Η εορταστική μονοτονία της ελληνικής τηλεόρασης

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο αρχιτέκτονας
Αγαπητός Ξάνθης

Μία νέα χρονιά ξεκινάει. Νέα δεδομένα, νέες εκπλήξεις, νέα γεγονότα.
Αυτό που μένει αμετάβλητο είναι το ποιοτικό πεδίο προβολής της τηλεόρασης.
Στο πέρασμα των γιορτών των Χριστουγέννων, «η επανάληψη πήγε σύννεφο» Σήριαλ από το χρονοντούλαπο της τηλεοπτικής ιστορίας ξεσκονίστηκαν για να επαναπροβληθούν άλλη μια φορά για να γεμίσει ο τηλεοπτικός χρόνος.

Ούτε ένα ψυχαγωγικό πρόγραμμα της σημερινής εποχής δεν προβλήθηκε για να μπορέσει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Επαναλήψεις, γυναικείες εκθέσεις σε όλη τους την έκφανση, σχόλια σε μορφή κουτσομπολιού ήταν το επίκεντρο του τηλεοπτικού θεάματος κατά την διάρκεια των εορτών.

Σίγουρα οι σύγχρονες ηλεκτρονικές πλατφόρμες με εξειδικευμένα προγράμματα αντικατέστησαν τις θεματικές προβολές, όμως η τηλεόραση της καθημερινότητας που αποτελεί λαϊκή τροφή για το κοινό παρέμεινε στάσιμη ή έστω επαναξεταστέα.

Μονό οι εγχώριες ποδοσφαιρικές μεταδώσεις από την κρατική τηλεόραση έχουν μια γεύση νεωτερικότητας, χωρίς βέβαια να παράγουν επί της ουσίας ψυχαγωγία για όλο το τηλεοπτικό κοινό.

Το πλαστό θέαμα σαγηνεύει και δημιουργεί ανορθόδοξα πρότυπα, είδωλα αμφιβόλου αξίας, εικονικές παρουσίες που τρεμοσβήνουν στο πέρασμα του χρόνου. Στο όπιο της T.V και της επεξεργασμένης είδησης και της επαναλαμβανομένης εικόνας δεν υπάρχουν αντιστάσεις, δεν εμφανίζονται ασπίδες ιδεολογικής συγκρότησης.

Όλα στο μίξερ της συνήθειας και του πνευματικής αφυδάτωσης.
Βρισκόμαστε μπροστά σε μία θεμελιακή αλλαγή του πολιτικού μας περιγράμματος, μπροστά σε μία ριζική μεταβολή των περιεχομένων της ανθρώπινης συνείδησης. Έχουμε φτάσει σε σημείο να δημιουργούμε κάτι που δεν έχει νόημα: «την εικονική πραγματικότητα, το ψεύτικο φαίρεσθαι». Η εικόνα της τηλεόρασης χειραφετεί πολιτικές συνειδήσεις, μηδενίζει δυνατότητες πολιτικού ελευθέρου διαλόγου, πνίγει αντιδράσεις προς την καθεστωτική αντίληψη και την αδρανοποίηση του πολίτη.

Όποιος δεν έχει συμμετοχή στα κοινά έλεγε ο Αριστοτέλης είναι «idiot». Το γυαλί της τηλεόρασης και του P/C ας μείνει ένα εργαλείο ενημέρωσης και η «εμφύτεψη» γνώσης ας γυρίσει στην πανανθρώπινη πλευρά της ανάγνωσης κερδίζοντας τη σκέψη του (τηλε)θεατή και όχι το χειρισμό της στατικότητας και ακινησίας. Τα προγράμματα της τηλεόρασης των Χριστουγέννων έδειξαν ότι δεν είχαν ανάγνωση του ποιοτικού, του ενδιαφέροντος, του ελκυστικού αφηγήματος.

Ο εγκλωβισμός στη σύγχρονη θεωρία του ζεύγους, «εσύ και η τηλεόραση ή το P/C» στη βάση της κατασκευής καταναλωτών στο μουντό τρόπο συνεχούς αγοραστικού κοινού, αφήνει το άτομο παγιδευμένο στο χθες, χωρίς όνειρο και δημιουργία.
Η ενημέρωση είναι αγαθό, δεν είναι προϊόν. Ας το αντιληφθούμε, διαφορετικά θα λειτουργούμε ως σαστισμένη αγέλη στο κέλευσμα της εικόνας.