Εθνικός κίνδυνος απώλειας της ΑΟΖ εν ονόματι του κέρδους

Rodiaki NewsRoom

κόπιμη ή μη εξαφάνιση από την ΕΛ.ΣΤΑΤ. των κατοίκων από τα Λέβιθα;

Του δημοσιογράφου Νίκου Μελιανού στο patmostimes.gr

Εθνικός κίνδυνος απώλειας της ΑΟΖ εν ονόματι του κέρδους.

Για τις γήινες και σατανικές πατέντες που εφευρέθηκαν για βγει ακατοίκητο το νησί των Λεβίθων και να μπουν ανεμογεννήτριες, είχαμε αναφερθεί σε προηγούμενο ρεπορτάζ.

Σήμερα αξίζει να κάνουμε μια πορεία στο χρόνο παρουσιάζοντας όλα εκείνα τα στοιχεία τα οποία εκτός των άλλων, πιθανόν να δημιουργήσουν ΕΘΝΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ το οποίο, εν ονόματι του κέρδους, φαίνεται ότι ουδόλως ενδιαφέρει ορισμένους.

Το έτος 2011, γνωστή εταιρεία με την αριθ. 907/2011 απόφαση της ΡΑΕ, πήρε άδεια να κατασκευάσει αιολικό πάρκο ισχύος 282 ΜW και στην «ακατοίκητη» όπως αναφέρεται «βραχονησίδα» Λέβιθα.

Εν συνεχεία μίσθωσε από το Δήμο Λέρου, όπως αναφερόταν στη σχετική προκήρυξη, εκτάσεις κυριότητας Δήμου Λέρου, επί των ακατοίκητων βραχονησίδων Λέβιθα, Κίναρος, Γλάρος, Λιάδη, Πλάκα, που όπως επικαλείται ο δήμος του παραχωρήθηκαν από το ελληνικό δημόσιο με το άρθρο 18 του Ν. 3800/1957.

Ειδικά για τη νήσο Κίναρο το υπουργείο οικονομικών στις 29-3-2018 αναφέρει σε σχετική ερώτηση του βουλευτή κ. Κόνσολα ότι ουδέποτε έχει παραχωρήσει το νησί στο Δήμο Λέρου.

Η ΕΛ.ΣΤΑΤ., εξαφάνισε τους κατοίκους από τα Λέβιθα. Στατιστικό λάθος ή Στατιστική σκοπιμότητα;

Η ΕΛ.ΣΤΑΤ κατά την απογραφή του 2011 απέγραψε τρεις κατοικίες αλά όχι κατοίκους στα Λέβιθα ενώ δεν πραγματοποίησε απογραφή στην Κίναρο, εμφανίζοντας τα νησιά Κίναρο και Λέβιθα ως «ακατοίκητα».

Το 2013 ο δήμαρχος Λέρου απορρίπτει αιτήματα των κατοίκων με την αιτιολογία ότι δεν έχει προσωπική αντίληψη για τη μόνιμη κατοικία τους, δεν τους έχει παραχωρηθεί τμήμα γης, δεν έχει εκδώσει άδειες οικοδομής, επικαλέστηκε τα αποτελέσματα της τελευταίας απογραφής και αξίωνε την προσκόμιση λογαριασμών ΔΕΚΟ. Μέχρι το 2012 η βεβαίωση μόνιμης κατοικίας δινόταν χωρίς δικαιολογητικά.

Στα έντονα διαβήματα, αιτήσεις, ενστάσεις, επιστολές αλλά και προσφυγές των κατοίκων τα αποτελέσματα ήταν τα εξής:

Η ΡΑΕ προχώρησε σε ορθή επανάληψη της 907/2011 απόφαση της για αδειοδότηση της εταιρείας, ώστε να απαλειφθεί ο όρος ακατοίκητες βραχονησίδες, χωρίς να αναφέρεται επανέλεγχος του φακέλου και της μελέτης που είχε γίνει για τόπο χωρίς κατοίκους και ανθρώπινη δραστηριότητα.

Η περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου μάλιστα με έγγραφο της, είχε επισημάνει μεταξύ άλλων, ότι πρέπει το έργο να τροποποιηθεί όπου υπάρχει πληθυσμός. Οι προσφυγές που γίνονται από κάτοικο των Λεβίθων στην αποκεντρωμένη διοίκηση , απορρίπτονται «λόγω έλλειψης εννόμου συμφέροντος».

