Αντίσταση στον ξεπεσμό της Ρόδου

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο
Κώστας Λαμπριανός

Στον δρόμο για τις εκλογές ο Μάης είναι κοντά - αναρωτιέμαι πότε, εμείς οι «ιθαγενείς» αυτού του ευλογημένου τόπου, γενναιόδωρα προικισμένου από τους θεούς, θα θυμώσουμε. Πότε θα εξωτερικεύσουμε την οργή που φωλιάζει μέσα μας, πότε θ’ αφυπνιστούν οι κοιμώμενες συνειδήσεις μας;

Έχω γράψει, κατά καιρούς, ότι αυτόν τον τόπο τον χαρακτηρίζει έντονα η έλλειψη ικανού πολιτικού προσωπικού με συνέπεια η πολιτική να είναι ταυτόσημη της απλής, και κατά κανόνα, κακής διαχείρισης της εξουσίας.

Το φαινόμενο, ιδιαίτερα έντονο και κοινωνικά επικίνδυνο, έχει τις καταστροφικές επιπτώσεις του, ειδικότερα στην τοπική αυτοδιοίκηση, την οποία ανίκανοι, φαύλοι και ιδιοτελείς απατεώνες της πολιτικής έχουν μεταλλάξει σε Λερναία Ύδρα σήψης και διαφθοράς, όπως – τουλάχιστον – αποκαλύπτεται από έρευνες και εκθέσεις της ανεξάρτητης Αρχής Δημόσιας Διοίκησης, για την πάταξη της διαφθοράς, αλλά και με αποφάσεις της Δικαιοσύνης.

Ένα ακραίο, σαρωτικό φαινόμενο που στιγματίζει ανεξίτηλα την τοπική πολιτική ζωή, επί δέκα και πλέον χρόνια, με την παραπομπή, από τη Δικαιοσύνη, στο εδώλιο των δικαστικών αιθουσών, πρώην δημάρχων, δημοτικών συμβούλων και υπηρεσιακών παραγόντων, για αμαρτωλές και σκανδαλώδεις υποθέσεις κακοδιαχείρισης και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος, σε βαθμό κακουργήματος, σε δήμους και δημοτικές επιχειρήσεις.

Έχει βουλιάξει στον βάλτο, στη σήψη και παρακμή, το άλλοτε «σμαραγδένιο νησί», από ανίκανους και φαύλους πολιτικάντηδες, απολύτως εξαρτημένων από τα παραισθησιογόνα της εξουσίας.

Όμως, οι ευθύνες για την παρακμιακή εικόνα, την αναξιοπρέπεια, την ανυποληψία και τη μιζέρια του νησιού μας, δεν μπορεί να αποδοθούν μόνο στους ανίκανους και φαύλους «ηγετίσκους», που καθορίζουν, εν πολλοίς, τις τύχες του τόπου και των ανθρώπων του.

Οι ευθύνες, αναλογικά, ακολουθούν και τις παρατάξεις της μειοψηφίας οι οποίες, είτε από άγνοια, είτε από αδιαφορία, είτε από αδυναμία, δεν μπόρεσαν να ορθώσουν τείχη στο ανήθικο και δυσώδες πολιτικό «κουκλοθέατρο» που παρακολουθούμε – δυστυχώς- με μυθολογική απάθεια, εγκληματική αδράνεια.

Και, φυσικά, από τις ευθύνες του δεν μπορεί ν’ απαλλαγεί ο λαός μας, πολλάκις υμνηθείς για τις, υποτιθέμενες, αρετές του, από τις σειρήνες του εντυπωσιάζοντος λαϊκισμού, του ψεύδους, της παραπλάνησης.

Γιατί, πίσω από τα ψεύτικα, τα μεγάλα λόγια των απατεώνων της πολιτικής, κρύβονται δεκάδες χιλιάδες πολιτών που προτίμησαν το ατομικό όφελος, την τακτοποίηση των δικών τους παιδιών, την ιδιοτέλεια, το ρουσφέτι, ρίχνοντας την ψήφο τους στον βρόμικο κάδο της άθλιας συναλλαγής και των δύσοσμων «πελατειακών σχέσεων», με ανεπάγγελτους ή άεργους, ανίατους εξουσιολάγνους, παρασιτικώς προσποριζόμενους.

