Eπί ξύλου βλέπουσα...

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Θανάσης Καραναστάσης

Πουθενά στη θρησκευόμενη Ευρώπη δεν υπάρχει το πλούσιο και υποβλητικό τελετουργικό, όπως αυτό της Μεγάλης Εβδομάδας και του Πάσχα στην Ελλάδα.

Εδώ το Θείο Δράμα εκτυλίσσεται μέσα από συνεχόμενες ακολουθίες που κάνουν τους πιστούς να συμπάσχουν με τον πάσχοντα Θεάνθρωπο.

Εδώ κυριαρχούν τα συναισθήματα της συγκίνησης και της οδύνης που δημιουργούν η εκκλησιαστική ποίηση και η βυζαντινή μουσική τέχνη. Με τέτοια συναισθήματα, νομίζω, παρακολούθησε το πολυάριθμο κοινό τη συναυλία της Χορωδίας του συλλόγου Ιεροψαλτών Ρόδου, την προηγούμενη Τετάρτη στον Καθεδρικό Ναό του Ευαγγελισμού.

Ήταν μια πρόγευση του κατανυκτικού πνεύματος που θα ακολουθήσει τις επόμενες ημέρες. Τα 50 μέλη της Χορωδίας των Ιεροψαλτών, απόλυτα συντονισμένα, ικανοποίησαν τους παρευρεθέντες με την απόδοση των βυζαντινών ύμνων.

Η εναλλαγή των ήχων που χαρακτηρίζει τους ύμνους αυτούς δόθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Πρόσθετο στοιχείο στη συναυλία αυτήν ήταν και τα μοιρολόγια από διάφορα χωριά της Ρόδου με τη φωνή της Χριστίνας Κόζα.

Συγκινητική παρουσία σ’ αυτή τη βραδιά ήταν ο νέος, εκλεγμένος από τους συναδέλφους του, χοράρχης του συλλόγου Ιεροψαλτών, Παναγιώτης Μανουσάκης. Ήταν η παρθενική του εμφάνιση, όπως ανέφερε στο τέλος ο Μητροπολίτης Ρόδου, κ. Κύριλλος, στη θέση αυτή.

Στη θέση που για πολλά χρόνια είχε κρατήσει ο δάσκαλός του, ο αξέχαστος για μας, Μανώλης Θεουλάκης. Η ιδιαίτερη αυτή σχέση και η σύνδεση των δύο προσώπων δεν νομίζω να πέρασε απαρατήρητη.

Ως νέος χοράρχης ο Παναγιώτης έδειξε εκείνο το βράδυ ότι θα σταθεί αντάξιος του αγαπημένου δασκάλου του.

Έδωσε ένα πρώτο δείγμα γραφής με σοβαρότητα και σεμνότητα. Διεύθυνε με μεγάλη σιγουριά και χωρίς τρακ τους συναδέλφους του. Είμαι βέβαιος, ότι θ’ ανταποκριθεί στη συνέχεια με επιτυχία στον απαιτητικό ρόλο που του έχει ανατεθεί.

Τίτλος της συναυλίας ήταν το “Επί ξύλου βλέπουσα...” από το τροπάριο που ψάλλεται το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης. Είναι ο θρήνος της μητέρας του Χριστού για τον Εσταυρωμένο γιο της.