Μήπως το επόμενο νομοθέτημα νέας διοικητικής μεταρρύθμισης της τοπικής αυτοδιοίκησης, θα λέγεται “ΣΟΛΩΝ Ο ΣΟΦΟΣ”;

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο
Ιωάννης Σ. Κουμπιάδης
δικηγόρος

Κατά την τελευταία εικοσαετία και με το πρόσχημα της καλυτέρευσης της πολιτικής ζωής, στο πλαίσιο το τοπικών κοινωνιών, οι αρμόδιοι αναζήτησαν ιστορικές προσωπικότητες, τα πιο λαμπερά ονόματα της νεότερης, αλλά και της αρχαίας ιστορίας της Ελλάδας αρχίζοντας από τον πρώτο κυβερνήτη Ι. Καποδίστρια, ο οποίος διοργάνωσε εκ βάθρων το τότε νεογέννητο ελληνικό κράτος και προσφυώς το σχέδιο της αρχικής διοικητικής μεταρρύθμισης πήρε το όνομά του (Νόμος 2539/1997 με τίτλο «Ιωάννης Καποδίστριας»), πλην όμως είχε χρονική διάρκεια μόλις μιας δεκαετίας, για να ανακαλύψουν στη συνέχεια τον Αρχιτέκτονα του Παρθενώνα Καλλικράτη και να καταλήξουν τελευταία στον «Κλεισθένη», ψηφίζοντας τα ομώνυμα νομοθετήματα αντίστοιχα, δανειζόμενοι δε τον τίτλο του τελευταίου και ισχύοντος, από τον θεμελιωτή της αθηναϊκής δημοκρατίας Κλεισθένη, ο οποίος κατάφερε με τον διοικητικό διαχωρισμό που επέβαλε στην Αθήνα να μετριάσει το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών πολιτών.

Δηλαδή, οι εκάστοτε αρμόδιοι Υπουργοί βαφτίζοντας τα νομοσχέδια για την τοπική αυτοδιοίκηση με ιστορικά ονόματα, προφανώς επεδίωξαν να προσδώσουν ισάξιες διαστάσεις στο έργο τους, αλλά κανένας δεν τόλμησε να δώσει την ονομασία «Σόλων ο Σοφός», αν και θα ταίριαζε πιο πολύ στα πέτρινα χρόνια της πολύχρονης δημοσιονομικής και τραπεζικής κρίσης και φτωχοποίησης της χώρας. Θα βάραινε όμως ακόμη και ως τίτλος το όνομα του, ως ευρισκόμενο σε αναντιστοιχία με τις προηγούμενες ή μετέπειτα πράξεις τους, αφού ο πραγματικός Σόλων, ο μεγάλος αυτός σοφός και ένας από τους Επτά Σοφούς της Αρχαιότητας, τους έχει «αδειάσει» από τα αρχαία χρόνια με τις πράξεις του και όχι στα λόγια και ο οποίος πέτυχε:

α) την πραγματική και ριζική αναδιοργάνωση της Αρχαίας Αθήνας

β) θεσμοθέτησε, αλλά και πραγματοποίησε τη «σεισάχθεια», η οποία, ως γνωστόν, ήταν η νομοθεσία που απάλλασσε τους Αθηναίους πολίτες από χρέη δανείων και καταργούσε όλες τις εξαιτίας αυτών κτηματικές υποθήκες

γ) απαγόρευσε το δικαίωμα να μπορεί εκείνος που δάνειζε ένα ποσό σε κάποιον άλλο, να κάμει τον τελευταίο δούλο του, αν δεν του επέστρεφε στον συμφωνημένο και καθορισμένο χρόνο το δάνειο,

δ) επιπρόσθετα ελευθέρωνε όσους είχαν ήδη γίνει δούλοι εξαιτίας των χρεών τους, δηλαδή κατάργησε το «επί τοις σώμασι δανείζειν», (φυσικά σήμερα δεν έχει δούλους, αλλά έχει εν τοις πράγμασι δουλεία με ακόμη μισθούς πείνας και με συνθήκες ακόμη εργασιακής γαλέρας, αλλά και με της θηλειά στο λαιμό πλείστων, λόγω των χρεών, κυρίως των δανειοπλήκτων, που οδήγησε ακόμη και σε αυτοκτονίες) και