Θα διαπράξει ο λαός το ίδιο λάθος; Ή θα επιλέξει τον δύσκολο δρόμο της αντίστασης στον ξεπεσμό της, πάλαι ποτέ, ακτινοβολούσας «νύμφης του Ηλίου;»
Οι κάλπες του Μάη θα δείξουν…

Τολμώ, ωστόσο, να πω ότι η παρούσα δημοτική αρχή, μ’ επικεφαλής τον Φώτη Χατζηδιάκο, είναι η χειρότερη όλων, από τη μεταπολίτευση έως σήμερα, και αν δεν ηττηθεί κατά κράτος, ο κατήφορος του «σμαραγδένιου νησιού» δεν πρόκειται ν’ ανακοπεί. Λένε αρκετοί ότι όποιος δήμαρχος και αν εκλεγεί «δεν πρόκειται τίποτα ν’ αλλάξει». Δεν υπάρχει χειρότερη μορφή απάθειας, κοινωνικής αποστροφής, μοιρολατρίας.

Πρόκειται για αντίληψη και στάση ισοδύναμης ή ταυτόσημης με την «παράδοση της πόλης άνευ όρων.»
Προσωπικά δεν τρέφω καμιάν αυταπάτη. Ο νυν δήμαρχος και οι υποτακτικοί του θα πολεμήσουν με νύχια και με δόντια για να κρατηθούν στην εξουσία, χρησιμοποιώντας κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσον.

Αλλά, πιστεύω, ο λαός του νησιού δεν θα διαπράξει δις το ίδιο λάθος, δεν θα βάλει με την ψήφο του την υπογραφή του στην οριστική και αμετάκλητη καταδίκη της Ρόδου με την τρισχιλιετή ιστορία, τη μοναδική πολιτιστική κληρονομιά, τα ανεκτίμητα Μνημεία παγκόσμιας ακτινοβολίας και σεβασμού.

Πλαισιωμένος από «επαγγελματίες της πολιτικής» με ιδιοτελή κίνητρα, κρατικοδίαιτους, εν πολλοίς, μανούλες στις πελατειακές σχέσεις, ακόμα και από άτομα που διώκονται από τη Δικαιοσύνη για ατιμωτικά κακουργηματικά αδικήματα, επιβεβαιώνει καθημερινά το δόγμα του μακιαβελικού κυνισμού «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», όπου η ηθική δεν έχει θέση στην πολιτική.

Και για να είμαι δίκαιος, οφείλω να ξεχωρίσω, από τους συνεργάτες και αυλικούς του, εκείνους – ελάχιστους βέβαια – οι οποίοι, ταπεινά και με συνέπεια, πασχίζουν να παράξουν κάποιο έργο, στον τομέα που τους έχει ανατεθεί, τιμώντας την ψήφο των πολιτών που τους επέλεξαν.

Ανιστόρητος, συνάμα, αλλεργικός ως προς τον πολιτισμό της «αιώνιας πόλης», παντελώς ξένος ως προς τα μνημεία και της βαριάς πολιτιστικής κληρονομιάς μας, παραμένει απλός θεατής του μαρασμού, του ξεπεσμού της.

Το γεγονός ότι τα τείχη, (και ολόκληρη η Μεσαιωνική Πόλη) καταρρέουν, όπως προβάλλεται, με πηχυαίους τίτλους, από τα τοπικά μέσα ενημέρωσης, δεν ξενίζει πια κανέναν.

Και όμως, ο Φώτης Χατζηδιάκος, ο «δήμαρχος των πανηγυριών», με σημαίες του την έπαρση, την αλαζονεία, και ενίοτε τις ύβρεις και χυδαιότητα, επαίρεται για το …αόρατο έργο του.

Η Ρόδος, «το χαμόγελο στο καλύτερο πρόσωπο της Ελλάδας», όπως την χαρακτηρίζει ο υποψήφιος δήμαρχος Αντώνης Καμπουράκης, μαραζώνει, πνέει τα λοίσθια.
Και για να ζήσει χρειάζεται οξυγόνο. Πότε θα το αντιληφθούν εκείνοι που βάζουν το ατομικό τους συμφέρον πάνω από το συμφέρον του τόπου και της κοινωνίας;

Στις μαύρες μέρες που βιώνει, στην καταχνιά μας, είναι παρήγορο και ελπιδοφόρο, που, δύο νέοι υποψήφιοι δήμαρχοι δίνουν το δικό τους διαφορετικό στίγμα διακυβέρνησης.
Ο Αντώνης Καμπουράκης, είναι προφανές, με την υποψηφιότητά του επιχειρεί να ηγηθεί ενός «τοπικού, πατριωτικού κινήματος» για την ανάταση του «ευλογημένου τόπου», ενός κινήματος αντίστασης στον ξεπεσμό του.

Και ο Δημήτρης Κρητικός με τον δικό του κώδικα «αξιών και αρχών» δίνει το στίγμα μιας διακυβέρνησης ηθικής, ελευθερίας, δημοκρατίας, απαλλαγμένης από το καρκίνωμα των πελατειακών σχέσεων.
Αντισταθείτε, φίλοι μου!