Η ηρωική δράση του Εθνικού Μετώπου Πανδωδεκανησιακής Απελευθέρωσης

Rodiaki NewsRoom

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε η ΚΟΒ εκπαιδευτικών της Τ.Ο. Ν. Δωδεκανήσου του ΚΚΕ, αναφέρει τα εξής:

Στις 7 Μαρτίου τιμάμε την 72η επέτειο από την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα.

Στα πλαίσια του εορτασμού της επετείου της ενσωμάτωσης των Δωδεκανήσων και σε συνέχεια των προσπαθειών που εκπονούνται τα τελευταία χρόνια για την ανάδειξη ξεχασμένων ηρωικών στιγμών της ιστορίας του τόπου μας, η Κομματική Οργάνωση Εκπαιδευτικών του ΚΚΕ καλεί τους συναδέλφους εκπαιδευτικούς να συμβάλουν στην ανάδειξη άγνωστων πλευρών της περιόδου της Αγγλικής Κατοχής και της πάλης του Δωδεκανησιακού λαού για την απελευθέρωση και την ενσωμάτωση με την Ελλάδα.

Eίναι ανάγκη να ενταχθεί η ηρωική δράση του ΕΜΠΑ, Εθνικό Μέτωπο Πανδωδεκανησιακής Απελευθέρωσης, στα επίσημα ιστορικά κείμενα, στις εορταστικές εκδηλώσεις των σχολείων και των τοπικών Αρχών.

Τα γεγονότα που προηγήθηκαν της συνθήκης του Παρισιού, στην οποία με παρέμβαση του υπουργού εξωτερικών της ΕΣΣΔ B. Μολότοφ αποφασίστηκε η Ιταλία να εκχωρήσει στην Ελλάδα με πλήρη κυριαρχία τα νησιά της Δωδεκανήσου και τις παρακείμενες νησίδες, είναι ως ένα βαθμό γνωστά. Το 1912, με τον Ιταλοτουρκικό πόλεμο η Δωδεκάνησος γίνεται ιταλική κτήση και με την υπογραφή της συνθήκης των Σεβρών το 1920 θα παραμείνει υπό ιταλική κατοχή. Οι ιταλικές αρχές ξεκινούν άμεσα διώξεις εναντίον όσων επιθυμούν την Ένωση με την Ελλάδα. Μετά το τέλος της μικρασιατικής εκστρατείας, η Ιταλία εκμεταλλεύεται την ήττα της Ελλάδας και αποσπά την πλήρη κυριαρχία της Δωδεκανήσου, με τη Συνθήκη της Λωζάνης.

Η άνοδος του φασισμού στην Ιταλία και η κατάληψη της εξουσίας από το Μουσολίνι οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερη σκλήρυνση των ιταλικών αρχών κατοχής με στόχο πλέον την «ιταλοποίηση» του πληθυσμού. Η συνθηκολόγηση της Ιταλίας το 1943 σηματοδοτεί το τέλος της ιταλικής κατοχής. Τη θέση των Ιταλών παίρνουν αμέσως οι Γερμανοί, οι οποίοι θα παραμείνουν ως το 1945.

Ωστόσο, με την παράδοση των γερμανικών στρατευμάτων και το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ξεκινά μια νέα περίοδος κατοχής για τα Δωδεκάνησα, η Αγγλική Κατοχή. Πρόκειται για μια περίοδο, η οποία παραμένει άγνωστη και τις περισσότερες φορές απουσιάζει από τις σχετικές αναφορές, δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο την εντύπωση πως την αποχώρηση των Γερμανών ακολούθησε η άμεση απελευθέρωση.

Είναι αλήθεια πως ο ερχομός των Άγγλων χαιρετίζεται από το Δωδεκανησιακό λαό, ο οποίος δημιουργεί προσδοκίες για άμεση ενσωμάτωση με την Ελλάδα. Ωστόσο η Ελευθερία δεν ήρθε και οι προσδοκίες διαψεύδονται από τη σκληρή πραγματικότητα που ακολουθεί. Ο Άγγλος κατακτητής έρχεται να διαδεχθεί τους προηγούμενους, κρατώντας μάλιστα σε ισχύ και εφαρμόζοντας σκληρά την ιταλική φασιστική νομοθεσία. Οι διαταγές της βρετανικής στρατιωτικής διοίκησης έρχονται να συμπληρώσουν τον φασιστικό νόμο όπου αυτός κρίνεται ελλιπής, οι Ιταλοί παραμένουν στις θέσεις τους, υποστηρίχθηκαν οι δοσίλογοι.

