20 Ιουνίου: Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων: «Τα βήματα που γράφουν Ιστορία»

Rodiaki NewsRoom

Γράφει η
Έλενα Γιαννίκη
Δικηγόρος, Συνεργάτις σε θέματα Ασύλου της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες

Την ώρα που γράφεται το άρθρο αυτό, η είδηση ότι τουλάχιστον 12 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε ναυάγιο στα παράλια της Τουρκίας πριν από λίγες ημέρες ενώ μόλις πριν από μια εβδομάδα δύο παιδιά και συνολικά επτά άνθρωποι είχαν χάσει τη ζωή τους σε ναυάγιο στα ανοιχτά της Λέσβου, έρχεται να επιβεβαιώσει ότι η ανθρώπινη τραγωδία συνεχίζει στα νερά του Αιγαίου.

Στα δύο αυτά ναυάγια, 57 ήταν οι επιζώντες που διασώθηκαν από τις Λιμενικές Αρχές της χώρας και 31 από το τουρκικό λιμενικό. Και εάν ισχύει ότι οι άνθρωποι δεν είναι μόνο αριθμοί, οι αριθμοί δυστυχώς δίνουν τη διάσταση του προσφυγικού ζητήματος στον πλανήτη.

Από τη δική μας γειτονιά της νοτιοανατολικής Μεσογείου με τις παγκοσμίως γνώριμες τραγωδίες των τελευταίων ετών στη Συρία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, αλλάζοντας στο χάρτη τις γεωγραφικές συντεταγμένες και διασχίζοντας την Αφρικανική ήπειρο από το Νότιο Σουδάν, στη Νιγηρία, στο Μπουρούντι, στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κογκό, συνεχίζοντας στην άλλη άκρη του Ατλαντικού έως τη Λατινική Αμερική και τη Βενεζουέλα, θα συναντήσουμε εκατομμύρια συγκλονιστικές ανθρώπινες ιστορίες.

Εκατομμύρια οικογένειες, εκατομμύρια πρόσωπα. Άνθρωποι που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις πόλεις και τα χωριά, όπου μεγάλωσαν, που αφήνουν πίσω τα αγαπημένα τους πρόσωπα, κουβαλώντας τον πόνο ότι ίσως δε θα τα ξαναδούν ποτέ και αποχαιρετώντας τη γη που τους έθρεψε.

Εμφύλιες συρράξεις, διώξεις για πολιτικές πεποιθήσεις, για τη θρησκεία, παιδιά που τα αναγκάζουν να γίνουν στρατιώτες, αντί να μαθαίνουν ανάγνωση και γραφή σε μια σχολική αίθουσα, γυναίκες που υπόκεινται σε κλειτοριδεκτομή, που τις αναγκάζουν να παντρευτούν άνδρες πιο ηλικιωμένους που ποτέ δε θα αγαπήσουν, αμέτρητες συγκλονιστικές σύγχρονες μορφές δουλείας, εμπορία ανθρώπων, εκπόρνευση ανηλίκων. Αμέτρητες σκληρές ιστορίες από αληθινές ζωές ανθρώπων που φοβούνται για τον εαυτό τους και τους αγαπημένους τους, εγκαταλείποντας τις εστίες τους.

Στην Ελλάδα το 2019 έχουν φθάσει μέχρι στιγμής δια θαλάσσης περίπου 10.700 πρόσφυγες και μετανάστες ενώ 39 έχουν χάσει τη ζωή τους κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού. Στα Δωδεκάνησα από την αρχή του έτους έχουν φθάσει 3.000 άνθρωποι κυρίως από τη Συρία, από την Παλαιστίνη, το Ιράκ, τη Σομαλία.

Ένα ταξίδι όμως ξεκινάει πάντα με ένα βήμα. Ένα βήμα δύσκολο γιατί κουβαλάει πόνο και απελπισία αλλά που συνεχίζει το ταξίδι αυτό με ένα άλλο βήμα. Διασχίζοντας αφιλόξενες πολλές φορές χώρες, άνθρωποι παραμένουν κρυμένοι σε φορτηγά για μέρες χωρίς τροφή και νερό ή μπαίνουν σε μια φουσκωτή βάρκα διακινδυνεύοντας τη ζωή τους, για να ακολουθήσουν μία από τις διαδρομές που ελέγχουν τα κυκλώματα στην ανατολική, στην κεντρική και στη δυτική Μεσόγειο.

Ωστόσο βήματα πολύτιμα μαζί με τους πρόσφυγες, κάνουν κα συνεχίζουν να κάνους χιλιάδες συνάνθρωποι και πολίτες στις κοινωνίες που τους υποδέχθηκαν, σε μικρά ή μεγάλα κράτη ανά τον κόσμο, σε μικρές ή μεγάλες γειτονιές. Και ενώ αναμφισβήτητα είναι τόσα περισσότερα αυτά που πρέπει να γίνουν σε πολιτικό επίπεδο ιδίως σήμερα που το προσφυγικό ζήτημα σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει εργαλειοποιηθεί όσο ποτέ άλλοτε, δεν μπορεί κανείς παρά να επαινέσει και συνεχίζει να επαινεί, όλους εκείνους που δημιουργούν νέες πραγματικότητες προς όφελος όλων. Μαζί με τους πρόσφυγες.

Για το λόγο αυτό η φετινή Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων την 20ή Ιουνίου, τιμάει όλους εκείνους των οποίων τα βήματα, κινούνται προς την κατεύθυνση της ειρηνικής και της δημιουργικής συνύπαρξης. Βήματα που γίνονται στις χώρες υποδοχής, όπως είναι η Ελλάδα, στην απλή καθημερινότητα, στις σχολικές αίθουσες πρώτα απ’όλα, όπου πλάθονται οι χαρακτήρες και καλλιεργούνται οι πολύτιμοι σπόροι της ανθρωπιστικής παιδείας, στα πανεπιστήμια, στο εργασιακό περιβάλλον, στους επαγγελματικούς χώρους, στην εστίαση, στις τέχνες, στη διασκέδαση.

Γιατί τα βήματα φέρνουν κοντά κυριολεκτικά και ουσιαστικά τους ανθρώπους και τότε δημιουργούνται συνθήκες ειρηνικής συνύπαρξης στον πολιτισμό, στις τέχνες, στην ανάπτυξη της οικονομίας, και η Ιστορία γράφει τα ομορφότερα κεφάλαια.

#StepWithRefugees
#WithRefugees