Για την Ελένη ....

Rodiaki NewsRoom

Γράφει η Πίτσα Χατζή

Από τις πιο συνταρακτικές και τραγικές φιγούρες των τελευταίων χρόνων... Η πρωταγωνίστρια του δικού της αδόκητου και βίαιου θανάτου. Ένα κορίτσι μόλις στα 21 χρόνια του που δεν πρόλαβε καν να ζήσει ...να τελειώσει τις σπουδές του ...να δουλέψει ...να ερωτευθεί ...να κάνει τη δική της οικογένεια, τα δικά της παιδιά.

Να ξενυχτήσει πάνω από τα κρεβατάκια τους όταν θαήταν άρρωστα, να χαρεί όταν θα τα πρωτοπήγαινε στο σχολείο ...να καμαρώσει όταν θα έλεγαν τα πρώτα τους ποιήματα ...να αγχωθεί οταν θα έδιναν πανελλήνιες ...να περηφανευθεί οταν θα περνούσαν στο Πανεπιστήμιο και να καρδιοχτυπήσει κι αυτή με τη σειρά της, οταν "ξεπεταρούδια" πλέον κι αυτά, θα τα αποχωριζόταν για τις δικές τους σπουδές σε κάποια άλλη πόλη. Ένα κορίτσι μόλις 21 χρόνων που δεν πρόλαβε να δει την πρώτη της ρυτίδα, ούτε την πρώτη άσπρη τρίχα στα μαλλιά της. Ένα κορίτσι -μια Ελένη, που δεν πρόλαβε να φοβηθεί ότι ...γερνάει!

Που κάποιοι αδίσταχτοι αποφάσισαν να μην της το επιτρέψουν έτσι απλά χωρίς λόγο, μόνο για τη δική τους ικανοποίηση. Η Ελένη και κάθε φοιτήτρια σαν την Ελένη που νιώθει ξαφνικά περνώντας σε μια σχολή μιάς άλλης πόλης να "απελευθερώνεται" από τα δεσμά της οικογένειας, να νοιώθει ανεξάρτητη, ερωτεύσιμη, χωρίς τον καθημερινό απολογισμό στη μάνα και στον πατέρα, που είναι ανυπόμονη και χαρούμενη να κάνει νέους φίλους καινούργιες παρέες και να γεμίσει το κουτάκι των μελλοντικών της αναμνήσεων με νέες εμπειρίες.
Όνειρα που δεν πραγματοποιήθηκαν, εμπειρίες που δεν πολλαπλασιάσθηκαν.

Παρέες που δεν κατάφεραν να αποκτήσουν την εμπιστοσύνη της... Όλα μια χίμαιρα! Κι αυτή εκεί στο τέλος της διαδρομής, λίγο πριν την αποφοίτησή της ζει τον απόλυτο εφιάλτη. Όλοι έχουμε μια ευάλωτη πλευρά, είμαστε άνθρωποι πλασμένοι απο ύλη και λάθη. Η φρίκη είναι γένους θηλυκού και η απόγνωση επίσης. Η Ελένη -η φρίκη -κι η απόγνωση εγιναν κολλητάρια τον τελευταίο καιρό.

Ο φόβος κυρίαρχο αρσενικό την υπόταξε στη σιωπή. Μια σιωπή θανατηφόρα. Δεν πρόλαβε! -Είχε αλλάξει τον τελευταίο χρόνο η Ελένη- αυτό λένε μαρτυρίες συμφοιτητών της. Είχε γίνει απόμακρη, σκεπτική, κυκλοθυμική. Τι να φοβόταν άραγε; Ποια όντα της προκαλούσαν φόβο και εξαναγκασμό και γιατί; Ποιός είναι ο συνδετικός κρίκος του φόβου της και απο πού προέρχεται; Τι συνέβη "ξαφνικά" και άλλαξε η συμπεριφορά της;
Από πού ξεκινάει το κουβάρι να ξετυλίγει την αλήθεια; Υπάρχουν κάτι τύποι εκεί έξω που έχουν μάθει να παίζουν με τις ψυχές των ευαίσθητων παιδιών. Υπάρχουν κάποιοι τύποι εκεί έξω που έχουν μάθει να απαιτούν, να εξαναγκάζουν και τέλος να εκβιάζουν. Υπάρχουν κάτι τύποι εκει εξω που μιλάνε συνωμοτικά μεταξύ τους.
Αυτοί οι τύποι τελικά προκαλούν μεγάλο φόβο! -Ήθελε να φύγει από τη Ρόδο, δεν της άρεσε πια η ζωή της στο νησί -αυτό εκμυστηρεύτηκε σε κάποια φίλη της!

Η επιθυμία της αυτή δυστυχώς πραγματοποιήθηκε με τον πιο τραγικό τρόπο. Γνώρισε τους δολοφόνους της κάτω απο αδιευκρίνιστες για τους πολλούς συνθήκες. Δεν γνωρίζω αν τους γνώρισε τυχαία, με τη θέληση της, ή μέσω άλλων γνωστών της. Μπορεί ναι, μπορεί και όχι! Μπορεί κάποιοι άλλοι να ξέρουν καλύτερα... Η σιωπή δεν είναι πάντα χρυσός, κάποιες φορές μπορεί να είναι και ένοχη. Δυστυχώς στις μικρές κοινωνίες ισχύει ακόμα ο νόμος της σιωπής.
Η κοινωνία της κοσμοπολίτικης Ρόδου συγκλονίστηκε απο τη φρικτή και απάνθρωπη δολοφονία της Ελένης.

Η ήσυχη καθημερινότητα του νησιού φρίκιασε με τη βαρβαρότητα και το μένος των δραστών. Ο κοινός νους δεν μπορεί να συλλάβει το μέγεθος της αγριότητας αυτής, στο πρόσωπο ενος 20χρονου κοριτσιού. Ένα είναι σίγουρο ...θα μας πάρει πάρα πολύ καιρό! Κανένας άνθρωπος δεν αξίζει τέτοιον μαρτυρικό θάνατο.
Κανένας γονιός δεν αξίζει τέτοιον πόνο. Καμιά κοινωνία δεν αξίζει τέτοια οργή. Αντίο Ελένη, κατάφερες χωρίς να το θέλεις να ματώσεις τις καρδιές μας και να παγώσεις το αίμα στις φλέβες μας!