Το μίσος κι ο φανατισμός «μικραίνουν» τον άνθρωπο
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 230 ΦΟΡΕΣ
Γράφει η Ελένη Λεφάκη Στάτη
Πάντα είχα την απορία πώς τα παιδικά, αθώα, ευλογημένα χεράκια που πλάθουν κουλουράκια, που μαμάδες, γιαγιάδες ακόμα και δασκάλες με τόση στοργή μαθαίνουν στα παιδιά τους να πλάθουν, φθάνουν κάποια στιγμή στη ζωή τους μετά από πολλά χρόνια να γίνονται χέρια που σκορπούν πόνο.
Βέβαια δεν είναι όλα τ’ ανθρώπινα χέρια που σκορπούν πόνο. Κι ευτυχώς! Και δόξα τω Θεώ!
Παρόλ’ αυτά, η αθωότητα σιγά σιγά και ανεπαίσθητα χάνεται. Και με την πάροδο του χρόνου ο άνθρωπος παρουσιάζει χίλια μύρια πάθη. Ρίχνοντας μια ματιά στις ιστορίες της ανθρωπότητας συγκλονίζεσαι από τα εγκλήματα!
Ρίχνοντας μια ματιά και στη δική μας ιστορία, παθαίνεις σοκ από το πώς Έλληνας σκοτώνει Έλληνα! Άνθρωπος βασανίζει άνθρωπο και η ιστορία μας καταγράφει μόνο για τον Εμφύλιο του 1946-1949, στη μικρή μας ένδοξη Ελλάδα, 154.000 ψυχές, θύματα!!
Ποιες απ’ αυτές τις ψυχές είχαν το δίκιο με το μέρος τους;
Είμαι σίγουρη πως θα μπορούσαμε να «φαγωθούμε» άλλοι τόσοι, μόνο και μόνο για να υποστηρίξουμε τη μία ή την άλλη πλευρά του Εμφυλίου. Αδέλφια, 154.000 ψυχές!
Λίγο μετά λοιπόν από τη γιορτή του Πάσχα και καθώς το τραπέζι μας ακόμα στολίζεται με τα κουλουράκια της Λαμπρής, εμένα ο νους μου πήγε στον πρωτοχρονιάτικο Άγιο Βασίλη! Κι αυτό, γιατί θυμήθηκα το
«Πρόσεχε σε αυτώ» που έγραψε σ’ έναν λόγο του, εννοώντας να προσέχεις τον εαυτό σου. Εννοώντας αυτό ακριβώς που μπορεί να συμβεί στον καθένα μας. Να περάσουμε δηλαδή χωρίς να το καταλάβουμε, από την αθωότητα, στο μίσος, στις αντιπάθειες και την ταραχή.
«Πρόσεχε τον εαυτό σου», γράφει, «να μπορείς να διακρίνεις πότε η ψυχή σου είναι υγιής και πότε ασθενής».
Όταν φτάνει άνθρωπος να μισεί άνθρωπο, όταν φτάνουμε ο ένας ν’ αντιπαθεί τον άλλο, τότε πρέπει σοβαρά ν’ αναρωτηθούμε για τα μονοπάτια της ζωής που ακολουθούμε, για τις κοσμοθεωρίες και τις κάθε είδους ιδεολογίες μας.
Οτιδήποτε μας χωρίζει, οφείλει να μπει στο μικροβιολογικό εργαστήριο για μελέτη και θεραπεία.
Επειδή το μίσος τυφλώνει τον άνθρωπο και τον “μικραίνει” τόσο, ώστε να μοιάζει με έντομο κάτω από τη γη που σκάβει και προσπαθεί να επιβιώσει. Κι αδυνατεί να δει την ομορφιά που βρίσκεται γύρω του, στο απέραντο του κόσμου. Αδυνατεί να δει την ομορφιά που κρύβεται στο βάθος της καρδιάς του άλλου ανθρώπου.
Εκεί, σ’ εκείνο το σημείο της καρδιάς, που η παιδική αθωότητα του καθενός μας περιμένει κουρνιασμένη, να της ανοιχτεί ένα παράθυρο ν’ αποκαλυφθεί!
Καλές εκλογές να ’χουμε!
Ακολουθήστε τη Ροδιακή στο Google News