Εμπιστευτικά έγγραφα του ΓΕΕΘΑ για την υφαλοκρηπίδα

Η ΕΛ.ΣΤΑΤ αποδίδει σε δικαιολογημένο στατιστικό λάθος την εξαφάνιση του πληθυσμού από δύο ελληνικά νησιά. Το δε υπουργείο εθνικής άμυνας δια του ΓΕΕΘΑ κατανόησε την ύπαρξη μείζονος εθνικού θέματος, διαβλέποντας, ότι ο δήμος Λέρου προσπαθεί να μετατρέψει το κατοικημένο νησί σε ακατοίκητη βραχονησίδα, ενημερώνει με επείγοντα και εμπιστευτικά έγγραφα Υπουργείο εξωτερικών, εισαγγελέα Κω και Δήμο Λέρου, ότι η Λέβιθα δεν μπορει να χαρακτηριστεί ακατοίκητη, γιατί σε αυτή την περίπτωση, το Διεθνές δίκαιο δεν αναγνωρίζει δικαιώματα υφαλοκρηπίδας και αποκλειστικής οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ).

Πιο συγκεκριμένα γίνεται αναφορά στην έννοια του όρου νησί και συνεχίζουν τα έγγραφα: «Στην προκειμένη περίπτωση διευκρινίζεται εκ νέου, ότι η Λέβιθα αποτελεί νησί . Η αυθαίρετη απόδοση άλλου χαρακτηρισμού (όπως αυτός της ακατοίκητης βραχονησίδας) εγκυμονεί ΕΘΝΙΚΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ από παρανοήσεις που ενδέχεται να προκύψουν σε τρίτους ως προς τα νομικά δικαιώματα του εν λόγω νησιού, λαμβάνοντας υπόψη τις διατάξεις του άρθρου 121 της σύμβασης των Η.Ε. για το δίκαιο της θάλασσας (1982). Η δε επανάληψη αδόκιμων χαρακτηρισμών ελληνικών εδαφών – ενώ έχουν προηγηθεί κατ΄αρμοδιότητα σχετικές διευκρινήσεις – ενδέχεται να έχουν συνέπειες ΕΘΝΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ.

Με έγγραφο της η εταιρεία που θα κάνει των επένδυση των ΑΠΕ έστειλε στις 14-11-2013 επιστολή στο Δήμο Λέρου με την οποία ζητά να απομακρύνει από τα Λέβιθα όσους δεν έχουν νόμιμο συμφέρον και είναι παράνομοι. Το Δ.Σ. της Λέρου υιοθετεί πλήρως το κέιμενο της εταιρείας και αποφασίζει στις 29-11-2013 να καταγράψει τις εκτάσεις που έχουν καταπατηθεί και κατέχονται αυθαίρετα στα Λέβιθα και να γίνει διοικητική αποβολή με πρωτόκολλο των κατοίκων από εκεί. Μα αφού το νησί ήταν έρημο κατά απογραφή πως βρέθηκαν κάτοικοι και κτίσματα μετά;

Το πόσο γελοία είναι όλα αυτά φαίνεται από το γεγονός ότι ενώ η ελληνική στατιστική υπηρεσία βεβαιώνει ότι το νησί είναι ακατοίκητο (2013)., οι τουρκικοί τουριστικοί οδηγοί βεβαίωναν ότι κατοικείται και έγραφαν τα ονόματα των κατοίκων του ενώ μια σειρά από άλλες ενέργειες των υπηρεσιών μαρτυρούν του λόγου το αληθές:

1) Απόφαση της περιφέρειας Ν. Αιγαίου για την κατασκευή πλακόστρωτου δρόμου το 2011.

2) Έγγραφο του αλιευτικού συλλόγου Φούρνων Κορσεών ο ΓΛΑΡΟΣ που βεβαιώνει τη διαχρονική ύπαρξη κατοίκων στο νησί.

3) Απόσπασμα από το σχέδιο δράσης του 2012 του Δήμου Λέρου, όπου αναφέρεται σαφώς στην παράγραφο 3.1. η νήσος Λέβιθα ως έχουσα μόνιμο πληθυσμό σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΣΥΕ:

4) Απόσπασμα από δημοσίευση της ιστοσελίδας rodos alarm.gr σχετικά με το συλλυπητήριο μήνυμα του περιφερειάρχη για το θάνατο του Μικέ Κατσοτούρχη στο νησί Κίναρο.

5) Ομοίως συλλυπητήριο του Δημάρχου Ρόδου.

6) Απόσπασμα από την ομιλία Π. Καμμένου στη συνεδρίαση ΡΝΔ της 29 Μαρτίου 2013 στη βουλή των Ελλήνων.

7) Προκήρυξη leader όπου συμπεριλαμβάνονται τα Λέβιθα.

8) Αποσπάσματα από τις συμβάσεις ανάθεσης δημόσιας υπηρεσίας για την εξυπηρέτηση δρομολογιακής γραμμής Λέβιθα – Πάτμος και επιστροφή στα διαστήματα πριν και μετά την απογραφή του 2011.

Πως βγήκαν λοιπόν ακατοίκητα τα Λέβιθα; Μήπως τα έβγαλαν για προφανείς λόγους; Είναι πολλά τα λεφτά!!

Νομοθετική διάταξη – ρύθμιση του 2015 δικαιώνει τη Μονή.