Υπό αυτές τις συνθήκες τίθεται το ζήτημα της ίδρυσης μιας παλλαϊκής οργάνωσης, η οποία θα αγωνίζεται για την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου και την ενσωμάτωσή της με την Ελλάδα. Έτσι, στα τέλη του 1945 με αρχές του 1946, μετά από απόφαση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας (ΚΚΕ), δημιουργείται το ΕΜΠΑ, το Εθνικό Μέτωπο Πανδωδεκανησιακής Απελευθέρωσης. Ανάμεσα στα ιδρυτικά του στελέχη, ο Μανώλης Παπαναστάσης, γραμματέας

του ΕΜΠΑ και ο Πάνος Μιχαηλίδης, ο οποίος έχει φτάσει στη Ρόδο από τη Μ. Ανατολή το 1943 και εντάσσεται στον αγώνα ενάντια στους Γερμανούς.

Βασικοί σκοποί του ΕΜΠΑ:

* Να συνενώσει, να οργανώσει και να καθοδηγήσει τον δωδεκανησιακό λαό για την άμεση και οριστική ένωσή του με τη μητέρα Ελλάδα.

* Να εξασφαλίσει, κάτω από την αγγλική κατοχή, τη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών.

* Να καλυτερεύσει το βιοτικό επίπεδο και να ανεβάσει το πολιτιστικό επίπεδο του λαού.

Το ΕΜΠΑ, με αυτό το εθνικοπατριωτικό περιεχόμενο καλεί όλους τους Δωδεκανήσιους να μπουν στην οργάνωση, ανεξάρτητα από τις πολιτικές τους πεποιθήσεις και γρήγορα δένονται οργανωτικά τα νησιά, οι πόλεις και τα χωριά.

Κυκλοφορούν προκηρύξεις, που ξεσκέπαζαν τις ενέργειες εις βάρος της εθνικής υπόστασης του λαού και του ψωμιού του. Κυκλοφορεί την παράνομη εφημερίδα "ΕΝΩΣΗ", που αγαπήθηκε και διαβαζόταν πλατιά, γιατί ήταν το μοναδικό φύλλο που έβγαινε στα νησιά χωρίς τη λογοκρισία των Άγγλων και σάλπιζε την ένωση με την Ελλάδα.

Δουλεύει με όλες του τις δυνάμεις για τη σωματειακή οργάνωση του λαού και παρά την αντίδραση των Άγγλων πετυχαίνει την αναγνώριση απ' αυτούς πολλών εργατικών και επαγγελματικών σωματείων. Γι' αυτή τη δράση, το ΕΜΠΑ δέχτηκε πολλές φορές τα χτυπήματα των Άγγλων καταχτητών, οι οποίοι συλλαμβάνουν στελέχη του, επιχειρώντας την πλήρη διάλυση του.

Το ΕΜΠΑ δρα επί 15 μήνες και με την άφιξη της ελληνικής στρατιωτικής διοίκησης τον Μάρτη του 1947, νομιμοποιείται ντε φάκτο. Τα μέλη του χαιρετίζουν την άφιξη του Έλληνα στρατιωτικού διοικητή. Προβάλλουν τις διεκδικήσεις του Δωδεκανησιακού λαού, να διανεμηθούν μια σειρά είδη που να ικανοποιούν τις ανάγκες διατροφής και ένδυσης του λαού, για ελευθερία και δικαιοσύνη.

Ωστόσο αμέσως μετά την ενσωμάτωση αντιμετωπίζουν διώξεις, συλλαμβάνονται και φυλακίζονται με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Η ηρωική δράση των μελών του ΕΜΠΑ, οι σκοποί και τα ιδανικά που πρέσβευε, αποτελούν πηγή έμπνευσης και άντλησης συμπερασμάτων, μια και οι σημερινές εξελίξεις είναι συνυφασμένες με τα «γεωστρατηγικά παιχνίδια» στην περιοχή μας, όπως και τότε.

Πηγές: torodami.gr, rizospastis