Η Νότια Ρόδος χρειάζεται προσοχή

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Γεώργιος Β. Παπαγεωργίου

Όλοι επιθυμούμε την τουριστική ανάπτυξη και πρόοδο της Ρόδου και χαιρόμαστε ειλικρινά για τις διακρίσεις, ελληνικές ή ξένες, που απονέμονται δικαίως σε πολύ όμορφες λειτουργικά και αρχιτεκτονικά μεγάλες τουριστικές ξενοδοχειακές μονάδες και όταν μάλιστα αυτές γίνονται από ντόπιους Ροδίτες, και μάλιστα κοντοχωριανούς μου (είμαι από το Βάτι).

Διάβασα με προσοχή την επιτυχημένη συνέντευξη του επί 8 χρόνια Δημάρχου Νότιας Ρόδου κ. Μανώλη Σαββή και επιτυχημένου γενικά για να πω ότι μπορεί κανείς να συμφωνήσει εξαρχής μαζί του για τα θετικά της τουριστικής ανάπτυξης, αλλά και να επιφυλαχθεί εν μέρει κυρίως σε ό,τι αφορά τις συνέπειες από την εγκατάλειψη της αγροτικής καλλιεργήσιμης γης, που ενίοτε συνοπτικά μετατρέπεται, αλλάζει χρήση.

Εξαρχής τίθεται με τις λέξεις ΕΠΕΙΓΟΝ η ανάγκη της χωροταξικής οριοθέτησης των τουριστικών αρμοδιοτήτων και η δημιουργία ΟΛΩΝ των αναγκαίων βασικών έργων υποδομής, γιατί αλλιώς η όμορφη Νότια Ρόδος, με τις παραλίες και την εύφορη καλλιεργήσιμη γη κινδυνεύει να μετατραπεί σε άναρχη δημάζουσα περιοχή.

Για παράδειγμα, η ανεργία, δηλαδή η μετακίνηση όλων των αγροτών σε ξενοδοχειακές δραστηριότητες σημαίνει μεν εξαφάνιση της ανεργίας, όμως σημαίνει επίσης και παράλληλα εγκατάλειψη της καλλιεργήσιμης γης, όπως επίσης η μίσθωση κατοικιών των χωριών μας σε τουριστική χρήση χωρίς έργα υποδομής σε ύδρευση και κυρίως αποχέτευση θα δημιουργήσει τεράστια προβλήματα με σοβαρές συνέπειες στην υγεία των κατοίκων κυρίως.

Αν η Νότια Ρόδος κατέχει το 40% της καλλιεργήσιμης εισφοράς και αποδοτικής αγροτικής γης με όλες τις θετικές συνέπειες από τη σωστή αξιοποίηση και καλλιέργεια, και αν κάθε πέντε χρόνια για παράδειγμα 500 στρέμματα μετατρέπονται σε τουριστικές εγκαταστάσεις σε περιοχές χωρίς την ύπαρξη ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ, τότε η Νότια Ρόδος σε κάποια χρόνια θα αλλάξει γενικώς χρήση με άγνωστες συνέπειες.

Ο Κλεόβουλος ο Λίνδιος μας δίδαξε το μέτρο που όμως απ’ ό,τι φαίνεται δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε να εφαρμόσουμε και που αφορά δραστηριότητες χωρίς όρια ή περιορισμούς ή χωρίς σεβασμό στην αναγκαία συνύπαρξη δραστηριοτήτων και που μονομερείς δράσεις πολλές φορές αγνοούν τον κανόνα, όσο και αν είναι αποδοτικές και ελκυστικές.