ΜΜΕ, αναμφίβολα, παίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση απόψεων στο χώρο της πολιτικής, αλλά και στο σχηματισμό κοινωνικών θέσεων, απόψεων και ήθους. «Garbage in, garbage out», λένε οι Άγγλοι, “αντιγράφοντας” τους δικούς μας αρχαίους προγόνους που έλεγαν:

«Είσαι ή γίνεσαι αυτό που εισπράττεις», δηλαδή ό,τι προσλαμβάνεις μέσω της όρασης, της ακοής, δηλαδή της διανοητικής τροφής. Το μοναδικό σε σοφία Ευαγγέλιο, υπογραμμίζει: «Ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος, αλλ’ εν παντί πνεύματι…» (Ματθ. Δ΄4). Λίγοι όμως, είναι οι σώφρονες που κατανοούν, το πόσο επηρεάζουν τη διαμόρφωση των Ηθών και των Αξιών μας, τα ΜΜΕ.

Πρέπει να κατανοούμε, ότι η πνευματική ένδεια συνυπάρχει με την οικονομική χρεοκοπία και δυστυχώς σήμερα, μάλλον βρισκόμαστε στο «Ναδίρ». Διαπιστώνομε την «πνευματική χρεοκοπία» γύρω μας, τόσο από την κατήφεια και την απαισιοδοξία που υπάρχει γύρω μας, αλλά και από την επιθετική στάση που πολλοί έχουν υιοθετήσει απέναντι στην όποια προσπάθεια «πνευματικής ενασχόλησης», όσο και από τον τρόπο που οι πολλοί εκφράζονται και ενδύονται, από τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τον συνάνθρωπό μας, κατεβαίνοντας στο χαμηλό διανοητικό και ηθικό επίπεδο του κακόβουλου κουτσομπολιού, αλλά ακόμα και την επιδεικτική τάση του ντυσίματος και της συμπεριφοράς.

«Είμαστε ό,τι εισπράττομε» από το πιο ανέξοδο ναρκωτικό μας, τα προγράμματα των περισσότερων Τηλεοπτικών Σταθμών μας.

Η λαϊκή μας σοφία, διατείνεται ότι «ο χρόνος είναι χρήμα» κι εμείς, σπαταλούμε και τις δύο αυτές έννοιες, αψήφιστα – εγκληματικά μπορούμε να πούμε. Καθημερινά, κυριολεκτικά βομβαρδιζόμαστε από τις Τou-Vou-λες μας, με προγράμματα μαγειρικής, κυρίως πώς να μαγειρεύομε αστακούς και ακριβές γαρίδες που δεν μπορούμε εύκολα ν’ αγοράσομε, πώς να στολίζομε τα ορεκτικά μας με μαύρο χαβιάρι και μπρικ, κλπ.

Αλλά κυρίως, μας δείχνουν όλα τα τηλεοπτικά προγράμματα, τις «τάσεις» της σύγχρονης ένδυσης, με αποκαλυπτικότατα κοντά, εξώπλατα και άλλα προκλητικά ρούχα, που καταντούν, όχι απλώς ανόητα, αλλά αντιαισθητικά και χυδαία.

Έτσι, παραβγαίνουν οι μιμούμενοι/μιμούμενες, με τα ρούχα των τηλεστάρς, και καταφέρνουν να γελοιοποιούνται και μάλιστα, όχι ανέξοδα.

Γελώ ακόμα, με την παρατήρηση ενός νέου, προς μία κυρία μιας κάποιας ηλικίας, που προφανώς, δεν της ήταν μπορετό να παραδεχθεί το πέρασμα του αδυσώπητου χρόνου με όλα τα σημάδια που αφήνει και προσπαθώντας η δύστυχη να φαίνεται νεότερη, φορούσε παπούτσια/κοθόρνους με πανύψηλα τακούνια, μίνι φούστα που άφηναν ακάλυπτες τη φλεβίτιδά της, μαλλί φρεσκοβαμμένο χρώματος «ντουλαπί», ψεύτικες μακριές βλεφαρίδες που υπογράμμιζαν τα «ποδαράκια χήνας» που υπήρχαν γύρω από τα μάτια των «ώριμων» ανθρώπων και πολλά άλλα, που έκαναν τους περαστικούς να την παρατηρούν σαν περίεργο φαινόμενο. Ένας νεαρός λοιπόν, μην αντέχοντας το θέαμα, παρατήρησε: «Κυρία, χρειάζεσαι γενικό ρεκτιφιέ και πέταμα»!

Με χαμόγελο θυμάμαι συχνά-πυκνά την καυστική παρατήρηση του νεαρού και προσέχω, όχι βέβαια μήπως και τυχαία διασταυρωθεί ο δρόμος μου, με κάποιον άλλον έξυπνο, παρατηρητικό και δηκτικό νέο.

Την άμεση απάντηση του εγγονού μου, πριν από πολλά χρόνια, θυμάμαι και γελώ ακόμα, όταν κάποια φίλη που είχε να με δει, παρατήρησε:

«Έβαψες πλατινέ τα μαλλιά σου; Ωραίο το χρώμα τους»! Κι ο εγγονός μου της απάντησε γελώντας: «Και ξέρετε πόσα χρόνια και πόσο κόπο έκανε για να το πετύχει»!

Σίγουρα κανένας και καμιά, δεν επιθυμεί να «πιθηκίζει», δηλαδή, να μιμείται ό,τι κάνουν οι άλλοι, όπως είναι το χαρακτηριστικό των τετράχειρων φίλων μας. Να παρατηρούμε, να κρίνομε και να υιοθετούμε τα άξια προσοχής και όχι τα σκουπίδια που προσπαθούν κάποιοι να μας ταΐσουν, για το δικό τους οικονομικό όφελος.