Και η μεν μονή Πάτμου πέρα από τους χρυσόβουλους λόγους, πέρα από τα οθωμανικά φιρμάνια, υπάρχει η υπ΄αριθμ. 1/1878 απόφαση του Δικαστικού Συμβουλίου της Καϊμακαμίας Πάτμου, αλλά και η πιστοποίηση της περιουσίας της Μονής με την υπ΄αριθμ. 191/1876 πιστοποίηση του Δημογεροντικού συμβουλίου Πάτμου, εύκολα και εύλογα, αποδεικνύει το ιδιοκτησιακό της δικαίωμα.

Ο δήμος Λέρου τι έχει κάνει; Απλά το ελληνικό δημόσιο μετά την ενσωμάτωση της Δωδ/σου με την Ελλάδα θεωρώντας αυθαίρετα απαράδεκτα ανιστόρητα και εσφαλμένα ότι η νησίδα Λέβιθα δεν είχε ιδιοκτήτη και ότι ανήκε γενικώς στην Ιταλία ως προϊστάμενο κατακτητή των Δωδεκανήσων, την οποία Ιταλία σύμφωνα με τη συνθήκη ειρήνης μεταβίβασε στην Ελλάδα η οποία με τη διάταξη της παραγρ. 1 του άρθρου 18 του Ν. 3800/1957 τη μεταβίβασε στο Δήμο Λέρου, μια παραχώρηση προερχόμενη από διάταξη που είναι κενό γράμμα, αφού αναφέρεται ότι η Λέβιθα βρισκόταν μέχρι το 1957 στη χρήση του δήμου Λέρου προς βόσκηση ζώων, ενώ τέτοιο γεγονός χρήσης υπέρ του δήμου Λέρου ουδέποτε υπήρξε. Ανιστόρητο κράτος, ανιστόρητοι πολίτες.

Όμως το ίδιο το κράτος κατά το άρθρο 17 παρ. 4 του κανονισμού 3/2015 ΦΕΚ Α΄23 /6-2-2015 αναφέρει:
Τα εκκλησιαστικά ακίνητα, επί των οποίων έχουν εκδοθεί τίτλοι κυριότητος, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 7 του Ν.3800/1957 ΦΕΚ . Α΄/256/19-12-1957 και 88 του Α.Ν. 2200/1940 ΦΕΚ Α΄/42/1-2-1940, θεωρούνται και αναγνωρίζονται ως ανέκαθεν ανήκοντα εις τα οικεία εκκλησιαστικά πρόσωπα.
Δηλαδή αναγνωρίζει την κυριότητα της Μονής στα Λέβιθα. Άραγε θα το συνειδητοποιήσουν στην Λέρο και να πάψουν τα παιγνίδια με τη μονή;

Εκτός και αν βάλει το χεράκι του ο «Ύψιστος»

Όλα αυτά οδηγούν στο συμπέρασμα και έχοντας ως δεδικασμένο τα χαστούκια που τρώει το ελληνικό δημόσιο που διεκδικεί την περιουσία της Μονής στη Πάτμο, ότι η Μονή θα κερδίσει την υπόθεση. Τότε να δούμε που θα πάνε να κρυφτούν όλοι οι θιασώτες της "ανάπτυξης", οι οποίοι εν ονόματι των συμφερόντων ένθεν κακείθεν ήταν έτοιμοι με τη λειτουργία των ΑΠΕ να καταστρέψουν το κοινοτικό δίκτυο NATURA 2000, όπου σύμφωνα με τον Τομέα υδάτινων Πόρων και Περιβάλλοντος ΦΙΛΟΤΗΣ του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου σ' αυτές τις νησιωτικές περιοχές παρατηρούνται τα εξής σημαντικά είδη πτηνών: Καλαμόκιρκος, Λευκοτσικνιάς, Μαυροπετρίτης, Σπιζαητός, Πετρίτης, Ωχρόστριτσίδα, Υδροβάτης, Κοκκινοκέφαλος, Αιγαιόγλαρος, Λευκοσουσουράδα, Κιτρινοσουσουράδα, Σταχτομυγοχάφτης, Ασπροκώλα, Σταχτοπετρώκλης, Σφηκιάρης, Θαλασσοκόρακας, Κοκκινονούρης, Μύχος, Καστανολαίμης, Σταχτάρα, Σκεπαρνάς.

Κατανοούμε τα πλαίσια μέσα στα οποία θα γίνονται ενδεχόμενες επενδύσεις καθώς και τα οικονομικά οφέλη που απορρέουν από αυτές. Όμως πρέπει στις περιοχές που θα πραγματοποιούνται πρωτίστως θα πρέπει να προστατεύονται οι κάτοικοι-ακρίτες αυτών των περιοχών και να λαμβάνεται μέριμνα για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις τέτοιων έργων. Καμμία επένδυση δεν μπορεί να είναι υπεράνω της νομοθεσίας, και δεν είναι δυνατόν στο βωμό του κέρδους να θυσιάζονται οι κάτοικοι και να οδηγείται ένα νησί σε εκκένωση . Ούτε να καταστρέφει το περιβάλλον.