Επιστρέφουμε στις εκκλησίες...

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο
Αγαπητός Ξάνθης
αρχιτέκτονας-διεθνολόγος

Πηγαίνοντας σε μια εκκλησία για να παρακολουθήσω τους τελευταίους χαιρετισμούς ένιωσα την κατάνυξη του κοινού. Κόσμος από όλα τα κοινωνικά στρώματα και ηλικίες με εκθαμβωτικό σεβασμό περίμεναν υπομονετικά στη γραμμή τους για να τελέσουν το τάμα τους. Άρωμα λιβανιού και λάμψεις από κεράκια κατέκλυζαν τον εκκλησιαστικό χώρο υπογραμμίζοντας την αγιότητα της στιγμής. Συγκίνηση, σεβασμός, ελπίδα, υπόσχεση, αγάπη.

Είναι πολύ ενδιαφέρον να βλέπεις την επιστροφή των ανθρώπων στις εκκλησίες…
Η λέξη Εκκλησία προέρχεται από το ρήμα καλέω-ώ (=προσκαλώ, συναθροίζω). Είναι, λοιπόν, η Εκκλησία μια συνάθροιση ανθρώπων, μια σύναξη.

Στην Εκκλησία οι άνθρωποι μοιράζονται με τους άλλους τον εαυτό τους, το βίο τους, το χρόνο τους, τις ανησυχίες τους, τη δημιουργικότητά τους, τη χαρά τους, τη λύπη τους, την πίκρα τους, την απόγνωσή τους, την ελπίδα τους, την πίστη τους.

Δεν υπάρχει Εκκλησία εκεί που οι άνθρωποι φροντίζουν ο καθένας τον εαυτό του, εκεί που ο καθένας κρατάει τα προσωπικά αγαθά, τη μοναδική χαρά του, την ατομική δύναμη και ελπίδα, την εσωστρεφή πίστη του, την εγωπαθή αρετή για τον εαυτό του και δεν τη μοιράζεται με τους άλλους.
Έλλειψη αλληλεγγύης και αλτρουισμού.

Η Εκκλησία γίνεται εκ των πραγμάτων το σημερινό απάνεμο λιμάνι.
Τραντάζοντας από την οικονομική κρίση, κάθε σπιτικό προσπαθεί να πιαστεί από κάπου.

Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα ωθεί πολλούς στο να γαντζωθούν από ένα «σωσίβιο» ευελπιστώντας για μια καλύτερη ζωή. Η επίπλαστη ευδαιμονία που μας πρόσφεραν έκτισε ένα status που σταδιακά οφείλουμε να το προσαρμόσουμε στις νέες συνθήκες. Με ομαλότητα και κοινωνική γαλήνη, όχι βίαια και άτσαλα.

Αυτή την πραότητα και την ανάδυση γεννάει ένα άνοιγμα ενός κεριού για ένα χριστιανό.
Η απόσταση από τις αξίες που πέρασε στις προηγούμενες δεκαετίες έγινε μέθοδος και καταχωρήθηκε στη συνείδηση ως μια τεχνική χωρίς ευαισθησία.

Ευτυχώς και η κρίση επανεμφάνισε τις αξίες και τις σταθερές που συγκροτήθηκε η δυτική κοινωνία. ανατρέποντας στείρες αντίληψης υπέρ του εύκολου πλουτισμού προσφέροντας μια κατάσταση περισυλλογής και εγκράτειας.

Το μεγάλο ζητούμενο είναι η κοινωνική βέλτιστη ισορροπία μεταξύ οικονομικής διάστασης και κοινωνικής αντοχής.
Η πρόκληση των ημερών είναι να βρεθεί το σημείο σέλλας μεταξύ Χρήματος και Αξίων. Είναι το δίπολο που χρήζει έρευνας σύμφωνα με τη Θεωρία των Παιγνίων.

Σίγουρα οι παράγοντες επιρροής του Παιγνίου είναι πολλοί, όμως η εξεύρεση της ιδανικής ισορροπίας οφείλει να βασανίσει τους επαΐοντες.

Ο χώρος που μπορεί να βρει έστω και για λίγο αυτή την επιδιωκόμενη ισορροπία είναι η Εκκλησία.

Γι’ αυτό ο κόσμος συσσωρεύεται στον ναό για να ανακαλύψει αυτή την αρμονία μεταξύ επιβίωσης και των αρχών της ανθρωπιάς.

Οι παλαιότερες δεκαετίες απέτυχαν να μας φωτίσουν με τη βέλτιστη ισορροπία, το καλύτερο ισόρροπο αποτέλεσμα μεταξύ οικονομίας και κοινωνίας.
Υπάρχει διέξοδος

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι υπάρχουν προοπτικές για το ξέφωτο, αλλιώς είμαστε «καταστροφείς» της επόμενης γενιάς, της γενιάς των παιδιών μας.
Πιστεύουμε και τολμάμε…

Καλή Ανάσταση…