ε) επέβαλε με νόμους που ψήφισε πολύ βαριά φορολογία στους πλούσιους. Στη χώρα μας για 20 και πλέον χρόνια γίνονται μεταρρυθμίσεις στο επίπεδο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με τις οποίες στοχεύεται μέσα από την καινούργια κάθε φορά αρχιτεκτονική δομή και λειτουργία της ο πολυπόθητος εκσυγχρονισμός της διοίκησης και όλων των δομών της, η δε μέριμνα του εν λόγω εκσυγχρονισμού είναι ιδιαίτερα εμφαντική, αλλά μόνο μέσα από το γράμμα των νομοθετημάτων, χωρίς να έχει βελτιωθεί όμως και στην πράξη, όπως αναμενόταν, η τοπική αυτοδιοίκηση, η οποία δεν παύει εκτός από τοπική, να είναι και μέρος της ευρύτερης δημόσιας διοίκησης, η οποία ως γνωστόν χρονίως πάσχει. Το μόνο που επιτυγχάνεται μέχρι σήμερα, είναι να χύνεται πολύ μελάνι με το «γράψε, σβήσε και ξαναγράψε» σε νομοσχέδια, που εκάστοτε ψηφίζονται, με μεγαλόστομες και βαρύγδουπες υποσχέσεις για κοσμογονικές αλλαγές, πλην όμως στην πορεία αποδεικνύονται δυσλειτουργικά και δυσεφάρμοστα στην πράξη.

Ο τελευταίος νέος καινοτόμος νόμος «ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ Ι» έφερε την καθιέρωση της απλής αναλογικής στις αυτοδιοικητικές εκλογές, όσο αγνή και ανόθευτη θα μπορούσε αυτή να χαρακτηριστεί σ’ όλο το εύρος της, αλλά, πριν ακόμη ψηφιστεί και πριν στεγνώσει το μελάνι, δαιμονοποιήθηκε! Η αιτιολογία: Δεν θα μπορεί να «κυβερνηθεί» σωστά η τοπική αυτοδιοίκηση λόγω των μελλοντικών αντιρρήσεων της αντιπολίτευσης και των μικροκομματικών πολιτικών κυρίως της μειοψηφίας, δηλαδή για πολλούς αιρετούς αυτό σημαίνει ακυβερνησία και χάος.. Από την άλλη πλευρά ακούσαμε φλογερούς λόγους –εννοείται- συνήθως προεκλογικά - κρατικών παραγόντων υπέρ της ενίσχυσης της Αυτοδιοίκησης, με πόρους, προσωπικό και αρμοδιότητες, με πομπώδεις μάλιστα φράσεις εναντίον του κεντρικού κράτους, σε αναντιστοιχία όμως στη συνέχεια με τις μετεκλογικές πράξεις τους, αφού είναι γεγονός ότι δεν νοείται άσκηση αρμοδιοτήτων, χωρίς τους κατάλληλους ανθρώπινους, χρηματικούς και υλικούς πόρους, όποτε μοιραία είναι και η συνέχιση της δυσλειτουργίας της αυτοδιοίκησης, σε σημείο δε που να θεωρούν πολλοί κακεντρεχείς ότι και η απλή αναλογική έχει ως στόχο την ενίσχυση της γραφειοκρατίας στην αυτοδιοίκηση.

Ο αρμόδιος υπουργός, κατά την ψήφιση του τελευταίου νόμου «ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ Ι», σκεπτόμενος και στοχαζόμενος διαφορετικά σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ/ΜΠΕ, είπε μεταξύ άλλων «…Η πιο ουσιαστική δικλείδα ασφαλείας είναι η υιοθέτηση μίας κουλτούρας συναινέσεων, συνεργασιών, διαβούλευσης και συνθέσεων τελικά για τη διαμόρφωση πλατιών πλειοψηφιών εντός των δημοτικών και των περιφερειακών συμβουλίων. Ξεπερνάμε πια τη λογική των μονοπαραταξιακών λογικών και αυτό είναι το πιο ουσιαστικό…».

Αλήθεια, η σημερινή κυβέρνηση προσδοκά ότι πραγματικά θα υπάρξουν συναινέσεις και συνεργασίες μεταξύ των διαφορετικών παρατάξεων και ότι υπάρχει έδαφος κουλτούρας, για να λειτουργήσει κιόλας σωστά ο νέος νόμος;

Πολύ φοβούμαι μήπως η επόμενη θα αναζητήσει τον σοφό «ΣΟΛΩΝΑ» και εύχομαι να μην αποτελέσει μια ακόμα έμπνευση για να γίνει απλά μια νέα ακόμα νομοθετική αλλαγή. Με την ολοκλήρωση της κατάθεσης των δηλώσεων και δικαιολογητικών των υποψηφίων των συνδυασμών και την ανακήρυξή τους που θα ακολουθήσει στις 11-05-2019, ευχόμαστε δε σ’ όλους ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ, εισερχόμαστε μετά την καθιέρωση πλέον της απλής αναλογικής στη φάση της λειτουργίας και εφαρμογής της, οπότε εκόντες άκοντες θα δούμε στη πράξη, αν μας ταιριάζει. Εκείνο που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι «ο κύβος ερρίφθη» και ότι από τους αυτοδιοικητικούς που θα εκλεγούν στις εκλογές της 26-05-2019, με βάση το ισχύον πλέον εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής, εξαρτάται αν «θα διαβούν το Ρουβίκωνα».